به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی، ابراهیم شکوری پس از شکست یک بر صفر پیکان مقابل گل‌گهر گفت: آمار و تصاویر کاملا مشخص بود و تیم ما خوب بازی کرد. یک گل روی ضربه ایستگاهی خوردیم ولی موقعیت‌های بی‌شماری داشتیم. نمی‌دانم چه داستانی است که همه چیز به ضرر تیم‌هایی که کمتر هزینه و سعی کردند اقتصادی باشند؛ است. همه دیدید که ما اینجا فقط اسم میزبان را داریم و قطعا اگر تصاویر را نشان دهید می‌بینید که مسئولان برگزاری بر چه اساسی تقسیم‌بندی می‌کنند.
وی ادامه داد: بازی قبل با استقلال که میهمان بودیم کلا 5 بلیت به ما دادند ولی امروز هیئت مدیره ما گوشه‌ای نشسته بودند و دوستان ما در گل‌گهر که احترام زیادی برای آنها قائل هستیم در اکثریت بودند، البته مقصر آنها نبودند و مشکل از سوی مسئولان برگزاری مسابقات است. تیم میزبان باید از میزبانی‌اش استفاده کند، مطمئن باشید با این شرایط ما دیگر در ورزشگاه پاس قوامین میزبانی نخواهیم کرد و سعی خواهیم کرد که هر طور شده تیم را به کرج ببریم که حداقل شرایط بازی داشته باشیم. برای آقای شیرازی احترام خاصی قائل هستم اما این هفته دوم است که اینجا میزبان بودیم ولی شرایط میهمان را هم نداشتیم که حرفه‌ای نیست.
قائم‌مقام باشگاه پیکان عنوان کرد: اینکه بازی بدون تماشگر برگزار می‌شود تقصیر باشگاه پیکان نیست، ما از حضور هواداران استقبال می‌کنیم ولی اگر قرار است که CIP و VIP داشته باشیم باید پروتکل‌ها را رعایت کنیم. بعد می‌گوییم چرا مجوز حرفه‌ای ما به مشکل می‌خورد و به گردن باشگاه‌ها می‌اندازیم. در حالی که ساده‌ترین چیزها را رعایت نمی‌کنیم. نمی‌دانم روی چه حسابی است که از یکسری از تیم‌ها که بیشتر هزینه می‌کنند حمایت بیشتری می‌شود. به گل‌گهر تبریک می‌گویم، فوتبال است و باید حواشی آن کنترل شود تا بازی‌ها قشنگ‌تر شود.
شکوری در پاسخ به این سوال که دلیل برگزاری بازی بدون تماشاگر در ورزشگاه پاس قوامین چیست؟ گفت: من هم دلیل این کار را نمی‌دانم، ما به عنوان باشگاهی که باید استادیوم را معرفی کنیم این کار را انجام داده‌ایم، اما اینکه چرا تماشاگر نمی‌آید را نمی‌دانم. اگر قرار است تماشاگر نیاید دیگر نمی‌شود 50 نفر را در VIP و CIP بنشانیم، اینکه چه سمت‌هایی دارند مشخص نیست. در همه جای دنیا کسانی در این جایگاه می‌نشینند که سمتی دارند. ما تماشاگران از روی سکوها برمی‌داریم و همه را می‌بریم پشت شیشه و روی صندلی‌های لوکس‌تر می‌نشانیم. نمی‌دانم داستان آن چیست.
انتهای پیام/
