به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی؛ شورای شهر تهران توانسته در طول سال‌های گذشته به واسطه تأثیراتی که در آبادانی و پیشرفت شهر داشته به نهادی شناخته شده بین مردم تبدیل شود؛ اکنون این نهاد که عمری 22 ساله دارد و 4 سال اخیر را با مدیریت اصلاح طلبان سپری کرده در آستانه انتخابات جدید است و فرصت باقی مانده تا 28 انتخابات زمان مناسبی برای مرور عملکرد مدیریت شهری فعلی و بررسی چالشهای پیش روست.
در این زمینه با "مهدی اقراریان" معاون فرهنگی ـ دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران و کارشناس موضوعات شهری به گفت وگو نشستیم که بخش نخست آن هفته گذشته منتشر شد و اکنون بخش دوم آن تقدیم مخاطبان خبرآنی میشود:
خبرآنی: شورای شهر دوره آینده شهر تهران باید چه فردی را به عنوان شهردار انتخاب کنند؟ در واقع شهردار کلانشهر تهران باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟
انخستین و مهمترین وظیفه اعضای شورای شهر آینده، شناخت و آگاهی از نظام مسائل شهر است که این مسائل در 4 سطح ملی، منطقه‌ای، ناحیه‌ای و محلی قابل دسته‌بندی است؛ به عنوان مثال سطح ملی، مسائل مربوط به برنامه‌های پنج ساله اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی است که توسط وزارت راه و شهرسازی، سازمان برنامه و بودجه و همچنین مجلس تصویب و برای اجرا ابلاغ میشود در این دسته قرار میگیرند.
افرادی که در سطح شورای شهر قرار می گیرند باید بتوانند در این سطح رایزنی داشته باشند که دغدغه‌های مردم تهران را بتوانند به خوبی در گفت‌وگو با سایر ارکان حکمرانی در کشور بدست بیاورند.
مسائل شهر تهران در 13 دسته تقسیم‌بندی میشود که شامل مسائل زیست محیطی، حمل و نقل و ترافیک، سوانح طبیعی و مدیریت بحران، نحو استفاده از زمین و ساخت و سازهای بی رویه، نظام مالیه و ایجاد درآمدهای پایدار برای شهرداری تهران و همچنین بافتهای فرسوده، معماری، سیما و منظره شهری و مدیریت شهری و پیراشهری(به دلیل تأثیرگذاری محیط پیرامون تهران بر شهر تهران باید این دو موضوع را در کنار هم مد نظر قرار داد و بر اساس آن برنامه ریزی کرد، چرا که قابل انفکاک نیست)، سکونت و خدمات، فعالیت ها و اشتعال در تهران( که تاثیر مستقیم بر سفر و اسکان در شهر تهران دارد)،نقش فراملی،ملی و منطقه ای تهران،موضوع میراث‌فرهنگی، تاریخی و گردشگری شهر تهران است؛ در هرکدام از این موارد مشکلات و چالش های وجود دارد که شورای شهرآینده باید ابتدا این مسائل را به خوبی بشناسد و سپس با احصا راهبرد ها، برنامه های اصلی و اساسی را به شهردار ارائه کند و شهردار متناسب با آن، راهبرد ها را اجرایی و عملیاتی کند.
شهردار باید بتواند این نظام مسائل را حل و راهبردها را اجرایی کند؛ باید فردی خوشنام و دارای تعامل سازنده با سایر اجزا و ارکان حکمرانی باشد و روحیه جهادی و انقلابی داشته باشد. البته ترکیب و نگاه شورای شهر آینده نیز در انتخاب شهردار مؤثر است و باید دید یک فهرست در شورای آینده حضور میابد یا خیر و چه تفکری در آن فهرست جاری است.
در این دوره شاهد بودیم که اصلاح طلبان با فهرست واحد آمدند اما برای انتخاب شهردار با چالشهای زیادی مواجه شدند در عین حال ممکن است افراد متنوع با گرایشات مختلفی وارد فضای شورا شوند و توافق این اعضا است که شهردار را انتخاب میکند.
خبرآنی: برنامه شما در صورت راه‌یابی به شورای شهر در حوزه آسیبهای اجتماعی مثل کودکان کار، اعتیاد، کارتن خوابی و ... چیست؟!
در کشور با چالشی مواجه هستیم و آن عدم وجود نگاه زنجیره‌ای به مسائل است و از این نگاه آسیب می‌بینیم و به صورت نقطه‌ای به موضوعات نگاه میشود. باید بدانیم که زنجیره ای از عوامل باعث ایجاد مشکلاتی مثل کارتن خوابی و اعتیاد میشود و همچنین برای حل آن وجود دارد که اگر در نظام برنامه ریزی به این زنجیره توجه نکنیم با مشکل مواجه می شویم.
نکته دیگری که در صورت عضویتم در شورا به آن توجه خواهم داشت این است که به عواملی که وجود دارد به صورت زنجیره ای نگاه شود و نکته دیگر اتکا به مردم در حل مشکلات است. امروز دنیا به این تجربه رسیده که حاکمیت ها به تنهایی نمی توانند مسائل فرهنگی و اجتماعی را حل کنند و باید به سمت تقویت سازمان های مردم نهاد و ظرفیت های مردمی رفت. در این بین رسالت شهرداری ایجاد بستر و زمینه برای این مجموعه هاست. رسانه ها به ویژه رسانه ملی نیز میتواند با تمرکز بر روی آسیبهای اجتماعی در حل این مشکلات به شهرداری کمک شایانی کنند.
خبرآنی: یکی از مسائلی که همواره در این دوره و دوره‌های قبل حاشیه‌ساز بوده، موضوع ورود شهردار به هئیت دولت است که هربار دچار مشکلاتی میشود؛ نظر شما در خصوص حضور شهردار در هیئت دولت چیست و چه بازده‌‌ای برای شهر میتواند داشته باشد؟
از آنجایی که شهردار عضو رسمی هیئت دولت نیست، حضور و عدم حضور شهردار در جلسات وزیران جز اختیارات دولت‌ها است اما با توجه به نقش گسترده شهردار تهران در موضوعات گوناگون و حیاتی که دولت با آن مواجه است، دعوت از این مقام در جلسات میتواند باعث تسریع در حل مشکلات و آسیب‌هایی که امروز شهروندان تهرانی با آن مواجه هستند، بشود اما متأسفانه بعضاً شاهد این هستیم که از این مسئله به عنوان گروگان گیری سیاسی استفاده میشود و در حالی که شهرداری در موضوعی مانند موضوع جماران به نفع مردم نظر می دهد، حضور شهردار در جلسات هیئت دولت ممنوع می شود، در مجموع با نگاه کارشناسی، برداشت من این است که حضور شهردار در جلسات هیئت دولت به نفع شهروندان تهرانی است.
البته در پایان لازم است به این نکته هم اشاره کنم که یکی از مشکلاتی که تهران با آن دست و پنجه نرم میکند، موضوع کثرت مهاجرت به این شهر است که ممکن است مستقیما به شهرداری مربوط نشود اما با ابتکار عمل شهرداری در دوره آینده می توان درباره مهاجرت به تهران فکر کرد. در این بین کارت شهروندی به عنوان یک تجربه موفق در دنیا می تواند مورد توجه قرار گیرد که بر اساس آن شهروندان یک شهر مشخص می شوند، متناسب با آن کارت سرویس و خدمات دریافت میکنند و هم از ظرفیت ها و امکانات شهر بهره مند می شوند.
به عنوان مثال یکی از اتفاقات در حال وقوع این است که افرادی از شهرهای دیگر که با دید سرمایه گذاری در تهران اقدام به خرید مسکن می کنند، به همین دلیل ممکن است منزل خریداری شده یا اجاره داده شود و یا اینکه خالی از سکنه بماند مگر در روزهایی که خود به تهران عزیمت میکنند.
هرچند نمیتوان برای خرید این دسته از منازل توسط اشخاص ممنوعیت اجرا کرد، اما می‌توان از محل درآمد حاصل از طریق وضع مالیات و عوارض بر این دسته از منازل،خدمات بهتری به شهروندان ارائه کرد.
یکی دیگر از موضوعات قابل توجه در مدیریت شهری نیز عوارض پسماند است؛ در حال حاضر همه شهروندان متناسب با متراژ منازل خود در هر نقطه از تهران که باشند عوارض یکسانی پرداخت میکنند اما می‌توان این موضوع را از طریق اخذ عوارض شناور در مناطق مختلف تهران بهتر مدیریت کرد، به این صورت که شخصی که در شمال تهران زندگی میکند نسبت به شخص ساکن در جنوب بیشتر عوارض بپردازد، یک مثال دیگر در این زمینه میتواند در نظر گرفتن سیاست های تشویقی بشود به این صورت که اگر کسی پسماند خود را در مبدا تفکیک کرد، عوارض کمتری نسبت به دیگری که پسماند را تجمیعی تولید میکند، بپردازد.
در مجموع می‌توان با خلاقیت و نوآوری و با بهره‌گیری از تجربه سایر کشورها و شهرهای مختلف و همچنین با همکاری دولت و مجلس قوانین ویژه ای را پیش بینی و طراحی کنیم که تهران از فضای سوداگری برای موضوع مسکن که به عنوان یک کالای سرمایه ای است به کالای مصرفی تغییر پیدا کند.
چالش جدی دیگر در تهران موضوع سکونت است چراکه هرچه قدر در شهر فضای جدید ایجاد کنیم به همان میزان نیز نیاز جدید ایجاد شده است. برای مثال فردی که در حاشیه تهران سکونت پیدا میکند بعد از مدت اندکی یکی از نیازهایش مهاجرت به یکی از مناطق شهری داخل تهران می شود. استان تهران ظرفیتی معادل 14 میلیون دارد که هم اکنون این ظرفیت کاملا اشباع شده است و در صورت عدم مدیریت با چالش مواجه خواهیم شد.
نکته آخر لزوم تدوین سند چشم‌انداز تهران 1420 است که با مشارکت نخبگان در دستور کار قرار گرفته است که در 20 سال آینده در حوزه های مختلف چه پیشرفت هایی حاصل خواهد شد، البته این موضوع مستلزم مشارکت تمام مردم و نخبگان و ایجاد یک پارلمان بزرگ شهری با حضور تمامی ذی نفعان است که در راستای این امر راه حل ها و مدل هایی مبتنی بر بستر فناوری های روز پیش بینی شده است.
انتهای پیام/
