بیش از یک سوم از تسحلیات خریداری شده در سطح جهانی در پنج سال گذشته از آمریکا و نیمی از انتقال تسلیحات آمریکایی نیز به خاورمیانه بوده است.
به گزارش خبرآنی، به نقل از شبکه خبری دویچه وله، بر اساس گزارش موسسه بین‌المللی تحقیقات صلح استکهلم (سیری) که امروز (دوشنبه) منتشر شد، آمریکا در بازه زمانی ۲۰۱۲۶ تا ۲۰۲۰، ۳۷ درصد فروش جهانی سلاح را داشته و به ۹۶ کشور سلاح فروخته است. تقریبا نیمی از این فروش‌ها به خاورمیانه بوده است. صادرات سلاح آمریکایی در مقایسه با بازه ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵، رشد ۱۵ درصدی داشته است.
بر اساس این گزارش، نمودار نقل و انتقال بین‌المللی سلاح در بازه زمانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ بدون افت و خیز بوده که به بیش از یک دهه افزایش خاتمه داد. همچنین نخستین بار از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ است که ارزش نقل و انتقال تسلیحات بزرگ بین کشورها – شاخص تقاضا- از دوره پنج ساله قبلی افزایش نداشت.
سیری می‌گوید، آمریکا، فرانسه و آلمان – سه کشور بزرگ صادر کننده سلاح – نقل و انتقال تسلیحات خود را افزایش دادند اما در مقابل صادرات از چین و روسیه کم آوردند.
روسیه دومین صادر کننده بزرگ سلاح جهانی است در حالیکه فرانسه در مقام سوم ایستاده و فروش سلاح از روسیه با کاهش واردات از هند روبرو شد.
عربستان، بزرگترین وارد کننده سلاح
کشورهای خاورمیانه بیشترین واردات سلاح را با ۲۵ درصد رشد در بازه زمانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ نسبت به ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ داشته‌اند.
عربستان بزرگترین وارد کننده سلاح در جهان، وارداتش را ۶۱ درصد و قطر ۳۶۱ درصد افزایش دادند.
امارات نیز اخیرا توافقی را با آمریکا برای خرید ۵۰ فروند جنگنده اف-۳۵ و ۱۸ فروند پهپاد مسلح در قالب یک بسته به ارزش ۲۳ میلیارد دلار امضا کرده است.
آسیا و اقیانوسیه بزرگترین مناطق وارد کننده سلاح هستند و ۴۲ درصد از نقل و انتقال تسلیحاتی را در بازه زمانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ داشته‌اند. هند، استرالیا، چین، کره جنوبی و پاکستان نیز بزرگترین وارد کنندگان تسلیحاتی این منطقه به شمار می‌آیند.
"سیمون وزمن"، محقق ارشد سیری گفت: برای چندین کشور در آسیا و اقیانوسیه رشد نظامی‌گری چین تهدیدی است که باعث می‌شود تا آنها بزرگترین وارد کننده سلاح باشند.
هنوز زود است که درباره تاثیرات کرونا حرفی زده شود
سیری می‌گوید، هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا پاندمی کرونا در کاهش نقل و انتقال تسلیحاتی در جهان اثری گذاشته است یا خیر.
وزمن ادامه داد: تاثیرات اقتصادی پاندمی کرونا را می‌توان در کشورهایی شاهد بود که در سال‌های آتی واردات سلاحشان را ارزیابی می‌کنند. اگرچه در همین بازه زمانی هم چندین کشور بودند که قراردادهای سنگین تسلیحاتی امضا کردند.
انتهای پیام
