به گزارش پایگاه خبری خبرآنی «پرونده حکمرانی فضای مجازی»؛ امروزه به دلیل توسعه فناوری اطلاعات و اهمیت آن در سهولت انجام امور محوله، تلاش های وافری در راستای به کارگیری امکانات سخت افزاری و نرم افزاری در زیرساخت ها صورت گرفته است. هر چند این اتفاق می تواند نوید از سهولت و سرعت در انجام امور دهد، اما نباید فراموش کرد که فضای سایبری به عنون فضای تبادل ارتباطات و اطلاعات، ضمن برخورداری از مواهب خود دارای مخاطراتی نیز می باشد. فضای سایبری به عنوان قلمرو پنجم پس از زمین، آسمان، دریا و فضا نقش تعیین کننده ای در اجرای وظایف معمول زیرساخت های حیاتی و حساس از جمله تداوم خدمات مانند تأمین آب، برق و گاز و یا بهداشت و درمان دارد.
باید توجه داشت رشد سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات در جهان موجب تشدید تهدیدهای متوجه زیرساخت های حیاتی و حساس کشورها شده است. در بسیاری از مواقع مدیران تنها به مزایای توسعه این فناوری می اندیشند و کمتر توجهی به ابعاد مخاطره آمیز آن دارند. از آنجا که مخاطرات سایبری تا زمان وقوع آن در حالت خاموش و نهفته است، امکان تشخیص و شناسایی مخاطرات به آسانی ممکن نیست.
در اهمیت این موضوع باید افزود زیرساخت های حیاتی و حساس در کشور در حکم ستون های سقف جامعه محسوب می شوند. این زیرساخت ها باید امن، پایدار غیرقابل تزلزل باشند؛ چرا که تزلزل آنها به معنای فروریختن سقف جامعه است. برای مثال قطع شریان گاز در برخی از کشورهای دنیا می تواند به موجب وابستگی متقابل زیرساخت ها به یکدیگر منجر به قطع و یا اختلال در برقراری جریان برق در بخش هایی از کشور شود. مواردی مانند قطع برق 21 استان در ونزوئلا از طریق حملات سایبری که مانع چرخش توربین ها و تولید برق شد و یا حمله سایبری به کوه فولاد آلمان که مانع قطع به موقع جریان تولید حرارت در کوره و در نتیجه انفجار کوره و کشته شدن چند تن از کارگران شد و یا حمله سایبری آمریکا با استفاده از بمب های منطقی به خطوط اصلی انتقال گاز روسیه و در نهایت حمله سایبری با ویروس استاکس نت به تاسیسات غنی سازی نطنز همگی مواردی است که در دوره های اخیر رویداده و حاکی از قدرت عرصه پنجم درگیری های بشری بعد از عرصه های زمینی، هوایی، دریایی و فضایی است.
البته نباید فراموش کرد که عملکرد زیرساخت های حیاتی و حساس در فضای سایبری به گونه ای است که بین آنها وابستگی متقابل وجود دارد. به عبارتی در صورت تهدید یک زیرساخت احتمال سرایت تهدید به سایر زیرساخت ها نیز وجود دارد. ایجاد هر گونه اختلال و یا توقف در کارکرد هر یک از زیرساخت های حیاتی و حساس جامعه با توجه به وابستگی متقابل زیرساخت ها به یکدیگر به سرعت به سایر زیرساخت ها سرایت کرده و در مدت کوتاهی کارکردهای جامعه را مانند وابستگی به انرژی گاز، برق و خدمات وابسته به آن مانند بهداشت، درمان، آموزش، مالی و بانکی، ارتباطات و حمل و نقل تحت تاثیر مستقیم قرار می دهد، تا جایی که تداوم ارائه خدمات اجتماعی غیرممکن می شود و هر آن باید انتظار وقوع بحران های شدید اجتماعی با ابعاد امنیتی را داشت. از این رو شناخت مخاطرات زیرساخت ها ناشی از فضای سایبری بسیار مهم است؛ چرا که این شناخت کمک می کند تا مدیریت ریسک مبتنی بر سطح تهدیدها در زیرساخت ها اعمال شود و اولویت بندی اقدامات بر اساس سطح آسیب پذیری ها صورت گیرد. البته حفاظت کل زیرساخت ها امری غیرممکن است، اما با شناخت نقاط حساس و سطح تاثیر آسیب ها می توان اولویت بندی لازم را صورت داد.
زیرساخت های حیاتی و حساس در یک طبقه بندی به 16 مورد تقسیم شده است. این 16 مورد عبارت است از: زیرساخت های شیمیایی، تجاری، ارتباطات، صنایع تولیدات حساس، سدها، صنایع نظامی، انرژی، خدمات ضروری، مالی، صنایع غذایی و کشاورزی، تاسیسات دولتی، بهداشتی، رآکتورهای هسته ای و زباله های هسته ای، فناوری اطلاعات، شبکه حمل و نقل و شبکه آبرسانی و فاضلاب. در حال حاضر 16 زیرساختی که نام برده شد، هر یک تا حدی به فضا سایبری وابسته اند. این وابستگی ضمن آنکه می تواند عاملی برای تسهیل فعالیت زیرساخت ها در ارائه خدمات به مشتریان خود باشد، می تواند بستری برای شکل گیری تهدیدهای متنوع نیز باشد. به اذعان کارشناسان رعایت پدافند غیرعامل با تحقق و تکمیل شبکه ملی اطلاعات را می توان از راهکارهای موثر، ارزان و احتیاط آمیز برای کاهش تهدیدات علیه زیرساخت های حیاتی کشور در فضای سایبر دانست که در سال های اخیر همواره مدنظر رهبر معظم انقلاب قرار داشته است.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/
