عصرایران؛ احسان محمدی – احتمالاً اگر کسی بعد از مسافرت به جایی که آنتن نمی‌دهد به خانه برگشته و نتایج لیگ‌قهرمانان را در این دو شب دیده باشد، فکر می‌کند یک شوخی بی‌مزه رخ داده، از این فیک‌نیوزهایی که مُد شده است. کمتر کسی باور می‌کند بایرن مونیخ 8-2 بارسلونا و لیون 3-1 منچسترسیتی!
بعد از شکست بارسلونا، طنازی عکسی قدیمی از مسی در کنار گواردیولا منتشر کرد و زیر نوشت:«انتقام ما رو از بایرن‌مونیخ بگیر عمو!». این فقط ذره‌ای از اطمینان همگانی به پیروزی منچسترسیتی مقابل لیون بود. یک اتفاق حتمی که می‌شد به راحتی روی آن شرط بست اما فوتبال باز هم نشان داد هیچ تضمینی ندارد.
یورگن کلوپ وقتی سرمربی بوریسیا دورتموند بود، قبل از برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان مقابل بایرن‌مونیخ در نشست خبری گفت:«ما بهترین تیم اروپا نیستیم، اما می‌توانیم بهترین تیم اروپا را شکست دهیم». آنها البته آن بازی را با بداقبالی باختند اما این جمله ماندگار شد. لیون که ادعایی برای بهترین بودن در اروپا نداشت، توانست 3-1 منچسترسیتی را از پیش رو بردارد تا نشان دهد گذر از سد یوونتوس اتفاق نبوده است.
البته منچسترسیتی بعد از بازی هم مثل قبل از بازی روی کاغذ پیروز شد! مالکیت توپ دو برابری، تعداد پاس‌های درست بیشتر، موقعیت گل بیشتر و ... اما مدتهاست که «آمار» برنده هیچ بازی نیست، این گذر توپ از خط دروازه است که پیروز یک مسابقه را معرفی می‌کند. پپ گواردیولا مغلوب شد تا منتقدان او بیش از هر زمان دیگری جسور شوند و بگویند او فقط با بارسلونای رویایی توانست در اروپا قهرمان شود وگرنه هم با بایرن‌مونیخ و هم منچسترسیتی برای سال‌های پیاپی ناکام مانده است.
مکسول کورنت یک بار و موسی دمبله دو بار برای لیون گل زدند تا تک گل دی بروینه به چشم نیاید. در این میان هر سه گل لیون مشکوک بود و بعد از VAR سلامت آنها اعلام شد تا پپ گواردیولا سه بار امیدوار و ناامید شود اما او بیش از آنکه مغلوب درخشش لیونی‌ها شود، مقهور اشتباهات فاحش رحیم استرلینگ و ادرسون دروازه‌بانی شد که مثل مبتدی‌ها عمل کرد.
درست وقتی که نتیجه بازی 2-1 به سود لیون بود، رحیم استرلینگ از سه قدمی دروازه خالی، آسمان را نشانه رفت و در برگشت لیون گل سوم را زد، تا دود از کله پپ و هواداران منچسترسیتی بلند شود و همه یاد آگوئرو بیفتند. بازیکنی که بسیار بعید بود چنین فرصت هایی را از دست بدهد.
با این همه نمایش شجاعانه شاگردان رودی گارسیا تحسین‌برانگیز بود. آنها توانستند یکی از هماهنگ‌ترین و تاکتیک‌پذیرترین تیم‌های چندسال فوتبال اروپا را عملاً از کار بیندازند و صعودی سزاوارنه داشته باشند. حریف بعدی لیون، بایرن‌مونیخی است که همه آنها را شانس اول قهرمانی می‌دانند.
لایپتزیش، لیون و پاریسن ژرمن سه تیمی هستند که هرگز لیگ قهرمانان را نبرده‌اند. بسیاری از هواداران معمولی فوتبال حتی بعید است بتوانند پنج بازیکن از دو تیم اول را نام ببرند. نبرد دو تیم از آلمان و دو تیم از فرانسه برای کسب عنوان قهرمانی در نوع خود جالب توجه است، قریب به 25 سال است در این مرحله همیشه تیمی از لیگ جزیره یا لالیگا حضور داشته است و حالا آنها در انگلیس و اسپانیا فقط به تماشای یک رقابت آلمانی-فرانسوی می‌نشینند. آیا این اتفاق نتیجه تاثیر کرونا و اجبار برای برگزاری تک بازی آن هم بدون تماشاگر است یا پایتخت‌های فوتبال اروپا عوض شده اند؟
تا ابد می‌شود در این مورد حرف زد اما فعلاً حال هواداران رئال و بارسا، یوونتوس و سیتی و ... خوب نیست. شاید تغییرات اساسی در پیش باشد. یووه با رفتن ساری و آمدن پیرلو شروع کرد، بقیه چه می‌کنند؟
