به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، در فاز اول اجرای این قرارداد، دانش فنی تولید پروبیوتیک های مؤثر بر عملکرد طیور که از سویه‌های بومی میکروارگانیسم ها حاصل شده، توسعه یافته و در فاز دوم، مجوز بهره‌برداری انحصاری از این محصول و تولید و تجاری سازی آن به این واحد تولیدی اعطا می‌شود.
مجید متقی طلب، رئیس پژوهشکده جانوری و عضو هیات علمی دانشگاه گیلان به عنوان مجری این دانش فنی گفت: مصرف آنتی بیوتیک به عنوان افزودنی خوراکی و با هدف محرک رشد در بسیاری از کشور ها ممنوع شده و صنعت طیور کشور نیز به دلیل مشکلات ناشی از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها مانند مقاومت آنتی بیوتیکی و عوارض ناشی از آن باید مصرف آن را محدود کند.
وی افزود: مصرف پروبیوتیک ها با توجه به مزایای آن مانند افزایش مقاومت طیور برای مقابله با بیماریها، ارتقای کیفیت لاشه و ضریب تبدیل به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک مورد توجه تولیدکنندگان و مصرف کنندگان محصولات طیور واقع شده به طوری که بازار جهانی پروبیوتیک ها در صنایع دام، طیور و آبزیان، بالغ بر ۳.۶ میلیارد دلار برآورد می شود.
متقی طلب با بیان اینکه صنعت تولید پروبیوتیکهای دام و طیور در کشور صنعتی نوپا است و در حال حاضر نیز تعداد انگشت شماری شرکت خصوصی در این زمینه شروع به فعالیت کرده اند، خاطرنشان کرد: با توجه به اهمیت زیاد شناسایی و تولید پروبیوتیکهای اختصاصی بومی برای طیور در کشور، طرح جداسازی، شناسایی و ارزیابی باکتریهای پروبیوتیک از مرغهای نژاد بومی (اصفهان، مازندران، آذربایجان غربی و فارس) با هدف دستیابی به باکتریهای بومی با کارایی بالای پروبیوتیکی برای استفاده در صنعت طیور برای اولین بار توسط یک تیم پژوهشی در پژوهشکده بیوتکنولوژی جانوری اجرا شد.
وی افزود: سویه‌های بومی با پتانسیل پروبیوتیکی بالا شناسایی، انتخاب، و در قالب کلکسیون پروبیوتیکهای اختصاصی طیور در بانک ژن میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ثبت شدند.
به گفته وی، نتایج تحقیقات ۵ ساله طرح در سطح آزمایشگاهی و در سطح مرغداری نشان داد که باکتریهای پروبیوتیک جداسازی شده دارای توانایی بالای پروبیوتیکی (تحمل دمایی ۴ تا ۴۰ درجه سلسیوس، تحمل pH اسیدی و قلیایی، تحمل نمک و نمک‌های صفراوی، قابلیت اتصال پایدار به سلول‌های سطحی سیستم گوارش طیور، خصوصیات ضد میکروبی علیه پاتوژنهای مختلف طیور بوده و به طور معنی‌داری منجر به افزایش وزن سرانه و بازده لاشه، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش مصرف خوراک، ارتقای شاخصهای سلامتی، کاهش میزان کلسترول و تری گلیسرید در خون جوجه‌ها و همچنین تجزیه و خنثی‌سازی آفلاتوکسین در خوراک طیور می‌شوند.
