به گزارش خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی،17مرداد هر سال در تقویم با عنوان روز خبرنگار نامگذاری شده است, در این روز هر ساله مسئولان با مروری بر مشکلات خبرنگاران, وعده ای را برای حل مشکلات آنها می دهند. اما عملی شدن این وعده ها هیچ وقت محقق نشده است و سال بعد که فرا می رسید, مجدد روز از نو روزی از نو. باز هم این خبرنگاران هستند که هزاران مشکل دارند و باید دلخوش به وعده های سرکاری مسئولان باشند.
بی جهت نیست که حرفه خبرنگاری جزو مشاغل سخت و زیان آور است, چرا که مسئله اصلی اینجاست که اینقدر به این شغل بها داده نشده است. کمتر خبرنگاری می تواند از مزایای سخت و زیان آور بود شغل خود استفاده کند.
نداشتن بیمه، حقوق ناکافی، شکایت از خبرنگاران، نداشتن حداقل رفاهیات از جمله مشکلاتی است که خبرنگاران واقعی این کشور سال هاست با آن دست و پنجه نرم می کنند؛ این مشکلات گاه آن قدر سخت و بغرنج می شود که فردی پس از سال ها در این حوزه ناگزیر آن را کنار می گذارد، اما چه می توان کرد جز اینکه هر سال بیاییم همین حرف ها را بزنیم و برویم تا سال بعد...
خبرنگاران برای نشان دادن مشکلات مردم و کشف حقیقت تلاش می‌کنند، اما خودشان همیشه جزو فراموش‌شده‌ها هستند.این شغل مصائب و مشکلات بسیاری دارد اما راوی برای بیان آن وجود ندارد. بیش از یک سال است با شیوع کرونا خبرنگاران زیادی بیکار شدند.بیکاری مشاغل دیگر در رسانه ها بازتاب داشت اما بیکاری و دغدغه معیشت خبرنگاران هیچ جا بیان نشد.
شیوع پرسرعت ویروس کرونا در جهان و درگیر شدن دولت‌ها و ملت‌ها با این پدیده نوظهور و تمام تلخی‌ها و ناامیدی‌هایی که به دنبال داشت، جریان عجیبی بود که شاید درک آن برای راویان آن از همه بیشترچشیده شد, راویان خستگی‌ناپذیری که در این چند ماه هم تلاش کردند با وجود تمام محدودیت‌ها و سختی‌ها، در صحنه حضور داشته باشند.نه صرفاً‌درصحنه بیمارستان و غسالخانه و بهشت زهرا. بلکه راویانی که تلاش کردند در بخش های مختلف به صورت جدی خبرهای نیاز جامعه را انعکاس دهند.
خبرنگاران و عکاسان که از اولین روزهای شیوع این ویروس کوچک جهانگرد در کشور و در شرایطی که اغلب مشاغل به صورت جدی خانه‌نشین شده بودند، با حضور در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی و در کنار مدافعان سلامت، تلاش کردند تا همه چیز را با چشم ببینند و با گوش بشنوند و روایتشان درست‌ترین باشد. ضمن آنکه هم در عرصه جهانی و هم در حیطه ملی، تعدادی از اهالی رسانه به کرونا مبتلا شدند. متاسفانه برخی از آنان نیز جان خود را به همین دلیل از دست دادند.
آسیب های کرونا صرف شغل خاصی نبود،بلکه نصیب بسیاری از خبرنگاران هم شد. اما کمتر رسانه ای بود که به بیکاری خبرنگاران بپردازد؛خبرنگاران همواره مشکلات اقشار مختلف جامعه را بیان می کنند اما خودشان راویان خاموش عرصه های مختلف هستند.
عدم برخورداری از امنیت شغلی، عدم برخوداری از بیمه سخت و زیان آور, مشکلات اقتصادی، تأمین معیشت و عدم پاسخگویی برخی مسئولان به پرسش‌های مطرح شده بخش بسیار کوچکی از مشکلات خبرنگاران است. هر ساله مسئولان در روز خبرنگار تنها به گوشه از مشکلات این قشر اشاره می کنند و وعده هایی مانند مسکن خبرنگاران, بیمه سخت و زیان آور, تسهیل شرایط کاری می‌دهند اما هیچ کدام هیچ وقت عملی نمی شود.به طور مثال سال گذشته در آستانه روز خبرنگار وعده ای به وعده های کهنه خبرنگاران اضافه شد و آن هم پرداخت وام 10میلیونی شرایط کرونایی بود که هیچ وقت محقق نشد.
*خبرنگاری جز مشاغل سخت و زیان آور است
یکی از مشکلات این قشر عدم اجرای بیمه سخت و زیان آور است. اغلب خبرنگاران از این موضوع گلایه دارند و عدم اجرای آن را ناحقی در مسیر کاری خود می دانند.
حاتم شاکرمی،معاون روابط کار وزارت کار درباره بیمه سخت و زیان آور خبرنگاران گفت: خبرنگاری ماهیتش سخت و زیان آور است. خبرنگارانی که عنوان شغلی‌شان خبرنگاری است و کارفرمای مشخصی دارند مشکلی در سخت و زیان‌آوری ندارند ولی خبرنگارانی که از بیمه اختیاری یا مشاغل آزاد استفاده می‌کنند، مشکل دارند که در حال بررسی و حل مشکلات آنها هستیم.
شاکرمی همچنین در مورد پرداخت 4 درصد بیمه خبرنگاران مرتبط با مشاغل سخت و زیان‌آور گفت: با توجه به اینکه قانون شغل خبرنگاری را سخت و زیان‌آور تلقی کرده، کارفرما برای خبرنگاران موظف است 4 درصد مربوط به مشاغل سخت و زیان‌آوری را بپردازد و در این زمینه تفکیکی بین رسانه‌ها و خبرگزاری و روزنامه وجود ندارد. صفت شغل سخت و زیان‌آور باعث می‌شود کارفرما 4 درصد سخت و زیان‌آور را بپردازد.
انتهای پیام/
