به گزارش خبرنگار خبرآنی، خونریزی علت اصلی مرگ پس از جراحات افراد در میدان جنگ است.
هرچند هم اکنون چند داروی بند آورنده خونریزی به طور تجاری در بازار وجود دارند اما آنها الزامات مهم برای توقف خونریزی جراحات در میدان جنگ را ندارند.
در همین راستا گروهی از محققان ایرانی از جمله ریحانه حق نیاز، علیرضا حسنی نجف آبادی و علی خادم حسینی هیدروژل های نازک برشی(T-STH) ابداع کردند که از یک پلیمر واکنش دهنده به گرما(پلی واکنش دهنده به گرما ، پلی (N-ایزوپروپیل آکریل آمید) (p(NIPAM)) و نانودیسک‌های سیلیکات هموستاتیک(LAPONITE) ساخته شده و به عنوان عامل بندآورنده خون(هموستاتیک) تزریقی کم تهاجمی به کار می رود.
هیدروژل نازک برشی (T-STH) ابداع شده از لحاظ فیزیولوژیکی پایدار است و می توان به آسانی و با کمک یک سرنگ سوزن آن را تزریق کرد و شاهد بهبود مکانیکی سریع وضعیت بود.
علاوه بر آن این روند نشان دهنده یک فرایند انعقاد خون وابسته به دما به دلیل انتقال فاز ماده p (NIPAM) است. در تست های انجام شده، این هیدروژل زمان لخته شدن خون در شرایط آزمایشگاهی را در دمای فیزیولوژیکی در مقایسه با دمای اتاق بیش از ۵۰ درصد کاهش داد. همچنین با تشکیل یک پلاگ زخم، به طور قابل توجهی میزان از دست رفتن خون در یک مدل خونریزی خارج از بدن با نرخ های جریان خون مختلف جلوگیری می کند.
مهم تر از آن، T-STH ابداعی محققان ایرانی از نظر از دست دادن خون و زمان لخته شدن خون در مدل خونریزی کبد موش آزمایشگاهی با یک هموستات تجاری موجود به نام Floseal، قابل مقایسه است.
در کنار این موارد باید اشاره کرد هنگامیکه وضعیت خونریزی تثبیت شد، هیدروژل مذکور را می توان به راحتی با استفاده از شستشوی سرد سالین بدون خونریزی مجددپاک کرد. بقایای آن نیز روی زخم باقی نمی ماند.
در کل این هیدروژل می تواند به عنوان عامل بندآورنده خون یا همان هموستات کمک های اولیه برای درمان خونریزی های خارجی در شرایط اضطراری استفاده شود.
