به گزارش پایگاه خبری خبرآنی «پرونده حکمرانی فضای مجازی»؛ یکی از فرصت های بی بدیل فناوری اطلاعات و ارتباطات، استفاده از این گونه فناوری ها در بخش کشاورزی و منابع طبیعی است که چنانچه زیرساخت های فناورانه با رویکرد بومی در بخش کشاورزی فراهم شود، می تواند نقش مهمی در توسعه اقتصادی مناطق و افزایش تولید ناخالص داخلی کشورها و دنیا داشته باشد.
طبق گزارش‌‌ها پوشش شبکه‌‌ای اینترنت تقریباً در همه جا در حال افزایش است و انتظار بر این است تا سال 2030 ، تقریباً 80 درصد مناطق روستایی در جهان توسط برخی از انواع زیرساخت‌‌های اتصال پیشرفته، پوشش‌‌دهی شوند. البته استثنای قابل توجه در آفریقا وجود دارد و فقط یک چهارم مساحت آن تحت پوشش قرار خواهد گرفت. بنابراین، ضروری است که ابزارهای دیجیتالی بیشتر و موثرتری برای صنعت کشاورزی تولید شود و مورد استفاده گسترده قرار گیرد. ابزارهای زیر قابلیت‌‌های جدیدی را برای صنعت کشاورزی فراهم می‌‌کند:
- اینترنت عظیم اشیا.شبکه‌‌های کم مصرف و سنسورهای ارزان‌‌تر، زمینه را برای افزایش استفاده از اینترنت اشیاء در مواردی مانند آبیاری دقیق محصولات زراعی ، نظارت بر گله های بزرگ دام را فراهم می‌‌کند.
- خدمات ماموریت‌‌های حیاتی.کاهش قابل توجه تأخیر در انتقال داده‌‌ها و بهبود پایداری اتصال دهنده‌‌ها باعث اطمینان در اجرای برنامه‌‌هایی که به قابلیت اطمینان و پاسخگویی مطلق نیازمندند، مانند کار با ماشین‌‌های خودکار و هواپیماهای بدون سرنشین، میشود.
- پوشش تقریباً جهانی.درصورتیکه ماهواره‌‌هایLEOبه پتانسیل خود برسند، حتی دورافتاده‌‌ترین مناطق روستایی جهان قادر به استفاده گسترده از دیجیتالی‌‌سازی خواهند بود، که باعث افزایش بهره‌‌وری کشاورزی در مقیاس جهانی خواهد شد.
در پایان این دهه، افزایش اتصالات فناوری اطلاعات در بخش کشاورزی می‌‌تواند بیش از 500 میلیارد دلار ارزش به تولید ناخالص داخلی جهانی بیفزاید که معادل ارتقاء بهره‌‌وری 7 تا 9 درصدی برای این صنعت است. با این حال، حصول این ارزش به سرمایه‌‌گذاری در زمینه اتصال نیاز دارد که امروزه در بخش کشاورزی این سرمایه‌‌گذاری وجود ندارد.
** مزارع بزرگ در اولویت استفاده کنندگان از فناوری اطلاعات
البته ارزش بالقوه در ابتدا به مزارع بزرگی تعلق می‌‌گیرد که دارای قدرت سرمایه‌‌گذاری بیشتر و انگیزه بالاتری برای دیجیتالی شدن هستند. استفاده از فناوری اطلاعات در بخش کشاورزی، پایش آسان‌‌تر تراکتورهای بزرگ را فراهم نموده و همچنین هزینه‌‌های ثابت تولید راه‌‌حل‌‌های اینترنت اشیا به راحتی در تاسیسات تولیدی بزرگ نسبت به مزارع خانوادگی کوچک جبران میشود. محصولاتی مانند غلات، حبوبات، میوه ها و سبزیجات بیشترین پتانسیل ارزش را خواهند داشت. در بخش غلات، حبوبات، میوه ها و سبزیجات نسبت به بخش گوشت و لبنیات، به دلایلی ازجمله اندازه نسبتا بزرگ مزارع، درگیر نمودن ذینفعان بیشتر و کاربرد بهتر فناوری‌‌های اتصال، و به ویژه با توجه به اینکه شبکه‌‌های اینترنت اشیاء با نظارت استاتیک بر بسیاری از متغیرها سازگارتر هستند، بیشترین استفاده از پتانسیل اتصال دهنده‌‌ها امکان پذیر خواهد بود. همچنین جالب است بدانید که از آنجا که آسیا بیشترین حجم محصول را تولید می‌‌کند، می‌‌تواند تقریباً 60 درصد از ارزش کل را به راحتی بدست آورد.
** ارزش 600 میلیارد دلاری دیجیتالی شدن کشاورزی تا سال 2030 میلادی
طبق بررسی ها، ارزش کل نتایج مستقیم و غیر مستقیم استفاده از فناوری اطلاعات در بخش کشاورزی، به بیش از 620 میلیارد دلار تا سال 2030 خواهد رسید،البته که میزان حصول این ارزش، عمدتا" به میزان پوشش‌‌دهی اتصال پیشرفته بستگی دارد ، با توجه به میزان پوشش دهی پایین در آفریقا و مناطق فقیرنشین آسیا و آمریکای لاتین انتظار می‌‌رود این ارزش برای مناطق ذکر شده نسبتاً کم و حدود 25 درصد باشد. همچنین باید بیان نمود، دستیابی به پتانسیل استقرار اتصال دهنده‌‌های پیشرفته در مناطقی که مزارع کشاورزی آن‌‌ها نسبت به آمریکای شمالی و اروپا، خیلی پراکنده است، دشوارتر خواهد بود.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
انتهای پیام/
