احمد نوراللهی، بشار رسن، سیامک نعمتی، مهدی ترابی. این ترکیب 4 نفره خط هافبک پرسپولیس برای دربی 93 بود. یک ترکیب قابل پیش‌بینی و جذاب اما با یک سورپرایز شگفت‌انگیز.
به گزارش ایلنا، غیبت کمال کامیابی‌نیا هافبک دفاعی ثابت سرخ‌ها در 5 فصل اخیر سورپرایز یحیی گل‌محمدی برای این بازی به شمار می‌رفت. سرمربی جوان سرخ‌ها در حساس‌ترین بازی فصل ترجیح داده بود تا هافبک دفاعی ثابت و همیشگی تیمش را روی نیمکت و کنار دست خودش بنشاند و تیمش را با یک ترکیب تهاجمی‌تر در زمین ارنج کند. یک خط هافبک 4 نفره با آرایش فلت که قرار بود زوج خط حمله پرسپولیس یعنی علی علیپور و وحید امیری را تغذیه کرده و البته در فاز دفاعی در برابر خط هافبک چابک رقیب ایستادگی کند.
ایده یحیی اگر چه روی کاغذ جذاب به نظر می‌رسید اما در اجرا بسیار ریسکی بود. چه آنکه در این مدل خط هافبک پرسپولیس باید تنها با یک هافبک دفاعی تخصصی در برابر خط هافبک رونده و تهاجمی استقلال ایستادگی می‌کرد و این همان نکته‌ای بود که سبب شد تا استقلال از همان ثانیه نخست بر بازی استیلا یافته و پرسپولیس را به عقب براند.
خط هافبک استقلال با ۴ بازیکن رونده، با طراوت و البته پا به توپ متشکل از ریگی، رضاوند، کریمی و اسماعیلی از همان دقیقه اول بازی را به زمین پرسپولیس برد و سرخ‌ها را تحت فشار قرار داد. فشاری که پرسپولیس با یک هافبک دفاعی تنها چون احمد نور نمی‌توانست مقابل آن ایستادگی کند و همین دست بالا را در بازی به استقلال داد. تاخت و تاز استقلال با این خط هافبک انرژیک، دونده و فانتزیست پرسپولیس را در منگنه قرار داد تا آبی‌ها برتری مطلق در ۲۰ دقیقه نخست داشته باشند. یک گل، ۲ موقعیت صددرصدی و مالکیت توپ بالای ۶۰ درصد نتیجه اشتباه تاکتیکی یحیی و برتری خط هافبک استقلال بود تا بازی یکطرفه‌ای را در ۲۰ دقیقه نخست شاهد باشیم. ایده شکست خورده یحیی تبعات دیگری هم داشت. با غیبت کمال که ذاتاً در میانه زمین به سمت راست شیفت می‌کند و تمایل دارد، عملاً سمت راست پرسپولیس را هم دچار خلأ کرد تا با نفوذهای میلیچ، شیف شدن اسماعیلی به چپ و البته حرکات قایدی، کانال راست پرسپولیس بدل به یک اتوبان دوطرفه شود. صحنه گل نخست استقلال در دقیقه ۳ آینه تمام نمای کاملی از اتوبان بی‌دفاع پرسپولیس در این بازی بود و آبی‌ها هرگاه در ۲۰ دقیقه ابتدایی اراده کردند، از این اتوبان بدون مزاحم وارد باکس ۱۸ قدم پرسپولیس شدند و دروازه پرسپولیس را تهدید کردند.
از سوی دیگر احمد نور به عنوان تنها هافبک دفاعی تخصصی پرسپولیس، با میل شدید به حضور در زمین حریف و مشارکت دائم در حملات، بیشتر از آنکه در زمین خودی حضور داشته باشد، در زمین استقلال رؤیت می‌شد و همین سبب شده بود تا مدافعان پرسپولیس عملاً بدون سیم خاردار و هافبک دفاعی در برابر خط هافبک و مهاجمان استقلال تنها باشند و برای مهار آنها به زحمت بیفتند.
گل‌محمدی اما خیلی زود به اشتباه خود پی برد تا دست به ترمیم ترکیب بزند. او بعد از تماشای انفعال و از هم پاشیدگی تیمش در دقایق ابتدایی خیلی زود کمال را از روی نیمکت بلند کرد و او را به زمین فرستاد تا یکی از سریع‌ترین تعویض‌های تاریخ لیگ را شاهد باشیم.
گل‌محمدی با تعویض کمال با شیری در حقیقت با یک تیر، دو نشان زد. ابتدا کمال در جای همیشگی خود قرار گرفت تا پیشانی خط دفاعی بدون دفاع پرسپولیس را ترمیم کرده و حفره بزرگ میانه میدان را پر کند و از طرفی با تغییر پست نعمتی و قرار دادن او در دفاع راست، اتوبان دوطرفه سمت راست را ببندد. اتفاقی که سبب شد تا سرخ‌ها آرام آرام از تشتت و به هم ریختگی فاصله گرفته و فرم تیمی همیشگی آنها در زمین شکل بگیرد تا بازی متعادل شود. آنچه سبب شد تا پرسپولیس در زمین ریتم همیشگی خود را پیدا کرده و نظم بگیرد.
ریسک یحیی در این بازی بدترین تصمیم ممکن در حساس‌ترین بازی فصل بود. تصمیمی که تقریباً یک نیمه را از پرسپولیس گرفت تا ۴۵ دقیقه پرسپولیس را در زمین نبینیم. اشتباه بزرگی که اگر رخ نمی‌داد، شاید اتفاقات متفاوت‌تری رخ می‌داد و نتیجه بازی به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.ً
