به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از نیواطلس، این تحول در موتورهای دیزلی انتشار دی اکسید کربن و اکسید نیتروژن را به شدت کاهش می‌دهد و در عین حال راندمان موتورهای مذکور را تا ۲۶ درصد افزایش می‌دهد.
این فرآیند هنوز مستلزم استفاده از ۱۰ درصد سوخت فسیلی است و لذا راه حل کاملی برای سازگار کردن موتورهای دیزلی با محیط زیست نیست، اما روشی برای کسب و کارهای خاص است تا تولید گازهای گلخانه‌ای خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهند، بدون اینکه دارایی‌های موجود را به هدر بدهند و بتوانند از آنها برای مدت طولانی استفاده کنند.
این سیستم مقاوم سازی سیستم تزریق دیزل را در موتورهای دیزلی حفظ می‌کند، اما فرایند تزریق هیدروژن را به طور مستقیم به سیلندر اضافه می‌کند و همچنین کنترل مستقل زمان تزریق را برای هر دو سیستم هیدروژنی و دیزلی ممکن می‌کند. این روش به استفاده از هیدروژن با خلوص بالا نیاز ندارد.
با این کار، انتشار کلی دی اکسید کربن حدود ۸۵ درصد کاهش یافته و به حدود ۹۰ گرم در هر کیلووات ساعت انرژی می‌رسد که مطمئناً یک گام متوسط و محکم به سمت کربن زدایی کامل برای ناوگان‌های بزرگ خودروهای دیزلی است.
