به گزارش خبرنگار خبرآنی، بیماری‌های قلبی یکی از مهمترین علل مرگ در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه به شمار می روند. در سال ۲۰۱۳ بیش از ۱۷.۳ میلیون مرگ بر اثر ضایعات قلبی در جهان اتفاق افتاد و پیش‌بینی میشود این تعداد به ۲۳.۶ میلیون در سال ۲۰۳۰ افزایش یابد.
مهندسی بافت قلب روشی برای ترمیم ضایعات قلبی محسوب میشود. محققان کشور با هدف تولید یک ساختار مناسب برای استفاده در مهندسی بافت قلب، بستری رسانا و محلول در حلال ارگانیک، متشکل از پلی‌کاپرولاکتون، ژلاتین و آلژینات را طراحی کردند و خصوصیات آن را به وسیله روش‌های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند.
بررسی‌ها نشان داد مناسب‌ترین نسبت برای پلی‌کاپرولاتون و ژلاتین ۷۰ به ۳۰ است. به منظور شبیه‌سازی انقباضات قلب یک دستگاه بارگیری مکانیکی به کارگرفته شد تا تنش مکانیکی با فرکانس و کشش مناسب را در سلول‌های پیش‌ساز قلبی، در جهت ریز لوله‌های آلژینات، القا کند.
نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی (Cell Journal) به چاپ رسیده است، نشان داد، بستر ساخته شده از متابولیسم و تقسیم سلول‌های پیش‌ساز قلبی حمایت کرده، انقباضات سلولی یک دستی را پس از گذشت ۵ روز ایجاد می‌کند. همچنین به‌وسیله روش‌های آزمایشگاهی نشان داده شد، میزان بیان ژن‌های مربوط به سلول‌های تپنده هماهنگ قلبی، در سلول‌های جای گرفته در بستر یادشده بیشتر از سلول‌های کشت یافته در محیط کشت است.
این پژوهش منجر به ساخت بستر مناسبی برای تولید سلول‌های تپنده هماهنگ قلبی شد که می‌تواند در آینده نزدیک برای مهندسی بافت قلب مورد استفاده قرار گیرد.
دکتر ناصر اقدمی، دکتر ساره رجبی، دکتر بابک اکبری، زهرا شمس و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه تهران این تحقیقات را به نتیجه رساندند.
