وزیر خارجه پاکستان گفت، آمریکا باید به صورت سیستماتیک از افغانستان خارج شود تا از وقوع آنچه در دهه ۹۰ میلادی در پی خروج نیروهای شوروی از این کشور رخ داد، جلوگیری کند.
به گزارش خبرآنی، به نقل از خبرگزاری آناتولی، شاه محمود قریشی، وزیر خارجه پاکستان در یک نشست خبری در آنتالیا ترکیه گفت، اگر خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان به صورت سیستماتیک نباشد، نگران خواهیم بود که افغانستان شاید بار دیگر اوضاعی را تجربه کند که مربوط به دهه ۹۰ میلادی است که مربوط می‌شود به خروج نیروهای شوروی از افغانستان و این کشور را دچار هرج و مرج، جنگ داخلی و بی‌ثباتی کرد.
وی افزود: خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان که قرار است ۱۱ سپتامبر سال جاری میلادی تمام شود بایستی به روشی مسئولانه صورت گیرد. مردم افغانستان بیشترین هزینه را بابت جنگ در کشورشان پرداخت کردند و پس از آن پاکستانی‌ها هستند. ما ۸۳ هزار تن را در نتیجه تروریسم از دست دادیم و اقتصاد ما بیش از ۱۲۸ میلیارد دلار ضرر کرد.
وزیر امور خارجه پاکستان با اشاره به این مساله که این کشور میزبان قریب به سه میلیون پناهجوی افغان در مدت چهار دهه گذشته بوده است، ادامه داد: ما به دنبال یک موج جدید دیگر از مهاجران و پناه‌جویان نیستیم. ما فکر می‌کنیم که آنها باید با افتخار و شرافت به کشورشان برگردند و این تنها زمانی اتفاق می‌افتد که صلح و ثبات در افغانستان ایجاد شود.
شاه محمود قریشی با تاکید بر این مساله که کشورش روند صلح بین طالبان و آمریکا را برای توافق صلح دوحه قطر تسهیل کرد، ادامه داد: تا مادامی که صلح در افغانستان مدنظر باشند به عقیده من ما یک مسئولیت مشترک داریم. پاکستان نقش خود را در این مساله ایفا می‌کند اما سازش باید در داخل افغانستان باشد.
وی با تاکید بر مساله مسئولیت پذیری رهبری افغانستان نیز گفت: آنها باید دور یک میز قرار بگیرند و در مورد آینده خودشان تصمیم‌گیری کنند. پاکستان تنها تسهیل کننده این روند است و نمی‌تواند به افغانستان بگوید که چه کار کند چرا که افغانستان یک کشور مستقل و دارای حاکمیت غیر وابسته است.
وزیر خارجه پاکستان در مورد نیروهای ترکیه که نقش امنیتی را همزمان با خروج نیروهای آمریکایی از این کشور به افغانستان واگذار کرده‌اند، گفت: اسلام‌آباد همواره با ترکیه راحت بوده است و روابط خوبی با این کشور داشته است. ترکیه بخشی از ناتوست اما ناتو تصمیم گرفته که از افغانستان خارج شود.
انتهای پیام
