به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از نیواطلس، در سال‌های اخیر تلاش برای ساخت سیستم‌های زمینی موشکی ضد بالستیک که بتوانند این موشک‌ها را بعد از ورود به فضا و قبل از ورود مجدد به جو زمین و رسیدن به مقصد نابود کنند، افزایش یافته است. سیستم‌های تهاجمی یادشده معمولاً با سرعت مافوق صوت به سمت موشک بالستیک حرکت می‌کنند و نیازی به مواد منفجره هم ندارند.
برای ارتقای دقت این سیستم‌ها از شبکه ای از رادارهای زمینی، رادارهای هشدار اولیه و رادارهای دریایی استفاده می‌شود تا شناسایی، تعقیب و محاسبه بهترین زمان حمله به موشک بالستیک با دقت ممکن شود. آمریکا در حال حاضر دارای ۴۴ مرکز موشکی برای رهگیری موشک‌های بالستیک دشمن است و قصد دارد ۶۴ مرکز دیگر با این هدف تأسیس کند. دقت این مراکز در صورت شلیک یک موشک رهگیری ۵۶ درصد و در صورت شلیک ۴ موشک رهگیر ۹۷ درصد است.
برای افزایش دقت و انعطاف این موشک‌های رهگیر، بوئینگ از نرم افزارهای مدل سازی دیجیتال برای انتخاب بهترین زمان شلیک آنها استفاده کرده است.
بوئینگ از بیست سال قبل در تلاش است تا سیستم‌های مورد استفاده برای تولید، یکپارچه سازی و نگهداری این سیستم‌های رهگیر را ارتقا دهد. قرار است طی ماه‌های آینده آزمایش‌هایی بر روی این سیستم‌های به روز شده انجام شود تا مشخص شود استفاده از نرم افزارهای مذکور تا چه حد کارایی آنها را افزایش داده است.
