محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق شدند با استفاده از یافته‌های خود طی تحقیقاتی عمق میدان دید خلبان برای اجتناب از برخورد با زمین و جلوگیری از حوادث را بهبود دهند.
به گزارش خبرآنی، مریم مبینی بیدگلی، دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان برای اجتناب از برخورد با زمین» که آن را با راهنمایی دکتر مهدی سبزه‌پرور، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام داده است، گفت: علت اصلی انتخاب این موضوع جلوگیری از تاخیرها و سوانح ناشی از عدم دید در فاز فرود است.
وی افزود: در حال حاضر، برای فرود ایمن، راه حلهایی همچون استفاده از ابزارهای کمک ناوبری در اغلب موارد توانسته خواسته خلبانان را برآورده کند. اما در صورتی که این دستگاهها آسیب دیده باشند یا اگر در شرایط بدی آب و هوا با دید محدود باشیم، استفاده از این سیستمها گمراه کننده است و منجر به سوانح فرود می‌شود.
به گفته وی، در این موارد، هواپیما به زمین یا موانعی که به دلیل نبود مرجع بصری خارجی دیده نشده است، اصابت می‌کند. از سوی دیگر، استفاده از ابزارآلات کمک ناوبری فعلی تنها در کشورهای توسعه‌یافته متداول است و می‌توان گفت به دلیل نبود زیر ساختهای لازم، استفاده از آن‌ها در کشورهای کمتر توسعه یافته غیر ممکن است.
مبینی بیدگلی تصریح کرد: این مشکلات ما را به استفاده از روشهای کمک ناوبری بصری و ایده فرود بصری سوق می‌دهد. در طرح حاضر، برای نمایش مناسب منطقه پرواز و بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان و در واقع کمک به فرود ایمن، طراحی سیستم فرود مدل سه‌بعدی ارائه شده است.
وی با بیان اینکه در این طرح یک سیستم فرود بصری را با استفاده از اطلاعات رقومی زمین، داده‌های هوایی و دوربین مادون قرمز بر اساس الگوریتم‌های درک عمق سیستم بصری انسان برای فرود دقیق هواپیماهای تجاری پیشنهاد کردیم، گفت: این سیستم شبیه‌سازی شده که سیستم فرود مدل سه‌بعدی نامیده می‌شود، در مرحله نهایی فرود بر روی باند فرودگاه تمرکز دارد.
مجری طرح ادامه داد: محیط شبیه‌سازی شده برای فرود بصری در شرایط آب و هوایی نامطلوب استفاده می‌شود و صحت‌سنجی نتایج نشان می‌دهد استفاده از این سیستم سبب می‌شود خلبان در فاز فرود روی باند متمرکز بوده و حتی در صورت فقدان دید مناسب، با سیستم طراحی شده، فرود مناسبی داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد: این طرح در صنعت هوانوردی، برای هواپیماهای تجاری و مسافربری کاربرد خواهد داشت و برای ادامه کار، پیاده‌سازی این شبیه‌سازی روی هواپیمای بدون سرنشین و سپس هواپیمای سبک برای انجام آزمایشات عملی پیشنهاد می‌شود.
مبینی بیدگلی با اشاره به مزیت‌های رقابتی طرح گفت: طرح حاضر تلاش کرده است تا با پیشنهاد یک روش فرود بصری جدید، شبیه‌سازی منطقه تقرب همراه با الگوریتم دید عمق چشم، راهکاری مناسب برای فرود ایمن ارائه کند. به این ترتیب با صرف هزینه به مراتب کمتر، دیگر شاهد سوانح به‌دلیل عدم شناخت، درک و توجه کافی به محیط نخواهیم بود.
وی بیان کرد: نمونه خارجی این طرح، سیستم دید پرواز(FVS) و سیستم دید مصنوعی(SVS) است که ویژگی اصلی طرح ما، یعنی پیاده‌سازی الگوریتم درک عمق چشم انسان، در آن لحاظ نشده است. از این نظر، طرح ما دارای مزایایی از جمله شبیه بودن محیط به آنچه انسان در محیط واقعی مشاهده می‌کند و افزایش تمرکز کاربر روی منطقه فرود هنگام استفاده از سیستم است.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به مزیت‌های رقابتی طرح، تاکید کرد: شبیه بودن محیط به آنچه انسان در محیط واقعی مشاهده می‌کند و افزایش تمرکز کاربر روی منطقه فرود، استفاده از روشهای ارزیابی نرمافزاری و سخت‌افزاری از جمله نوآوری‌های این طرح است که در قالب رساله دکتری انجام شده است.
به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، وی با اشاره به کاربردهای پروژه، گفت: با توجه به اینکه خلبان تاثیر مستقیم در فاز تقرب و فرود دارد و خستگی، مهارت و حساسیت او روی تصمیمگیری تاثیرگذار است، به‌کاربردن سیستمی که علاوه بر ارائه اطلاعات بصری در اتخاذ تصمیم صحیح و کاهش بار کاری او اثر مثبت داشته باشد، دارای اهمیت است.
وی گفت: این طرح با نمایش مناسب منطقه پرواز، بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان و طراحی سیستم فرود مدل سه‌بعدی، به فرود ایمن و کاهش بار کاری خلبان کمک می‌کند. همچنین با پیاده‌سازی این طرح روی هواپیماها از تاخیر و سوانح پروازی حاصل از دید محدود جلوگیری خواهد شد.
انتهای پیام
