مرتضی شجاعی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی، با بیان اینکه پس از خروج آمریکا از برجام و تلاش آمریکایی‌ها برای نابودی صنعت خودروی ایران، شرکای خودروسازان کشور از جمله PSA، رنو، برلیانس و کیا ایران را ترک کردند، گفت: اغلب کشورهای صاحب‌نام در صنعت خودرو همکاری با شرکای خارجی در زنجیره تأمین دارند و همواره تلاش داشته‌اند وابستگی به صنایع پایین‌دستی سایر کشورها را کاهش دهند، اما در ایران به جهت سایه سنگین تحریم‌های اقتصادی، برنامه‌ریزی مبتنی‌بر همکاری با طرف‌های خارجی ریسک بالایی دارد.
وی افزود: مضاف بر نگرانی ناشی از تحریم و تنها ماندن صنعتگران، اساساً انتخاب شرکایی نظیر پژو و رنو با هدف انتقال فناوری ساخت خودرو به کشور، خطای فاحشی است؛ چرا که به اذعان مدیران صنعت خودروی کشور آنها در انتقال فناوری به شدت مقاومت می‌کنند و از طرفی تورم‌های سنگین اقتصاد ایران، به مالکان خودروهای ذاتاً فرانسوی پس از چند سال به جهت استهلاک بالا، هزینه‌های سنگینی تحمیل می‌کند.
شجاعی تصریح کرد: ناتوانی در تولید خودروهایی نظیر تندر 90 با وجود سابقه بیش از یک دهه تولید در ایران‌خودرو و سایپا مصداق نوع نگرش فرانسوی‌ها به شرکای صنعتی‌شان و سیاست‌گذاری‌های اشتباه ما است.
وی در ادامه افزود: محدودیت‌های ارزی و قطع همکاری شرکای خارجی ناشی از تحریم را می‌توان فلج‌کننده تلقی کرد؛ این یک نگاه است. در صورتی که بررسی جنبه مثبت تحریم صنعت خودرو نشان می‌دهد، محدودیت واردات خودرو به کشور و مضیغه ارزی، بستر را طی 2 سال اخیر برای خودروسازان فراهم کرده تا از بازار بِکر و تضمین شده خودروی ایران استفاده کنند و یکبار برای همیشه از مونتاژکاری صرف به تولید مبتنی‌بر دانش بومی روی آورند.
این کارشناس خودرو درباره پیامدهای همکاری اخیر خودروسازان با وزارت دفاع برای تأمین برخی از قطعات تحریم شده خودرو گفت: عملیاتی‌شدن این‌گونه اقدامات به طور حتم می‌تواند تنوع تولید خودروسازان را که یکی از مشکلات فعلی صنعت خودرو است، رفع کند. در صورت تولید انبوه خودروهای با تکنولوژی بالا، کاهش شکاف میان قیمت بازار و کارخانه محقق خواهد شد؛ چیزی که امروز مسئله اول بازار تشنه خودروی کشور است.
شجاعی با تأکید بر اینکه چون همواره در صنعت خودرو وابسته بوده‌ایم، احساس پیچیدگی‌های عجیب و غریب در حوزه ساخت محصولات با فناوری پیشرفته داریم، گفت: اگر خودروسازان محدودیت واردات خودرو را مغتنم بشمارند و عقب‌ماندگی‌های صنعت را با ظرفیت‌های داخلی پوشش دهند، با وجود تحریم علاوه بر تأمین نیاز داخلی، توان رقابتی نیز پیدا خواهند کرد. در صورتی که خودروسازان به فرصت فعلی بی‌توجه باشند و صرفاً به آن از جنبه تهدید نگاه کنند، در آینده به دلیل شکاف بیشتر کیفیت و فناوری تولیداتشان با محصولات روز دنیا، حتی بازار داخلی را نیز از دست خواهند داد.
انتهای پیام/
