عصرایران؛ احسان محمدی- پپ گواردیولا بیشتر اوقات با جام‌هایش در کنار بارسلونا به یاد آورده می‌شود، اما یکی از قاب‌های ماندگار او، واکنشش بعد از گلزنی سریالی روبرت لواندوفسکی مقابل ولفسبوگ است. شهریور سال 1394 بایرن مونیخ با یک گل از ولفسبورگ عقب بود. گواردیولا، ماشین گلزنی لهستانی‌اش را به زمین فرستاد و او در نه دقیقه، 5 گل زد! گواردیولا از عملکرد شگفت‌انگیزش او چنان حیرت کرد که سرش را توی دست‌هایش گرفت و به طرف تماشاگران و نیمکت ذخیره برگشت.
این یک اتفاق نبود. روبرت لواندوفسکی در چندسال اخیر کارهایی مثل این را بارها انجام داده است. از جمله زدن چهار گل مقابل رئال مادرید در لیگ قهرمانا وقتی که لباس بوریسیا دوتموند را می‌پوشید و زیر نظر یورگن کلوپ بازی می‌کرد. او امسال یکی از مهره‌های اصلی برای کسب عنوان توپ طلای 2020 بود، مراسمی که کرونا آن را لغو کرد تا لواندوفسکی شانس بزرگ زندگی‌اش را از دست بدهد. لوا در این فصل با بایرن مونیخ نمایش تماشایی داشت، در شش قهرمانی آخر باواریایی ها عضو این تیم بوده و آقای گل. حالا در لیگ قهرمانان هم با 13 گل صدرنشین است. معمولاً این جور وقت ها همه دنبال لیونل مسی و رونالدو می‌گردند تا مقایسه کنند.
رونالدوگرچه دو گل برای یونتوس مقابل لیون به ثمر رساند و لیونل مسی هم شب گذشته مقابل ناپولی دبل کرد اما حتی 5 گله هم نیستند. امسال البته کرونا همه چیز را به هم ریخت اما لواندوفسکی نمونه واقعی بازیکنی است که زمان بد و در جای بد می‌درخشد. چیزی شبیه زلاتان یا حتی ژاوی، ریبری، روبن، اوزیل و ... آنها در عصری ستاره شدند که همه چیز زیر سایه رونالدو- مسی قرار دارد. دو ابر بازیکن که هر مقایسه‌ای را دشوار می کنند.
لواندوفسکی فوتبالش را از لیگ دوم لهستان آغاز کرد، وقتی آقای گل فوتبال این کشور شد به بوریسیا دورتموند پیوست جایی که بوندس لیگا(2 بار)، جام حذفی و سوپرجام اروپا را فتح کرد، در 131 بازی 74 گل به ثمر رساند اما در فینال لیگ قهرمانان ناکام ماند. پیوستن او به بایرن مونیخ بی‌حاشیه نبود اما لوا دنبال جایی برای تکمیل کردن کلکسیون افتخاراتش می‌گشت. در بایرن مونیخ به تمام افتخارات ممکن تیمی و فردی رسید، از آقای گل تا بهترین و ارزشمندترین بازیکن بوندس لیگا ولی هنوز لیگ قهرمانان را نبرده است. آنها شب پیش در مجموع 7-1 چلسی را در هم کوبیدند و حالا به سمت افتخار می‌روند. جایی که بارسلونا انتظارشان را می‌کشد. باز هم یک فرصت برای مقایسه؛ مسی یا لواندوفسکی؟
روبرت لواندوفسکی در 31 سالگی کماکان چالاک است، به خوبی از هر دو پایش استفاده می‌کند، با قد 185 سانتیمتری یک سرزن قهار است، توپ‌ها در بایرن مونیخ به او ختم می‌شود، یک پاسور ارزشمند و مکمل است، در برخوردهای فیزیکی بازنده نمی‌شود، تکنیک حمل توپ و ضربه‌زنی‌اش در لحظه آخر می‌تواند برای هر مهاجمی یک کلاس آموزشی باشد اما زیر سایه رونالدو- مسی مانده است. این لهستانی شایسته احترامی بسیار بیشتر است. او در 190 بازی برای بایرن مونیخ 162 گل زده است، در 112 بازی برای لهستان 61 گل. همین آمارها به خوبی نشان می‌دهد که از چه کیفیتی برخوردار است.
اما شاید همین جمله گواردیولا در توصیف بازیکنی که اندازه کافی دیده و تحسین نمی‌شود کفایت کند: «او حرفه‌ای‌ترین بازیکنی است که تا به حال دیده‌ام. توی ذهنش ۲۴ ساعته به تمرین، خواب و غذای مناسب فکر می‌کند. همیشه آماده است و هیچ وقت مصدوم نمی‌شود چون روی این چیزها تمرکز دارد.»
