به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی؛ مصیب امیری در نشست چشم‌انداز ثبت میراث فرهنگی و طبیعی که همزمان با هفته میراث فرهنگی برگزار شد، با اشاره به قوانین حفاظت از میراث فرهنگی در سال 1309، سطح‌بندی آثار را مورد تأکید قرار داد و پیشنهاد کرد: ثبت آثار در سه سطح جهانی، ملی و منطقه‌ای (محلی) انجام شود.
وی با بیان اینکه باید در ضوابط ثبت همانند حفاظت تفاوت قائل شد، گفت: بهتر است آثار ملی در قالب درجه یک و دو ثبت شوند.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در مورد اولویت‌بندی ثبت آثار، به روند موفق گذشته اشاره کرد و تصریح کرد: در دوره‌های پیشین، استان‌ها در ثبت آثار از هم پیشی می‌گرفتند، اما در حال حاضر ثبت آثار برای استان‌ها بدون در نظر گرفتن تعداد آثار و مساحت هر استان سهمیه‌بندی شده و به همین دلیل تعداد آثارِ به ثبت رسیده به نسبت سال‌های گذشته کاهش یافته است.
امیری ادامه داد: اگر به وظیفه سازمانی خودمان که حفاظت و مقدمه‌اش ثبت است، بازگردیم در این‌صورت سهمیه‌بندی نمی‌تواند معنی داشته باشد؛ زیرا باید به راهی برسیم که بتوانیم آثار بیشتری را ثبت و نهایتاً حفاظت کنیم.
وی با بیان اینکه باید به کارشناسان استانی در پرونده‌های ثبتی اعتماد کنیم تا روند ثبت آثار سرعت یابد،اظهار کرد: برای سرعت بخشیدن به اقدامات ثبتی باید شیوه‌نامه‌ای مشخص تدوین کنیم که نشان دهنده اولویت‌های وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعم از بناهای تاریخی، تپه‌ها یا دوره‌های تاریخی و ... باشد و در اختیار استان‌ها قرار گیرد.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، با اشاره به وجود 36 هزار اثر ثبت شده در مقابل 100هزار اثر شناسایی شده در کشور، افزود: این پژوهشگاه آمادگی دارد در ثبت تپه‌های باستانی و حفاظت از آن‌ها با استان‌ها همکاری کند، کما اینکه هم‌اکنون نیز ادارات استان در مواردی به‌صورت غیر رسمی از پژوهشگاه مشورت می‌گیرند.
امیری همچنین یادآور شد: نحوه تهیه پرونده ثبتی در گذشته بسیار آسان‌تر بود و در حال حاضر این روند سنگین شده که ضروری است این روال کمی آسان‌تر گرفته شود تا در زمان کمتری ثبت و حفاظت صورت گیرد.
تنها دو اثر طبیعی ثبت شده در یونسکو داریم
علیرضا انیسی رئیس پژوهشکده ابنیه و بافت‌های فرهنگی- تاریخی ـ در ادامه این نشست، گفت: امسال نخستین سال در قرن پانزدهم است و باید با جمع‌بندی از قرن گذشته چشم‌انداز آینده را در حوزه ثبت متصور شویم.
وی با مهم برشمردن موضوع ثبت آثار، آن را پایه حفاظت در کشور در زمینه میراث فرهنگی و طبیعی دانست و بیان کرد: گام نخست در حوزه پژوهش، معرفی و حفاظت، از ثبت آغاز می‌شود و پیش از آن در دایره کاری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و دولت قرار نمی‌گیرد، ولی پس از ثبت درباره آثار مسئول هستیم.
انیسی ادامه: از سال 1309 که قانون ثبت آثار تصویب شد که عمدتاً آثار غیرمنقول شامل بناها و محوطه‌ها را در بر می‌گرفت، پیشرفت‌های زیادی داشته‌ایم و اکنون مسئولیت ثبت آثار طبیعی و حفاظت از آن نیز به عهده ما گذاشته شده است.
رییس پژوهشکده ابنیه و بافت‌های فرهنگی تاریخی با اشاره به اینکه از اواخر دهه 80 شاهد فزونی ثبت آثار ناملموس و طبیعی که مورد توجه یونسکو است بوده‌ایم، تصریح کرد: در حوزه میراث طبیعی تنها دو اثر ثبت شده که عدد کمی است، در زمینه میراث ناملموس کمی وضعیت قابل قبول‌تر و در میراث ملموس به نسبت بهتر است.
وی همچنین تأکید کرد: باید توجه بیشتری به حوزه میراث ناملموس و میراث طبیعی داشته باشیم که چگونه می‌توانیم سطح خودمان را در کشور و جهان ارتقاء دهیم.
تعداد آثار ثبتی کشور در مقایسه با سابقه تمدنی ایران بسیار کم است
مصطفی پورعلی مدیر ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی نیز با اشاره به موضوع چشم‌اندازسازی در حوزه ثبت، گفت: در دوره جدید فعالیت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بنا به ملاحظات اداری این نگاه شکل گرفته که شاید بتوان تمام شوراها را تجمیع کرد و به عنوان شورای ملی ساز و کاری تعریف کنیم که عده‌ای در آن عضویت داشته باشند و امور ثبت در آن‌ها بررسی شود که شخصاً با این طرح مخالف هستم و معتقدم تخصصی بودن شوراها در مقیاس ملی و جهانی ضروری است.
وی با اشاره به چالش‌های کمی و کیفی موجود در حوزه ثبت آثار و با انتقاد از اینکه تعداد آثار ثبتی کشور در مقایسه با سابقه تمدنی ایران بسیار کم است، تصریح کرد: نسبت به کشورهایی با تمدن‌های مشابه در این حوزه کمتر و ضعیف‌تر عمل کرده‌ایم.
پورعلی با بیان اینکه در حوزه میراث فرهنگی ناملموس تعریف علمی نداریم و باید بازتعریفی برای این مفهوم داشته باشیم، اظهار کرد: درباره آثار فرهنگی تاریخی تعاریف مشخص و واضح است، اما میراث ناملموس نیازمند یک بازنگری در عنوان است.
انتهای پیام/
