به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی، مجازی شدن آموزش‌ها به ویژه برای دانش‌آموزان، آسیب‌های آموزشی و پرورشی به دنبال داشته است؛ آموزش‌های مجازی که همچنان با جولان پاندمی کرونا پابرجاست و آثار منفی آن بر روند تربیت نسل جدید کمتر از آثار آموزشی مورد توجه قرار گرفته است.
در همین مورد روح‌الله رضاعلی کارشناس حوزه تعلیم و تربیت به خبرنگار خبرآنی گفت: آموزش‌های مجازی از مدت‌ها قبل در نظام آموزشی وجود داشت اما متأسفانه به لایه‌های مشترک و اجماع نظر در این مورد نرسیدیم و اکنون تلفن‌همراه که ورودش به مدارس ممنوعیت داشت به ابزاری در خدمت آموزش در آمده است.
وی معتقد است، آسیب‌های آموزش مجازی نه فقط در مناطق محروم بلکه حتی در مناطق برخوردار هم مشهود است و باید در نظر داشته باشیم که آموزش مجازی جایگزین تربیت رسمی نیست؛ در شرایط کنونی عملا تربیتی در کشور رخ نمی‌دهد و این آسیب از آنچه که اعلام می‌شود 10 درصد نمرات خوب کاهش پیدا کرده است، کاملا منفک بوده و وارد آسیب‌های تربیتی می‌شود.
این کارشناس تعلیم و تربیت بیان کرد: آموزشی مجازی به جز مهارت‌های ورود به این نوع آموزش، نیازمند استلزامات و سخت‌افزار است.
رضاعلی افزود: در آموزش مجازی زیرساخت‌هایی چون اینترنت، پلتفرم‌های مختلف امنیت شبکه و سخت‌افزارهایی مانند تبلت و موبایل مورد توجه است که تهیه این ابزارها و الزامات اولیه در مواردی برای خانواده‌ها تنش‌زاست و این تنش جدا از مسائل اقتصادی، در بهداشت روان خانواده تأثیر دارد. همچنین در برخی شرایط ممکن است خشم پنهان در فرزندان علیه پدر و مادر ایجاد شود.
چالش تربیت با آموزش مجازی در دوران بلوغ
وی با اشاره به اینکه مشکلات آموزش و یادگیری مجازی با توجه به گروه‌های سنی متفاوت است، گفت: دانش‌آموزان در دوره متوسطه وارد سن بلوغ می‌شوند و نیازمند اطلاعاتی برای بلوغ جسمی و جنسی هستند، از طرفی فضای مجازی اطلاعات فیلترنشده‌ای دارد که توجه به تربیت جنسی و جنسیتی را دچار چالش می‌کند بنابراین دانش‌آموزان بدون مهارت سواد رسانه‌ای نباید وارد فضای مجازی شوند.
این کارشناس حوزه تعلیم و تربیت اضافه کرد: ورود به این عرصه در مناطق کمتر برخوردار نیازمند تأمین الزامات، آموزش و یادگیری تأثیرگذار است البته این موضوع محاسنی هم دارد و صرفا آسیب نیست اما اگر خوب مدیریت نشود منجر به آسیب می‌شود، در واقع مانند چاقوی دولبه است که آسیب‌های جدی هم می‌تواند در کنار محاسن داشته باشد.
رضاعلی گفت: در مناطق کمتر برخوردار برخی آموزش‌ها معلم‌محور است یعنی باید آموزش و یادگیری به طور حضوری انجام دهد.
وی افزود: در مورد درس‌هایی هم که خودخوان هستند با وجود این شرایط، یادگیری سطحی اتفاق می‌افتد که یادگیری پایداری نیست، در واقع سواد دانش‌آموز در مرحله دانش یادگیری حفظی باقی می‌ماند و دانش‌آموز از فهم کامل محروم می‌شود چراکه با سطوح یادگیری آشنا نیستند ضمن آنکه معلم یا والدین آگاه در این عرصه ندارند.
نبود تناسب میان آموزش فعلی و نحوه ارزشیابی
این کارشناس تعلیم و تربیت با اشاره به روند آموزش در دوره ابتدایی ضمن متناسب نبودن ارزشیابی توصیفی با روند فعلی تدریس مجازی گفت: با توجه به اینکه ارزشیابی متناسب با فضای آموزش مجازی تغییر نکرده مشکلات در مناطق حاشیه‌ای بیشتر نمود دارد چراکه در مراکز استان‌ها امکان دسترسی دانش‌آموزان به پشتیبان بیشتر است.
رضاعلی، یادگیری انفرادی را از جمله آسیب‌های دیگر آموزش مجازی عنوان و اظهار کرد: در این نوع آموزش بسیاری از مفاهیم اجتماعی مانند گفت‌وگو، انتقادپذیری، فعالیت در گروه و رقابت سالم آموزشی از بین می‌رود همچنین دانش‌آموزان از لذت یادگیری محروم می‌شوند چراکه در آموزش مجازی پاسخ بسیاری از سؤالات بلافاصله از طریق جست‌وجو در فضای اینترنت قابل دسترسی است و این موضوع لذت کنکاش برای یادگیری را از بین می‌برد.
وی افزود: یکی از معایب دیگر این نوع آموزش در میان دانش‌آموز، ترویج دورویی و تقلب برای خوب جلوه دادن است و حتی یکی از دلایل بی‌رغبتی خانواده‌ها نسبت به آموزش حضوری جدا از اهمیت بسزای موضوع سلامت فرزندان، به این دلیل است که بچه ها باید ارزشیابی حضوری در مقابل معلم داشته باشند که معمولا با توجه به آموزش مجازی ذهنیتی متفاوت با خود اصلی دانش‌آموز برای معلمان شکل گرفته است.
به عقیده رضاعلی، آسیب‌هایی که به نظام آموزش و پرورش وارد شده است حداقل تا 10 سال آینده نمود پیدا می‌کند و برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر نه تنها وزارت آموزش و پرورش بلکه دولت باید سرمایه گذاری بیشتر و مضاعفی روی آموزش و پرورش داشته باشد.
انتهای پیام/
