به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی، رقابت‌های دوومیدانی قهرمانی جوانان جهان (زیر 20 سال) طی روزهای اول تا ششم آگوست به میزبانی شهر کالی در کشور کلمبیا برگزار می‌شود. قرار بود در این رقابت‌ها 5 ورزشکار از ایران به نام‌های علی امیریان، سمیر اقبالی، ارسلان قشقایی، ارشیا مصدقی و سارینا ساعدی که موفق به کسب شده بودند، حضور داشته باشند، اما اعزام آنها بنا به دلایلی منتفی شد تا آنها شانس حضور در این رویداد بزرگ را از دست بدهند.
* تهیه ویزا و پول وظیفه فدراسیون است، نه ورزشکار
محسن ربانی ملی‌پوش سابق پرش ارتفاع و مربی ارشیا مصدقی، در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی پایگاه خبری خبرآنی درباره عدم اعزام ورزشکاران به این مسابقات قهرمانی جوانان جهان اظهار داشت: طی این چند روز موضوعات مختلفی مطرح شده بود و من شنیدم بحث ویزا، پول و اینکه نتیجه‌ها قابل قبول نخواهد بود، به میان آمده است، ولی این نفرات سهمیه گرفته بودند تا در این رویداد بزرگ شرکت کنند. به نظرم بحث ویزا و پول جزو وظایف فدراسیون است و به ورزشکار مربوط نمی‌شود. فدراسیون باید جواب بدهد که دلیل چه بوده است.
* وقتی اعزام نمی‌کنیم، چگونه می‌توانیم توقع موفقیت در آینده را داشته باشیم؟
وی ادامه داد: بحث دوومیدانی پایه، خارج از نگاه به کسب مدال است. در واقع همیشه اینگونه بوده که ورزشکاران در چنین اعزام‌هایی کسب تجربه می‌کنند. زمانی می‌توانیم بگوییم صاحب دوومیدانی هستیم که در رده بزرگسالان مدال کسب شود. این جوانان باید میدان ببینند و به قول کشتی‌گیران، تنه به تنه ورزشکاران خارجی بزنند و میدان بزرگ ببینند و آن موقع می‌توانیم توقع و انتظار موفقیت و کسب مدال داشته باشیم. وقتی اعزام نکنیم، چگونه می‌توانیم از آنها توقع موفقیت داشته باشیم؟
* چون چشم‌مان آبی نیست، نادیده گرفته می‌شویم
مربی دومیدانی عنوان کرد: فدراسیون مسابقات مکرری را برگزار کرد تا ورزشکاران موفق به کسب رکورد ورودی شوند. در واقع فدراسیون در گرگان رکوردگیری گذاشت و این بچه‌ها در لیگ جوانان و بزرگسالان شرکت کردند تا به سهمیه برسند. فدراسیون ابتدا خیلی تلاش کرد که اینها ورودی بگیرند. کسب سهمیه در دوومیدانی مثل مدال گرفتن در سایر رشته‌ها است. ما در گذشته در دوومیدانی از لحاظ سخت افزاری و مربیگری پایین‌تر بودیم، ولی الان صاحب نسلی هستیم که همه عمرشان را ورزش کرده‌اند و حالا مربیگری می‌کنند. ابراهیم رحیمیان، زهرا نبی‌زاده، جمشید بختیاری، من و ... که شاگردانشان ورودی آوردند، نشان دادند که عملکردشان در سطح جهانی است، ولی چون چشم‌شان آبی نیست و حقوق دلاری نمی‌گیرند، نباید دلیلی بر نادیده گرفته شدن خودشان و شاگردانشان شود. اگر همین کارها را مربی خارجی انجام می‌داد، ماهی 2، 3 هزار دلار پول می‌گرفت و در هتل زندگی راحتی داشت، ولی خب الان چون مربیان ایرانی تلاش می‌کنند، شاید راحت‌تر می‌توان نادیده گرفت.
* دوومیدانی‌کاری که سهمیه جهانی گرفته، یعنی استثنایی است
ربانی با بیان اینکه جوانان امروزی با جوانان دهه‌های 60، 70 تفاوت زیادی دارند، گفت: نگه داشتن و حفظ جوانان این دوره در استادیوم سخت است. ورزشی مثل دوومیدانی برای آنها جذابیت زیادی ندارد. در این شرایط امید به اینکه می‌توانند به کشورهای مختلفی بروند و قهرمان و مدال‌آور شوند، آنها را حفظ می‌کنیم و در پیست نگه می‌داریم. آنها در چنین شرایطی به نتایج خوبی می‌رسند و در بین 20، 30 ورزشکار خوب دنیا قرار می‌گیرند. کسی که سهمیه گرفته، یعنی استثنایی است و باید برای آنها برنامه‌ریزی کرد. در چنین شرایطی و زمانی‌که چنین اتفاقاتی نیز رخ می‌دهد، نمی‌دانم چگونه باید آنها را مدیریت کنم. ما به عنوان مربیانی که هیچ دریافتی از فدراسیون نداریم، دوست داریم که این ورزشکاران پیشرفت کنند. بخشی از این آرزوی خود را که به آن نرسیدیم، در وجود این بچه‌ها می‌بینیم تا بروند دنیا را فتح کنند و مدال بگیرند. نگه داشتن اینها کار سختی است. نمی‌دانم واقعاً در چنین شرایطی باید چگونه انگیزه و عطش بچه‌ها را حفظ کرد.
* مسابقات جهانی با هیچ تورنمنتی قابل قیاس نیست؛ کاش این موضوع مطرح نمی‌شد
وی درباره صحبت‌های جواد خسرو شیری مسئول امور مسافرت‌های فدراسیون مبنی بر اعزام دوومیدانی‌کاران جوان به یک تورنمنت و تجلیل از آنها در ازای عدم اعزام به مسابقات جهانی جوانان گفت: این دو رویداد قابل قیاس نیستند. من دو دوره از بازی‌های آسیایی شرکت کردم و چهارم شدم و حتی در مسابقات قهرمانی آسیا حضور داشتم، ولی هرگز نتوانستم به المپیک بروم و در واقع المپین نشدم. شاید یک بار حضور در چنین رویدادهایی به کسب چندین مدال در تورنمنت‌های دیگر ارزش داشته باشد. مطرح کردن این مقایسه درست نیست. در واقع مطرح کردن موضوع اعزام به یک تورنمنت اصلاً خوب نیست و کاش از سوی فدراسیون عنوان نمی‌شد. زمانی که برای مثال سارینا ساعدی یک سال قبل سهمیه گرفت، باید همه مسیرها را امتحان می‌کردیم که چطور ویزا و بلیت گرفته شود. مگر وظیفه فدراسیون اعزام به اینگونه مسابقات بزرگ نیست؟ اگر هم مشکلی در اعزام وجود داشته، نزدیک به یک سال زمان وجود داشته تا کارهای مربوطه انجام شود. باید از همان روز به فکر زمان اعزام می‌بودیم تا دچار این وضعیت نشویم. یا باید زودتر مسیرها را چک می کردیم، یا اینکه تیم زودتر از ایران می‌رفت تا در همان جا یا کشوری نزدیک به آن اردو بزند و آماده مسابقات شود.
* ورزشکاری که اعزام نشد و دوومیدانی را کنار گذاشت
ربانی در پاسخ به این سوال که آیا در گذشته نیز سابقه عدم اعزام وجود داشته یا نه؟ اظهار داشت: سابقه داشته که اعزام نکنیم، اما متاسفانه ورزشکاران خوبی بودند که پس از آن اتفاق، دوومیدانی را کنار گذاشتند. چندی قبل مسابقات المپیاد دانشجویان در تبریز برگزار شد و در آنجا فردی به نام میلاد میری را دیدم که چند سال قبل به مسابقات اعزام نشد و پس از آن نیز این رشته کنار گذاشت.
* به ورزشکاران شوک وارد شد
وی در پایان گفت: اگر فدراسیون زودتر با بچه‌ها جلسه می‌گذاشت، صحبت می‌کرد و واقعیت را می‌گفت، همه قبول می‌کردند. ورزشکاران تا همین چند روز قبل منتظر اعزام بودند و حتی چمدان‌هایشان را بسته و با دوستانشان خداحافظی کرده بودند. این خبر شوک خوبی نبود؛ اینها آینده دوومیدانی هستند. اینکه بگوییم آنها را به یک تورنمنت دیگر می‌فرستیم، باید بگویم که هزار طلای این تورنمنت به یک بار حضور در فینال مسابقات جهانی نمی‌ارزد و قابل قیاس نیست.
انتهای پیام/
