به گزارش پایگاه خبری خبرآنی، عایق‌های حرارتی چند لایه(MLI)، جزء سیستم‌های کنترل حرارتی غیرفعال هستند که وظیفه تامین دمای داخلی ماهواره را دارند. این پتوهای عایق حرارت باید خواص خود را در طول ماموریت فضایی بر اساس الزامات استاندارد ECSS حفظ کنند.
ماهواره با قرارگیری در مدارهای اطراف زمین و در معرض محیط فضا، درگیر عوامل متعددی خواهد شد که هر کدام به طریقی می‌توانند شرایط را برای تخریب و افت خواص آن فراهم نمایند. یکی از مهم‌ترین این عوامل، تابش‌های فضایی هستند. این تابش‌ها که هرکدام انواع و تاثیرات متفاوتی دارند، می‌توانند منجر به یونیزه شدن مواد شوند.
در این وبینار، به پژوهش انجام شده در این زمینه پرداخته شد و اثر مخرب دز یونیزان کل معادل با مدت زمان حدودی ۶،۱۲ و ۱۸ سال ماموریت فضایی در محیط مدار LEO معادل‌سازی و بررسی شد. این آزمایش با استفاده از تابش پرتوی گاما با سه مقدار دز KGY۲۰۰, KGY۱۰۰, KGY۳۰۰ بر روی برخی از لایه‌های پلیمری پرکاربرد در ساخت MLI صورت گرفت. لایه‌های مذکور شامل کپتون سیاه بدون پوشش، کپتون سیاه با یک طرف پوشش آلومینیوم و PET با دو طرف پوشش آلومینیوم است. اثر پرتوی گاما بر روی این فیلم‌های پلیمری مورد بررسی قرار گرفت.
براساس این پژوهش مشخص شد که خواص ترمواتیکی لایه‌ها از جمله ضریب جذب خورشیدی و ضریب نشر حرارتی، دچار افت شده است. با این وجود پس از انجام آزمون FTIR مشخص شد که در نمونه کپتون سیاه بدون پوشش برخی از پیوندهای کربن‌دار شکسته شده و با آزاد شدن مولکول گاز از ترکیب پلیمر، بخشی از جرم ماده از دست رفته است.
