به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری خبرآنی، سعید توتونکار پژوهشگر مسائل سیاسی در پاسخ به یادداشت اخیر عبدالکریم سروش طی یادداشتی با عنوان«سروش شیطانی و ریشه‌های سوخته» نوشته است:
چراغی را که ایزد برفروزد/ گر ابله پف کند ریشش بسوزد
انقلاب که شد...
آنانکه کمر بسته‌اند برای حفظ اسلام باید اشخاصی باشند که اگر همه رفتند آنها بمانند. کسی که مشغول کاری هست باید با مشکلات بسازد. کسی که عمل به این مهمی می‌کند باید بسازد تا درست شود. کسی که بخواهد مشکلی در کار نباشد باید مثل مرده‌ها برود قبرستان، یا مثل درویش‌ها منزوی بشود.(صحیفه امام خمینی-جلد18-صفحه 348).
برخی رفتند...
همچون سرابی تشنه، از حرارت نالیدند و در آغوش غروب خزیدند و در غربی‌ترین نقطه زمین، مرثیه آفتاب سرودند...
در امواج طوفانی حوادث انقلاب مانند کفی روی آب، چند روزی صدرنشین بودند؛ اما فروریختند تا ناخالصی‌ها کنار رود و نصرت الهی در انتظار صابران است...
آفت فتنه‌ی نفاق اشدّ من الکفر، به صورتی چنگ می‌زند که بر حقانیتش شهادت داده... و خداوند شهادت می‌دهد که آن دروغی بیش نیست...
تار و پود کلمات را به اسم ادب و رسم مذبذب با قافیه ملک و ملت در هم می‌بافد تا نقش آتش فتنه بر پیشانی مملکت بنشاند. با توسل بر سحر کلمات به التماس تمثل اوهام و خیالات زانو زده، غافل از آنکه عروة‌الوثقی معجزه موسی تمام ریسمان‌ها را خواهد بلعید.
غرق در جاهلیت مدرن برای خوشآمد جنایتکاران، اشعار جاهلی می‌سراید و با تحریف جمهوریت به تحقیر ملت قلم می‌زند و زیر پرچم ولایت غرب قدم می‌زند؛ تا کامکاران را خودکامه و نام‌آوران را بدنام بنمایاند.
