به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از ساینس دیلی، احتمالا در آینده ماموریت به اعماق فضا سریع تر انجام می شود. محققان شبکه ای از ابربزرگراه ها در منظومه شمسی کشف کرده اند که به کاوشگرها و فضاپیماها کمک می کند با سرعت بیشتری سفر کنند.
به عنوان مثال چنین مسیرهایی ستاره های دنباله دار و سیارک های نزدیک مشتری را در ۱۰ سال به فاصله نپتون می رساند. همچنین می توان با استفاده از ابربزرگراه ها، فضاپیما را با سرعت زیاد و مدت زمانی کوتاه تر به اعماق منظومه شمسی فرستاد. همچنین می توان با استفاده از این مسیرها اجسام آسمانی نزدیک زمین را رصد کرد.
طبق تحقیقی که در نشریه «ساینس ادونسز» منتشر شده، محققان ساختار دینامیک این مسیرها را رصد کرده اند که یک مجموعه بهم متصل از قوس های داخل منیفولدهای فضایی را به وجود می آورد که از کمربند سیارکی تا اورانوس و فراتر از آن کشیده می شود.
منیفولد یا خمینه در حقیقت فضای توپولوژیکی است که در هر نقطه به صورت موضعی شبیه فضای اقلیدسی است.
مشکوک ترین ساختارهای قوسی به مشتری و نیروهای گرانشی آن مربوط هستند. جمعیت ستاره های دنباله دار خانواده مشتری ( ستاره های دنباله داری که هر مدار آنها ۲۰ سال طول می کشد) و همچنین اجسام آسمانی کوچک به وسیله چنین منیفولدهایی در مقیاس های زمانی بی سابقه کنترل می شوند.
برخی از این اجسام آسمانی در نهایت با مشتری برخورد می کنند یا از منظومه شمسی خارج می شوند.
این ساختارها با جمع آوری اطلاعات عددی درباره میلیون ها مدار در منظومه شمسی و محاسبه نحوه گنجاندن این مدارها در منیفولدهای فضایی شناخته شده، کشف می شوند. البته نتایج این محاسبات باید بیشتر بررسی شود تا شیوه استفاده از آنها توسط فضاپیما یا رفتار منیفولدها در نزدیکی زمین بررسی شود.
