پایگاه خبری خبرآنی- بر اساس آمارهای رسمی گزارش شده، تنها 7 درصد از کشورمان را جنگل‌ها تشکیل می‌دهد که برای حفظ و نگهداری همین میزان از جنگل و مراتع، تدبیری اندیشیده نشده است. از سوی دیگر طبق گزارش‌های ارائه شده طی دو ماهه ابتدایی امسال 270 فقره آتش سوزی در این جنگل‌ها به وقوع پیوسته است.
متاسفانه نه تنها برای مهار آتش سوزی‌های گسترده ای که وجود داشته (به‌خصوص در چند دهه اخیر که به علت خشکسالی‌های پیاپی، رو به افزایش بوده)، هیچگونه امکاناتی در سطح استانداردهای جهانی در کشور وجود ندارد، بلکه برای پیشگیری از این قبیل حوادث که قابل پیش بینی نیز هستند، هیچگونه برنامه ای از سوی دولت ارائه نشده و عملا تدبیری برای آن وجود نداشته است.
طی سالهای اخیر در زمان وقوع حریق‌ها به دلیل ناتوانی دولت در مهار آتش‌سوزی جنگل‌ها، موسسات مردم نهاد و دلسوزان محیط زیست اقدام به اطفای حریق کرده اند. اتفاقی که به دلیل عدم در اختیار داشتن تجهیزات کافی و مناسب بسیار خطرناک بوده، چه آن‌که طی در سالهای اخیر مشاهده شده تعدادی از اعضای NGO ها جان خود را از دست داده اند.
فارغ از خطرات جانی که اطفای داوطلبانه آتش‌سوزی جنگل‌ها دارد، این آتش‌سوزی‌ها، هر ساله گونه‌های زیادی از انواع جانوران نادر را نابود می‌کند و خاکی سوخته و غیر قابل احیا از مراتع را برجای می‌گذارد.
برای جلوگیری و پیشگیری از حوادثی از قبیل آتش سوزی‌های عمدی و سهوی در فصول خشک سال و نیز جلوگیری از رها شدن سالانه هزار تن زباله در محیط زیست و دریاها، جلوگیری از انقراض و نابودی گونه‌های جانوری و حیوانی و آبزیان، نه تنها نیاز به مشارکت مردم و موسسات است، بلکه نیازمند سیاستهای کلان و راهبردی در سطح کشور هستیم.
در این میان، آموزش و پرورش می‌تواند از طریق مدارس و گنجاندن تعلیم و تربیت و یادگیری و القای حس مسوولیت نسبت به محیط زیست و عدم بیتفاوتی در قبال کسانی که به محیط زیست آسیب می‌رسانند، در همان سنین خردسالی، این فرهنگ را در بین دانش آموزان نهادینه کند.
تجهیز دستگاه‌های مسوول به وسایل و امکانات مهار حریق و به‌روزآوری وسایل موجود، جلوگیری از قطع بی رویه درختان که باعث فرسایش بی حد خاک شده است، از جمله مواردی بوده که در سطح سیاستهای کلان نیازمند توجه ویژه هستند.
امید است با کمک هم و دست در دست، بتوانیم محیط زیست‌مان را از ورطه نابودی نجات دهیم.
ثریا ملکی-کارشناس محیط زیست
انتهای پیام/
