عصرایران، احسان محمدی- در فوتبال واقعیت‌هایی وجود دارد که ممکن است ما از آن لذت نبریم اما تقریباً غیرقابل تغییر هستند:
1- هواداران فوتبال از تیم‌شان در درجه اول پیروزی می‌خواهند بعد بازی شورانگیز.
2- در پایان فصل جام را به تیمی می‌دهند که بیشترین بازی را برده و بیشترین امتیاز را کسب کرده نه زیباترین نمایش را ارئه کرده است.
3- برای یک سرمربی، بُرد 1-0 از سه تساوی هیجان‌انگیز 3-3 ارزش بیشتری دارد.
همین سه نکته کافی است. حتماً کسانی هستند که این قاعده‌ها را قبول ندارند و می‌گویند ما فوتبال را برای زیبایی‌اش دوست داریم نه نتیجه‌گرایی صرف اما در فوتبال تیم‌هایی که جام می‌برند بیشتر از شورانگیزهای بازنده به خاطر سپپرده می‌شوند و خیلی وقت‌ها به درست یا غلط تمام عملکرد یک مربی را با نگاه به جام‌هایش قضاوت می‌کنند و بر اساس آن دستمزد می‌دهند.
پرسپولیس با یک نتیجه تکراری پیکان را شکست داد. 1-0 با گل احمد نوراللهی. مثل همیشه بعد از گل عقب نشست و مثل همیشه چیزی نمانده بود سه امتیاز را از دست بدهد. در آخرین دقیقه بازی سیدجلال حسینی توپ را از روی خط دروازه بیرون کشید تا باز هم سوپرمن پرسپولیس لقب بگیرد گرچه کلین‌شیت را به حساب حامد لک نوشتند.
در این بازی همان‌طور که انتظار می‌رفت پیکان روی پرتاب‌های اوت نادر محمدی حساب کرده بود. این بازیکن آن‌قدر از دست‌هایش استفاده می‌کند که کل ساختار فوتبال را زیر سوال برده است. فوتبال (به معنی بازی توپ و پا) برای او بازی دست و توپ است. با پرتاب‌های شگفت‌انگیز خط دفاعی را به هم می‌ریزد و به رغم اینکه پرسپولیسی‌ها به این تاکتیک آشنا بودند اما چند بار تا مرز دریافت گل پیش رفتند.
پیکان تیم صاحب مهره‌ای نیست، این شیوه هم تا امروز جواب داده ولی آیا چیزی به فوتبال افزوده است یا آن را مضحک کرده؟ پاسخ به این سوال تا زمانی که شما عضو کادر پیکان نباشید متفاوت است. آن‌ها امتیاز می‌خواهند و جایی در میانه جدول برای پایان فصل. خیلی نگران عشق و علاقه شما به فوتبال یا افزودن و کم کردن به جذابیت‌هایش نیستند! تمام!
پرسپولیس هم نمایش باشکوهی نداشت ولی به نظر می‌رسد یحیی گل‌محمدی تا زمان تقویت خط حمله‌اش دنبال کسب سه امتیازهاست و ایستادن در صدر. او در این بازی بدون مهاجم کلاسیک بازی کرد. امید عالیشاه و وحید امیری هر دو بیشتر به تحرک در بیرون از 18 قدم علاقمند هستند. نه اینکه پرسپولیس مهاجم نداشته باشد، دارد اما یحیی آن‌ها را به نیمکت تبعید کرده و تنها در دقایق پایانی بازی‌شان می‌دهد. رفتاری که بوی نارضایتی محض می‌دهد.
در این بازی احمد نوراللهی باز هم گل سه امتیازی زد تا خاطرات تلخ بازی با استقلال را به فراموشی بسپارد. او حالا گل‌زن‌ترین هافبک لیگ برتر فوتبال ایران است و نشان داد بهترین راه تمرکز روی تمرینات است نه هیس نشان دادن به منتقدان.
حالا پرسپولیس با یک بازی کمتر بالاتر از استقلال ایستاده است و در یک قدمی سپاهان است. برای هواداران این تیم لذتی بالاتر از این اتفاق وجود ندارد حتی وقتی در خلوت شان به کیفیت بازی تیم غر بزنند. کافی است از بازی با گل‌گهر یک امتیاز بگیرند تا به لطف تفاضل گل قهرمان نیم‌فصل شوند. از این پرسپولیس هیه چیز بعید نیست. هم قهرمانی نیم‌فصل هم شکست مقابل سیرجانی‌ها.
در دیگر دیدارها تراکتور در خانه 2-1 سایپا را شکست داد تا نیم‌فصل را با رتبه نازل هشتم به پایان برساند و مس رفسنجان در ادامه نمایش‌های خوب خودش 3-1 ذوب‌آهن را شکست داد تا هم به رتبه نهم بیاید و هم ذوب را اعماق جدول نگه دارد.
