به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری خبرآنی؛ مهدی قوامیپور، دکترای جامعه شناسی در یادداشتی نوشت: بیش از دو سال از آغاز پیوستن شهرداری تهران به «پویش سهشنبههای بدون خودرو» و دوچرخه سواریهای نمادین شهردار تهران میگذرد.
اقدامی که ظاهراً با هدف تبلیغ و ترویج فرهنگ دوچرخهسواری و تشویق شهروندان برای استفاده از دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه سالم در سطح شهر صورت میگیرد. اگر چه هیچ آمار رسمی مبنی بر افزایش تعداد دوچرخهسواران یا میزان دوچرخهسواری در شهر تهران وجود ندارد اما شواهد عینی و مشاهدات روزمره، تغییر معناداری را در این خصوص نشان نمیدهند.
مهمتر آنکه، این اقدام شهردار تهران، به جز نمایش کوتاهی از دوچرخهسواری مدیران و شهرداران مناطق که بیشتر به کار رپرتاژ آگهیهای روزنامهای میآمد، حتی فاقد هرگونه تأثیر مثبت بر روی نیروی انسانی شهرداری یا کاهش استفاده از خودرو در بین مدیران میانی و ارشد این نهاد عمومی بوده است.
بنابراین، قاطعانه میتوان گفت، رکابزنیهای هفتگی شهردار تهران هیچ دستاوردی برای شهر نداشته است و حالا مدتهاست که حتی جذابیت رسانهای خود را نیز برای اهالی رسانه از دست داده است و خبرنگاران و عکاسان دیگر تمایلی به دنبال کردن آن ندارند بنابراین، به جرات میتوان گفت کارکرد تبلیغی این اقدام کاملاً از بین رفته است که مهمترین دلیل آن، فقدان نفوذ کاریزماتیک شهردار تهران در بین شهروندان تهرانی بود.
در واقع، حناچی فاقد محبوبیت مردمی است بنابراین، اقدام او هیچ گاه مورد استقبال شهروندان قرار نگرفت. از سوی دیگر، هر اقدام تبلیغی زمانی موثر خواهد بود که به همراه خود اقدامات ترویجی لازم را نیز به همراه داشته باشد. سند توسعه استراتژیک توسعه دوچرخهسواری که در سال 97 در شهر تهران به تصویب رسیده و بر مبنای آن شهرداری تهران متعهد شد تا توسعه دوچرخهسواری شهری را در دستور کار قرار دهد، بستر قانونی اقدامات ترویجی شهرداری تهران را فراهم آورد و انتظار میرفت اقدامات عملی لازم برای تحقق آن صورت گیرد اما اجرای طرح دوچرخههای اشتراکی هوشمند و ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری در برخی خیابانها، فاقد اثرگذاری ادعا شده از سوی مجریان این طرحها بوده است.
بنابراین، با توجه به اینکه مسئله حمل و نقل یکی از مهمترین موضوعات شهری است که شهروندان به طور مستمر و روزانه با آن در تماس بوده و تاثیر مستقیمی بر سطح رفاه و زندگی شهروندان دارد که در تهران بنا به دلایل مختلف از جمله وجود فرسودگی ناوگان حمل و نقل عمومی، عدم پوشش مناسب آن در سراسر شهر و دسترسیپذیری آسان شهروندان به وسایل حمل و نقل عمومی، وضعیت بغرنج و پیچیدهای دارد که تبعات منفی آن از ترافیکهای کلافه کننده تا آلودگی هوا، جسم و جان شهروندان را به مخاطره افکنده و میآزارد و با ورود ویروس کرونا به کشور و همهگیری آن بر شدت این مشکلات افزوده شده است.
در چنین شرایطی، از یک مدیریت کارآمد شهری انتظار میرفت تمامی توان مادی و معنوی خود را برای حل این موضوع یا کاهش شدت آن به کار گیرد. در حالی که بر عملکرد شهرداری تهران و معاونت حمل و نقل و ترافیک انتقادات جدی وارد است که طی سه سال اخیر بارها از سوی رسانهها مطرح شده است.
به نظر میرسد، حالا موضوع دوچرخه سواری سهشنبههای شهردار دچار تغییر ماهیت و معنا شده است و از اقدامی نمادین برای تبلیغ و ترویج فرهنگ دوچرخه سواری به نماد ناکارآمدی و بیحاصلی سیاستهای مدیریتی شهرداری تهران در اداره امور و رفع مشکلات این کلانشهر درآمده است.
انتهای پیام/
