مسعود براتی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی با اشاره به تحرکات اخیر آمریکا برای فعال سازی مکانیزم ماشه و باز گرداندن تحریمهای شورای امنیت گفت: به لحاظ اقتصادی می توان با قاطعیت گفت که حتی در صورت بازگشت تحریمهای مذکور فشار جدیدی به کشور وارد نخواهد شد.
این کارشناس مسایل حوزه تحریم های اقتصادی تاکید کرد، تحریمهای شورای امنیت که در قطعنامه 1929 در سال 2010 اعمال شد یکسری تحریمهای به‌شدت ابتدایی و به لحاظ اقتصادی کم حجم بودند که در این تحریم ها عمدتا نهادهای نظامی و اتمی کشور هدف قرار گرفته بود.
وی‌افزود, از نظر شورای امنیت تنها بانک سپه تحریم و همچنین تاکید زیادی در خصوص احتیاط معامله با بانک ملی ایران اعلام شده بود بر این اساس در تحریمهای شورای امنیت هیچ اشاره‌ای به موضوع فروش نفت و مسائل مبادلات بانکی نشده بود. این تحریمها به لحاظ اثرات اقتصادی تا حد قابل توجهی با تحریمهای آمریکایی‌ها در سال2008 همسانی داشت.
براتی گفت: با توجه به عدم اثر گذاری تحریمهای شورای امنیت اصل تحریمهای اقتصادی و یا تحریمهای ثانویه از سال 2010 به بعد توسط امریکاییها علیه کلیت اقتصاد ایران در ابعاد مختلف اعمال شد.
وی افزود، به نظر می‌رسد از قطعنامه 1928 به بعد آمریکایی‌ها دیگر برای اعمال تحریمهای جدید از سوی شورای امنیت وقت نگذاشتند و به صورت مستقیم تحریمهای گسترده‌ای را علیه اقتصاد ایران اعمال کردند.
به گفته این کارشناس حوزه تحریم های اقتصادی، یکی از تفاوتهای اصلی تحریمهای شورای امنیت و تحریمهای اقتصادی آمریکایی‌ها موضوع وجاهت بین المللی آنهاست، تحریمهای آمریکا با قلدری و به صورت یک‌جانبه اعمال می‌شود و برخی کشورها نیز مجبور به تبعیت و همراهی با این تحریمها می‌شوند اما تحریمهای شورای امنیت از یک اجماع جهانی برخوردار بوده و به نوعی نشان می‌دهد که عمده کشورها نسبت به عملکرد کشور تحریم شده نگرانی دارند. بر این اساس با ناامید شدن امریکاییها از اعمال تحریمهای اثر گذار اقتصادی از سوی شورای امنیت، به صورت مستقیم تحریمهایی مربوط به فروش نفت، مبادلات بانکی و بانک مرکزی، فراورده‌های نفتی و... علیه اقتصاد ایران اعمال کردند.
براتی با بیان اینکه کارزار فشار حداکثری ترامپ به دنبال حداکثر استفاده از مکانیسم ماشه است چرا که به لحاظ روانی ممکن است بار دیگر بر کلیت اقتصاد ایران اثرگذار باشد، ادامه داد، بر این اساس در یک بازه 30 روزه هجمه رسانه‌ای سنگینی علیه کشور به راه خواهد افتاد و سعی می کنند از کاه کوه می سازند تا میوه تحریم های جدید را بچیند این در حالی است که با قاطعیت می‌توان گفت تحریمهای سازمان ملل در مقام قیاس حتی انگشت کوچک تحریمهای موجود نیز نیست.
وی با بیان اینکه در شرایط فعلی قسمت قابل توجهی از اثر تحریمهای اقتصادی آمریکا در اقتصاد ایران تخلیه شده است گفت: به طور عمده جریان تحریمها دو اثر جداگانه فوری و به لحظه و همچنین اثر واقعی و میان مدت دارد که بایستی این دو موضوع را از هم تفکیک کرد.
این کارشناس افزود، اثر فوری تحریمها مانند یک شوک اقتصادی مثل آنچه که از اثرات اقتصادی کرونا به یاد داریم عمل می‌کند و اثرات آن در تحریم ترکیه یا ونزوئلا و غیره مشاهده شد. اقتصاد ایران هم در سال‌های 91 و 97 دچار همین شوکههای فوری ناشی از تحریمهای اقتصادی آمریکا شد به نظر می‌رسد با اقداماتی که انجام شده از مرحله شوک‌های فوری و آنی تحریمهای اقتصادی عبور کرده‌ایم. براتی ادامه داد، اثر دوم تحریم های اقتصادی مربوط به تکانه های میان مدت است که با گذشت زمان آثار واقعی آنها در اقتصاد کشورهای تحریم شده مشخص می گردد. خود را با تحریمها و اثرات میان مدت آنها وفق داده است. اما در بخش دولتی و بودجه ریزی و سیاستهای مالی یک کارزار سنگین برای هماهنگی این بخش با اثرات تحریمها و کاهش فروش نفت کشور در حال پیگیری است.
به‌گفته این‌کارشناس حوزه تحریمها، در شرایط فعلی یکشنبه جدی برای اقتصاد ایران این است که سیاست گذاران و مجریان در دستگاه‌های دولتی و اجرایی به این باور برسند که قرار است از یک جریان خاص یعنی دموکراتها در انتخابات آمریکا پیروز شده و شرایط بازگشت به برجام فراهم شود در این شرایط عملاً هیچ اقدام موثری برای هماهنگی سیاستهای مالی دولت با شرایط تحریمی. انجام نخواهد شد. وی افزود، شرطی کردن اقتصاد و ایجاد انتظار برای فعالان اقتصادی که در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی هدف اصلی تحریم های اقتصادی است و این شرایط دقیقاً مانند فضایی است که در سال 92 بر اقتصاد ایران حاکم شد.
این کارشناس اقتصاد سیاسی گفت: در سال 92به دلیل ایجاد امید کاذب نسبت به مذاکرات و معطل ماندن کلیت اقتصاد عملاً اقدامات لازم برای مدیریت تحریمها مانند پیگیری پرتال ارزی کنار گذاشته شد و نتیجه این اقدامات با بازگشت تحریمها در سال 97 و جهش ارزی دیده شد.
براتی خاطرنشان کرد، پیش از این رهبر انقلاب تأکیدکردند باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که گویی تحریمهای اقتصادی برای چند سال ادامه خواهد داشت در اینجا باید به این نکته اشاره شود که هر دو جریان سیاسی آمریکا از تحریم ها علیه ایران حداکثر استفاده را خواهند کرد چه زمانی که دموکرات ها از تحریم ها به عنوان تحریمهای فلج کننده یاد می‌کردند و چه امروز که جمهوری خواهان از آن به عنوان فشار حداکثری اسمی برند. امروز جمهوری‌خواهان از همان زیرساختهای تحریمی که دموکراتها در 10 سال قبل ایجاد کرده بودند استفاده می‌کند.
انتهای پیام/
