عصرایران؛ احسان محمدی- نسل فعلی شاید حتی از وجود تیمی به نام آرمینابیله‌فیلد هم خبر نداشته باشد اما در آخرین سال‌های دهه 70 ما تمام اخبار این باشگاه را با دقت دنبال می‌کردیم. آن‌ها با علی دایی و کریم باقری دو ستاره آن روزهای تیم‌ملی ایران قرارداد امضا و پای ایرانی‌ها را به بوندس‌لیگا باز کردند. بیله فیلد هیچ‌وقت تیم مهمی نبود و بعد از آن هم افتخاری کسب نکرد اما در یک برهه برای نسل ما یکی از مهم‌ترین تیم‌های دنیا شد. انگار علی دایی و کریم باقری آن‌ها را از اعماق به سطح کشاندند و بعد از جدا شدن از این تیم به قعر خاطرات رفتند.
بیشتر ما پورتو را با ژوزه مورینیو شناختیم. آن‌ها تیم پر افتخاری در اروپا هستند اما مورینیو آن‌ها را دوباره به تیتر یک تبدیل کرد. همان تیمی که با ویتور بایا، پائولو فریرا، ریکاردو کاروالیو، دکو، مانیش، نونو والنته و ... توانست در دیدار فینال 3-0 موناکو را شکست داد و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. موناکو در آن دیدار دیدیه دشان را به عنوان سرمربی در اختیار داشت و پاتریک اورا و فرناندو مورینتس و لودویک ژولی را در ترکیب اما تسلیم محض بود.
در تاریخ این باشگاه انبوهی از مهاجمان بزرگ فوتبال بازی کرده‌اند. از رادامل فالکائو و خامس رودریگز تا هالک و بقیه. اما الان ستاره تک خال آن‌ها مهدی طارمی است. پسری از بوشهر که همیشه آن‌قدر محجوب بود که همه به خودشان اجازه می‌دادند سر به سرش بگذارند، برایش جوک بسازند و گاف‌هایش در شبکه‌های اجتماعی را دست به دست کنند.
کسی فکرش را نمی‌کرد که یک روز حساب رسمی باشگاه پرتغالی پورتو در توئیتر به فارسی بنویسد:«به نام خدا و توی دروازه» و این متن را کنار عکسی از مهدی طارمی منتشر کند. موضوعی که نشان می‌دهد یکی از ادمین‌های این حساب یا مشاوران اصلی آن ایرانی است و به کُری‌خوانی‌های ما اشراف دارد و می‌داند چه لذتی می‌بریم از اینکه در عرصه جهانی دیده شویم. به گمانم توئیتر و اینستاگرام این باشگاه بعد از پیوستن طارمی فالوورهایش دو برابر شد.
مهدی طارمی در لیگ قهرمانان گل زد. دقیقه دو به یوونتوس. به تیمی که کریستین رونالدو را در اختیار داشت و انبوهی از افتخار را در سابقه‌اش. بعد از درخشش مهدی مهدوی‌کیا با پیراهن هامبورگ مقابل یوونتوس باز ما این شانس را داشتیم تا از گلزنی یک ایرانی مقابل گورخرهای فوتبال ایتالیا لذت ببریم.
پسر بوشهری که در ابتدای فصل چندان فرصت بازی به دست نمی‌آورد به جای قهر و اعتراض و مصاحبه در مورد اینکه فصل قبل آقای گل لیگ بوده سرش را پایین انداخت، تمرین کرد و از همان فرصت‌های اندک به بهترین شکل استفاده کرد تا الان حتی ویتور بایا یکی از دروازه‌بانان خاطره‌انگیز تیم ملی پرتغال پیراهن شماره 9 او را تن پسرش کند. او اولین ایرانی شد که در مرحله حذفی معتبرترین رقابت باشگاهی جهان گل زد.
بازی پورتو مقابل یوونتوس برای بسیاری از ما همان دقیقه 2 تکلیفش روشن شد. همین که مهدی توپ را از پیش پاهای شزنی دروازه‌بان یوونتوس به تور دروازه چسباند میلیون‌ها ایرانی که بازی را می‌دیدند لذت بردند. خیلی‌ها یاد شوخی‌ها و مزه پراندن‌های زیاده از حدی افتادند که در این سالها نثارش کردند و او بی‌توجه راهش را از تهران به قطر و از آنجا به پرتغال کشید و حالا هر روز بر قیمتش افزوده می‌شود. بعضی‌ها گله کردند که کاش در جام جهانی 2018 با همین دقت آن توپ ثانیه آخر را به تور پرتغال می‌چسباند و هواداران پرسپولیس در عین شکر، شکایت کردند که تیم را ترک کرد و به ترکیه رفت و کارهایی کرد که هیچ «خیریتی» در آن نبود.
اما همه اینها به تاریخ تعلق دارد و حالا مهدی طارمی در پیروزی 2-1 پورتو مقابل یوونتوس در مرحله حذفی لیگ قهرمانان 90 دقیقه بازی کرد و در حضور رونالدو ستاره شد. فارغ از هر نتیجه‌ای که در دیدار برگشت رخ بدهد کاری که طارمی کرد از این منظر ارزشمند بود که مدت‌هاست یک شادی همگانی نداشتیم. چیزی که نیمی از آن رنج باقی هموطنان نباشد. تا باد چنین بادا.
