گروه سیاسی پایگاه خبری خبرآنی _ حامد حرّی پژوهشگر مسائل سیاسی: در انقلاب اسلامی ایران در سال 57 یکی از مردمی ترین حاکمیت‌ها در ایران برپا شد که پیوندی مبارک میان مردم و حاکمیت بود. این یگانگی حاکمیت و مردم تا آنجا بود که می‌توان ادعا کرد جدایی یکی از دیگری تقریبا ناممکن می‌باشد! بدین ترتیب سرنوشت حکومت و مردم در ایران امروز چنان به یکدیگر پیوند خورده است که یکی بدون دیگری امکان حیات ندارد و هر یک بدون دیگری دچار فروپاشی خواهد شد. این بدان معناست که با انقلاب 57 یکی از قدیمی‌ترین گسل‌های اجتماعی ما که همان گسل حکومت و مردم بوده و سایه سنگین آن بر سرنوشت ایران سنگینی می‌کرده تا حدودی ترمیم شده است؛ اما همچنین بدان معنا نیست که زخم تاریخی دوگانه حاکمیت و مردم در ناخودآگاه جمعی ما دیگر به طور مطلق موجود نیست و آزاری نمی‌دهد، این نقطه همان جائی است که دشمنان ایران زمین دیلم فتنه و عملیات روانی خود را در آن فرو می‌کنند تا شاید بتوانند شکاف و زخم پیشین را دوباره باز کنند؛ یعنی زخم دوگانه حاکمیت و مردم!
فشار بر همه گسل‌ها و شکاف‌های اجتماعی ما توسط دشمنان برای باز کردن همین گسل اصلی است؛ اینکه حاکمیت مردم را محل اعتماد خود نداند و مردم نیز حاکمیت را جدای از خویش و بیگانه بپندارد؛ چرایی فشار بر این گسل همانطور که گفتیم به دلیل یگانگی حکومت و مردم پس از واقعه انقلاب 57 است که در صورت فعال شدن این گسل نام ایران و ایرانی در معرض خطر قرار خواهد گرفت. باید توجه داشت که فعال کردن این گسل بزرگترین و مهمترین امید و داشته دشمنان ایران و ایرانی است تا بتواند این آخرین سنگر مستحکم مقاومت دربرابر سرمایه‌داری انسان خوار جهانی را در هم شکند.
سخنان رهبری انقلاب در مراسم یادبود درگذشت پیر بنیان‌گذار جنبش مردمی انقلاب ایران آنجا که اشاره داشتند: «امید دشمن برای ضربه زدن به کشور، به اعتراضات مردمی است که از طریق عملیات روانی، در فضای مجازی با مزدور پروری دنبال می‌کند» یا «می‌‌خواهند نظام و مردم را مقابل هم قرار دهند» اشاره به سرمایه‌گذاری دشمنان بر فعال کردن همین گسل خطرناک دارد، باید توجه داشت و متذکر شد که اعتراضات به خودی خود خطرناک نیست و چه بسا به رسمیت شناختن اعتراضات مردمی و گوش شدن نظام در مقابل آنها را می‌توان فرصتی برای ترمیم بیش از پیش همین گسل خطرناک دانست که خطر آنجاست که این گوش شدن به فراموشی سپرده شده و دشمنان اعتراضات را در عملیات روانی رسانه‌ای خود در خدمت جدائی مردم و حاکمیت قرار دهند.
در این میان به نقش مثبت خواص و اهل اندیشه ایرانی می‌بایست اشاره داشت که متاسفانه بسیاری از ایشان دانسته و ندانسته تنها به فهرست کردن مشکلات مشغول بوده و در جهت آن قلمزنی می‌کنند، در حالی که رسالت اصلی اهل اندیشه و روشنفکران در کنار فریاد زدن مشکلات و بلند کردن اعتراض طبقه فرودست، روشن نگاه داشتن مشعل امید نیز می‌باشد. اگر سختی‌ها و کاستی‌ها و آسیب‌ها هست مقاومت و ایستادگی چهل‌ساله مردم و حکومتشان نیز در یکی از پیچیده‌ترین امور سیاسی تاریخ بشر هم هست!
باید اهل اندیشه ایرانی چنان که رهبری تاکید داشتند به این مسئله توجه داشته باشند و اجازه ندهند که آسیب‌ها و مشکلات پیش رو و اعتراض‌های به‌حق مردم به فعال شدن گسل و زخم قدیمی منجر شود و خود عاملی شوند برای فشار آن دیلم جنگ روانی بر شکاف‌ها! و نشود حکایتشان حکایت آن یکی که بر سر شاخ بن می‌برید.
انتهای پیام/
