علی نیکزاد نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار سیاسی پایگاه خبری خبرآنی، به دو سوال درخصوص عملکرد عباس آخوندی وزیر سابق راه و شهرسازی و نیز ودیعه مسکن نمایندگان و حواشی پیرامون آن پاسخ داد که متن جواب های وی را در ادامه می خوانید:
خبرآنی: رئیس قوه قضائیه اخیرا بر این موضوع تاکید کرده است که باید با مسئولانی که در دوره مسئولیت‌شان کم‌کاری کرده‌اند برخورد شود و آنها باید پاسخ‌گوی عملکردشان باشند، رئیسجمهور هم اذعان کرده است که در حوزه بخش مسکن دچار عقب‌ماندگی شدیم.
با توجه به اینکه چند سال از دولت های یازدهم و دوازدهم، آقای آخوندی وزیر مسکن بود که به اذعان خودش فردی لیبرال است و اینکه بسیاری از کارشناسان هم معتقدند عمده مشکلات کشور در بخش مسکن، ناشی از مدیریت لیبرال در این بخش است، به نظر شما آیاد نباید دادگاهی تشکیل شود و آقای آخوندی به عنوان کسی که مسئول حوزه مسکن کشور بوده، پاسخ‌گوی عملکرد خودش در این 6، 7 سال باشد؟
نیکزاد: من ابتداخواهش می‌کنم اخلاق حرفهای را رعایت کنیم. وقتی رئیسجمهور در کمال شجاعت می‌گوید در بخش مسکن کوتاهی داشتیم، اگر ما این را زیاد بگوییم، فکر می‌کنند که این یک ابزار سیاسی شده و دیگر کسی نمی‌آید اعتراف به حق کند.
من معتقدم از اول به آقای رئیسجمهور اطلاعات غلط داده شد و چون ایشان در زمینه مسکن تخصص نداشت، متوجه نشد؛ اینکه ما فکر کنیم شرکتهای بزرگ دنیا در کشور سرمایه‌گذاری می‌کنند و تولید به راه می‌افتد و اقتصاد و اشتغال برای جوانان ایجاد می‌شود و عایدات جوانان در بانک پس‌انداز می‌شود و به تبع آن قدرت خرید مردم در بانک بالا می‌رود، بخش خصوصی مسکن مورد نظرش را عرضه می‌کند و مردم صاحبخانه می‌شوند، این یک مبنای فکری در دولت یازدهم داشت، اما نشد.
در همین تهران، زمانی بود که هتل‌‌‌ها برای هیئت‌های خارجی جا نداشتند ولی سرمایه‌گذاری صورت نگرفت.
اگر برجام سبب شکوفایی اقتصاد، برداشتن بالمره تحریم‌ها، حل شدن سوئیفت و شکوفایی اقتصاد می‌شد و شرکتهای خارجی سرمایه‌گذاری می کردند و ما می توانستیم نفت‌مان را صادر کنیم، ما قبول می‌کردیم اما رهبر انقلاب در همان روزهای ابتدایی برجام فرمودند که آمریکا به هیچ‌وجه در هیچ مقطع زمانی اجازه چنین کاری را نخواهد داد.
ما از روز اول نگاه‌مان به درون بود، ضمن اینکه با بیرون هم بر اساس اصل عزت و با رعایت منافع ملی کار می‌کنیم، ما از مذاکره با هیچ کشوری غیر از رژیم صهیونیستی و آمریکا اِبایی نداریم، به شرط اینکه منافع و عزت ملی حفظ شود.
اینکه شما می‌گویید برخی افراد باید محاکمه شوند و یا نه، راجع‌به آن نظر نمی‌دهم، اما به هرحال افکار عمومی، ایدئولوژی و استراتژی این افراد را در حوزه اجرایی نپذیرفت و نمره قبولی به آنها نداد.
در موضوعی مثل احیای بافت های فرسوده، آقای حناچی شهردار فعلی تهران اعتقاد به احیای این بافت ها داشت و اعلام کند که چند هکتار از بافتهای فرسوده را احیا کرده است.
ما الان 172 هزار هکتار بافت فرسوده داریم و در وزارت راه و شهرسازی نیز یک معاونت برای برای این درست شده است. حتما بافتهای فرسوده باید احیا شود، اما دولت هم باید یارانه دهد. اگر توجیه اقتصادی در احیای بافت فرسوده نباشد، موفق نمی‌شود.
من هنوز می‌گویم به آقای رئیسجمهور اطلاعات غلط در باب مسکن دادند و اگر ایشان برای اقدام ملی مسکن یاری نکند، وزیر راه و شهرسازی نمی‌تواند آن را به سر منزل مقصود برساند. باید در اعطای تسهیلات در طرح اقدام ملی مسکن تسریع شود. تحقیق کنید که چند ریال به طرح اقدام ملی مسکن تسهیلات داده‌اند؟ بنده می‌گویم هیچ تسهیلاتی نداده‌اند. بنابرایم کسی مثل رئیسجمهور باید هماهنگی بین بخش‌ها را برعهده بگیرد.
این طرح خوب شروع شد، چون تابستان در حال اتمام است و فشارهای اجاره و جابه‌جایی در حال کاهش است، اگر فشارها را کم کنند و اراده برای تکمیل اقدام ملی مسکن نیز کاهش یابد، طرح به سرانجام نخواهد رسید.
خبرآنی: اخیرا موضوع اعطای وام ودیعه مسکن به نمایندگان مجلس داغ شده است. برخی معتقدند این حق افکار عمومی است که بداند کدام نماینده این وام را گرفته و کدام نماینده نگرفته. به نظر شما رسانه حق دارد از نماینده مجلس درباره گرفتن و یا نگرفتن ودیعه مسکن سؤال کند یا خیر؟
نیکزاد: هیئت‌رئیسه مجلس پیگیری این موضوع را به بنده و یکی از ناظران هیئت‌رئیسه سپرده است. نمایندگان مجلس یا در تهران هستند و خانه دارند و یا از شهرستان می‌آیند که باید در تهران خانه داشته باشند.
در جلسه‌ای که ما داشتیم، که هنوز تعدادی از نمایندگان در هتل مستقر هستند، این تعدادی که در هتل مستقر بودند، به ما گفتند که ما از شما چیزی نمی‌خواهیم، فقط خواهش ما این است که یک خانه 120 متری در تهران برای ما بگیرید، حتی در ولنجک و یا بالای شهر هم نخواستند، برخی گفتند یک خانه نزدیکی مجلس بگیرید؛ بررسی کردیم که اصلا نمی‌توانیم این متراژ خانه را تهیه کنیم.
افرادی که از استان کهگیلیویه و بویراحمد و دیگر استان‌‌ها نماینده شده‌‌‌اند، 120 متر جوابگوی آنها نیست، زیرا رفت و آمدها زیاد است. در هر صورت ما از روشی وارد شدیم و سعی کردیم حداقل‌ها را داشته باشیم. حال این سوال مطرح می‌شود که وقتی نماینده مجلس نمی‌تواند مسکن مناسب در تهران داشته باشد، پس تکلیف کسی که 5 میلیون تومان حقوق می‌گیرد، چیست؟
البته من خجالت می‌کشم که خانه‌دار شدن برای یک جوان در تهران رؤیا شده است.
ولی در مورد سوال شما، خط قرمزی وجود ندارد که رسانه‌ها به این موضوع ورود کنند. اما اگر نماینده‌ای از ما درخواست منزل 500 متری کرد، از قول من بنویسید و بگویید که نیکزاد چنین چیزی گفته است، اما تا به حال نماینده‌ای چنین درخواستی نداشته است، بلکه گفته‌اند حداقل یک خانه 150 متری برای ما در تهران بگیرید.
ما باید نمایندگان تهران را از این موضوع جدا کنیم، نه ارباب‌رجوع دارند و نه کسی از آنها شغل می‌خواهد، مثلا حوزه انتخابیه 4 شهرستان است، اگر نمی‌خواستم به حوزه‌های انتخابیه سرکشی کنم، بیخود کرده‌‌ام که نماینده شده‌ام، برای این کار 4 دفتر نیاز دارم، در هر دفتر هم 2 نفر باید کار کنند، مجلس برای کل دفتر نماینده در 4 شهرستان 12 میلیون پول می‌دهد و می‌گوید دفترت را مدیریت کن.
برای این کار دو راه وجود دارد، یا باید از طریق اسپانسر هزینه‌ها تأمین شود که در سال پایانی مجلس ممکن است برای نماینده مشکل ایجاد کرده و حیثیت او را ببرد و یا اینکه با این عدد و رقم باید تلفن و رفت و آمدها و بلیت هواپیما را مدیریت کنی. این در حالیست که در ملاقات مردمی هم باید کمکی به مردم بشود.
حقوق نماینده از حقوق مدیران دولت بسیار پایین‌تر است. پولی هم که می‌دهند شاید در ظاهر زیاد باشد، اما باید با آن، هزینه‌‌های تلفن، خودرو و دفاتر را تامین کرد.
انتهای پیام/
