به گزارش خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی، در همه افسانه‌های کهن ایران می‌توان ردی از اسب ایرانی پیدا کرد. اسبی که گویی سراسر تاریخ ایران را تاخته و قصه‌ها و حماسه‌های بسیاری خلق کرده اما امروزه شمایل اساطیری‌اش کمرنگ شده است. کاهش شمار پرورش دهندگان نژادهای اصیل اسب ایرانی باعث شده است تا امکان شکل‌گیری بستر ورزشی-فرهنگی سوارکاری در حوزه تفریحات خانوادگی و بازار ارزآور آن از بین برود. این در حالی است که توسعه پرورش اسب ایرانی و گسترش ورزش سوارکاری چنان که نبی مکرم اسلام (ص) نیز بر آن تاکید کرده‌اند، در کشوری مثل ایران که ظرفیت‌ها و زیرساخت‌های کافی برای این کار دارد، می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد بستری جدید، جذاب، ارزان و سالم برای تفریح خانواده‌های ایرانی باشد و از دیگر سو بازار ملی بزرگی را برای توسعه تولید و همچنین صادرات ایجاد کند.
در شرایطی که تحریم‌های یکجانبه و ظالمانه ایالات متحده علیه ملت ایران از یک سو و بحران کرونا از سوی دیگر محدودیت‌هایی اقتصادی و اجتماعی ایجاد کرده و بسیاری از مراکز تفریحی از جمله سینماها، کنسرت‌ها، فوتبال و ... بازار عمومی خود را از دست داده‌اند، می‌توان جایگزین‌های مناسبی در این‌باره تبیین و تعبیه کرد. از این جمله می‌توان به ورزش خانوادگی و مفرح سوارکاری اشاره کرد. اما سوارکاری هنوز با توجه به میانگین درآمدی خانواده‌های ایرانی تفریحی ارزان به حساب نمی‌آید. اما آیا می‌توان سوارکاری را به تفریحی و ورزشی ارزان برای خانواده‌های ایرانی تبدیل کرد؟
یکی از فعالان پرورش اسب‌های اصیل ایرانی، در این باره معتقد است: برخی از قوانین دست‌وپاگیر دولتی در حوزه توسعه تولیدات کشاورزی وجود دارد که باعث شده تا فعالان مزرعه پرورش اسب با مشکلاتی جدی در ادامه حیات خود روبرو باشند و امکان توسعه پرورش‌دهندگان عملا وجود نداشته باشد.
همتی با بیان این که هر مزرعه متوسط پرورش اسب اصیل ایرانی می‌تواند برای 40 تا 45 نفر به صورت مستقیم و برای 200 نفر به صورت غیرمستقیم اشتغال ایجاد کند، می‌گوید: توسعه این مزارع در اقلیم‌های متفاوت موجود در کشور می‌تواند دست‌کم 8 تا10 هزار شغل را به صورت مستقیم و غیرمستقیم ایجاد کند.
به گفته او گسترش مزارع پرورش اسب و توسعه آموزش آن می‌تواند منجر به ارزآوری قابل توجهی برای کشور شود. زیرا اسب ایرانی به لحاظ سرعت و مقاومت توان بالایی دارند و در صورت پرورش مناسب می‌تواند با نژادهای خوب دنیا از جمله اسب‌های انگلیسی، اسکاتلندی و هلندی رقابت کند. این در حالی است که اسب اصیل ایرانی به لحاظ زیبایی نیز امتیازات قابل توجهی دارد.
این فعال حوزه با ابراز تاسف از کم توجهی نهادهای دولتی به اهمیت و مواهب بازارسازانه پرورش اسب ایرانی، تاکید کرد: متاسفانه بسیاری از باشگاه‌های سوارکاری فعال در کشور اسب‌های مورد نیاز خود را از کشورهای خارجی وارد می‌کنند و در یک دهه اخیر حجم بزرگی از ارز برای وارد کردن اسب‌های پرورش‌یافته خارجی از کشور خارج شده است. علتش هم این است که مزارع پرورش اسب ایرانی در کشور ما پشت بروکراسی‌های اداری و تنگناهای قانونی دست‌وپاگیر گیر کرده‌اند و توان توسعه کسب‌وکار خود را ندارند و طبیعتا نمی‌توانند نیاز باشگاه‌ها و سایر مشتریان بازار را تامین کنند.
این فعال ادامه داد: ما نمی‌گوییم که دولت به ما وام بدهد یا حمایت خاصی کند، همین که موانع اضافی را از پیش پای تولیدکنندگان بردارد، کفایت می‌کند. بسیاری از هم‌صنف‌های ما در چهار، پنج سال گذشته کار تولیدی را رها کردند و وارد بازار ساخت و ساز و واسطه‌گری و ... شدند اما ما همچنان در حوزه تولید ماندیم و هم عمر و هم بخش قابل توجهی از سرمایه‌مان را در این سال‌ها از دست دادیم.
او با تاکید بر این که نگاه به توسعه تولید ملی باید همه‌جانبه باشد و در عمل موانع تولید از سر راه فعالان تولید ملی که افسران جبهه اقتصاد مقاومتی هستند برداشته شود، گفت: تا زمانی که باور تولید ملی در میان مسوولان اجرایی کشور نقش نبندد، نمی‌توان به رونق اقتصادی امید داشت.
همتی در پایان گفت: اگر سازمان‌ها و نهادهای دولتی فضای کسب‌وکار در این حوزه را تسهیل کنند، سوارکاری می‌تواند یک تفریح ارزان، مهیج، سالم و خاطره‌انگیز برای خانواده‌های ایرانی باشد و همزمان به برطرف کردن بخشی از مشکلات اقتصاد کلان کشور از جمله بیکاری و تعادل ارزش پول ملی و ... کمک کند.
انتهای پیام/
