گروه سیاسی پایگاه خبری خبرآنی ـ علی شعبانی در یادداشتی نوشت: هجدهم اسفند ماه یکی دیگر از اصحاب و پیشگامان انقلاب اسلامی در جوار رحمت الهی آرام گرفت، دکتر حسن غفوری‌فرد مرد صادق و بی‌آلایش، محب اهل‌بیت علیهم السلام و از چهره‌های مؤثر به‌ویژه در دو دهه اول انقلاب اسلامی بود.
دکترای فیزیک ذرات هسته‌ای از دانشگاه کانزاس آمریکا در سال 1356 (که مدتی نیز دبیر تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان بود)، عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی، دبیرکل جامعه اسلامی ورزشکاران، عضو سابق شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی، رئیس سابق هیئت بازرسی و نظارت شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، استاندار خراسان که پس از شهادت 2 تن از نمایندگان استان خراسان در انفجار 7 تیر 1360 به‌عنوان نماینده جدید استان خراسان به مجلس اول جمهوری اسلامی راه یافت،
و یک ماه بعد به سمت وزیر نیرو منصوب شد (1364 ـ 1360) از سال 68 به‌مدت چهار سال رئیس سازمان تربیت بدنی و سال 1374 به‌عنوان نماینده تهران به مجلس راه یافت، همچنین سال 1385 بار دیگر به مجلس راه یافت و پس از آن در کسوت استادی دانشگاه تا پایان حیات دنیوی مشغول خدمت بود.
اواخر بهمن ماه سال 1399 بود که به‌مناسبتی توفیق داشتیم با مرحوم دکتر حسن غفوری‌فرد دیداری داشته باشیم. او در منزل خود به‌گرمی از ما پذیرایی کرد و مطالب زیادی را بیان داشت که بخشی از آن را که کمتر شنیده شده است، نقل می‌کنم؛
اعتقاد و عشق به رهبری انقلاب
مرحوم غفوری فرد در آن دیدار می‌گفتند که "خیلی نگران بودم که حضرت آقا از ما ناراحت نباشند."، و در ادامه این جمله به‌یادماندنی را برایمان گفتند که: «حضرت آقا این‌قدر عظمت دارند که زیر آسمان کبود بعد از امام زمان(عج) هیچ‌کس را به‌اندازه حتی 30 درصدِ ایشان هم نمی‌بینم».
آن مرحوم می‌گفت یکی از بستگانش با حضرت آقا و دفتر ارتباط دارند «و من مقداری حسودی می‌کردم و فکر می‌کردم که چرا ما توفیق زیارت نداریم.»، مرحوم غفوری فرد در ادامه گفت: والله، بالله، تالله، روزی نیست که چندبار به ایشان دعا نکنم. اگر توفیق نماز شبی هم باشد اولین نفر همیشه به ایشان دعا می‌کنم، در مورد حضرت آقا باید بگویم؛ "اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ"».
اولین دیدار با رهبر انقلاب
در آن دیدار آقای غفوری‌فرد به خاطره‌اش از اولین دیدار خود با رهبر معظم انقلاب این‌گونه پرداخت: «اولین باری که مقام معظم رهبری را دیدم نوروز سال 57 قبل از پیروزی انقلاب بود که تعدادی از دانشجویان را برای گردش نوروزی به استان سیستان و بلوچستان بردیم و رفتیم برای دیدار تبعیدی‌های ایرانشهر که گفتند "یک سید بزرگوار و ویژه‌ای اینجا هستند" و ما با ایشان ملاقاتی کردیم، در آنجا ایشان از من پرسید "کجا بودید؟"، و گفتم "در آمریکا درس خواندم"، و ایشان تحلیل جامعی از اوضاع فلسطین و منطقه کردند که من احساس کوچکی کردم، بعد که برگشتیم ساواک این موضوع را برای ما پرونده کرد».
ایشان همچنین در این دیدار با اشاره به رابطه محبت‌آمیز رهبر معظم انقلاب با خود فرمودند: «آقا به من خیلی لطف داشتند؛ مثلاً وقتی استاندار خراسان شدم، ایشان فرمودند "خیالم از بابت این استان راحت شد". من همیشه ارادتمند آقا بودم؛ دانشگاه امیرکبیر هم که بودم با ایشان ارتباط داشتم».
دکترای فیزیک هسته‌ای که مداحی هم می‌کرد
آن مرحوم می‌گفت: «انقلاب از همین هیئت‌ها شروع شد، 15 خرداد سال 42 هم از مسجد ابوالفتح حرکت کردیم و شعار و نوحه را هم من می‌دادم که یک آقایی آمد و چند شعار انقلابی داد و با همان شعارها به‌سمت بهارستان حرکت کردیم. من در آمریکا هم مداحی و هم قرائت قرآن و هم سخنرانی و حتی خطبه عقد و تلقین میت و اینها را انجام می‌دادم».
کوتاه سخن اینکه آنچه از آن دیدار در خاطرم مانده است همانی است که رهبر معظم انقلاب در مراسم اقامه نماز بر پیکر ایشان فرمودند: «زندگی باایمان».
انتهای پیام/
