به گزارش خبرنگار سیاسی پایگاه خبری خبرآنی، طی روزهای اخیر برخی مقامات دولتی و مسئولان وزارت خارجه اظهارات خوش‌بینانه‌ای درباره مذاکرات وین مطرح کرده و حتی تلویحاً خبر از احتمال اعلام قریب‌الوقوع دستیابی به توافق کرده‌‌اند.
مثلاً آقای حسن روحانی رئیس‌جمهور صراحتاً گفته است که به زودی تحریم برداشته می‌شود. عباس عراقچی مذاکره کننده ارشد ایرانی در وین هم گفته است که تاکنون مسیر خوبی در مذاکرات طی شده است، اما درباره اینکه آیا بتوانیم در این دوره از مذاکرات به جمع‌بندی برسیم، شخصاً مطمئن نیستم.
سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت خارجه هم امروز 10 خرداد 1400 گفت که در مذاکرات برجام، "اگر موضوعات کلیدی حل شود، می‌تواند دور پایانی مذاکرات وین باشد. اما نباید عجله کرد".
مجموعه‌ی این اظهارنظر‌ها از یک خوش‌بینی قابل توجه درباره نتیجه مذاکرات وین سخن می‌گویند؛ به نحوی که حتی ممکن است همین دور از مذاکرات در حال انجام، دور پایانی باشد و بلافاصله با یک توافق در وین مواجه باشیم.
اما خبرنگار پایگاه خبری خبرآنی از منابع مطلع درباره مذاکرات هسته‌ای کسب اطلاع کرد که آنچه فعلاً در وین در جریان است اساساً با یک توافق خوب و مناسب برای مردم ایران فاصله جدی دارد.
این منابع می‌گویند: اگر دولت بخواهد در وضعیت و فضای فعلی مذاکرات، آن را جمع‌بندی و به عنوان توافق نهایی معرفی کند، قطعاً با یک توافق خوب روبرو نیستیم.
بر این اساس به نظر می‌رسد، یک جریان سیاسیِ متخصصِ توافق بد قصد دارد به هر نحوی که شده، و بویژه با توجه به در پیش بودن انتخابات، یک توافق بد دیگر را روی میز نزاع‌های سیاسی در ایران قرار دهد و جامعه را بر اساس آن دچار ابهام و تشتت سازد.
توپ این تصمیم‌گیری مهم و انتخاب میان منافع ملی و یا خدمت نازل به کمپین سیاسی یک جریان بیش از همه در زمین آقای عباس عراقچی است. او می‌تواند با یک استراتژی درست در مذاکرات وین و با در نظر گرفتن منافع ملی، به دنبال رفع واقعی تحریم‌ها باشد؛ و یا با یک توافق بد به تهران برگردد تا یک جریان سیاسی از آن برای مناقشه‌های جناحی استفاده کند.
مسلّم آن است که هرگونه توافق بدی در وین باید در همان وین رد شود والّا آوردن آن به تهران و قراردادن آن روی میز منازعات، هیچ نسبتی با منافع ملی ندارد.
آقای عراقچی به خوبی از این مسائل آگاه است، اما انتخاب او میان این دوراهی می‌تواند در تثبیت ارزیابی‌های تاریخی ملت ایران از شخصیت سیاسی او، به عنوان نماینده مردم ایران یا کارگزار یک جناح سیاسی بسیار تعیین‌کننده باشد.
انتهای پیام/
