عصر ایران؛ امیرحسن خدیر - امروز بازیکنان «منچستر سیتی» باید برای رقیب اصلی خود تونل افتخار باز کنند چرا که پس از 30 سال، این لیورپول است که به قهرمانی رسیده است.
به یاد آوریم روزی را که «یورگن کلوپ» از «فیلیپ کوتینیو» پرسید چرا این‌قدر بر ترک لیورپول و انتقال به بارسلون اصرار دارد در حالی که لیورپول باشگاه بسیار بزرگی است و کوتینیو در پاسخ گفت: «می‌خواهم به جایی بروم که بتوانم قهرمان اروپا شوم».
کوتینیو -فوق ستارۀ آن زمان لیورپول- این را گفت و رفت اما اتفاقا پس از او لیورپول یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی در اروپا را به دست آورد و حالا پس از 30 سال به قهرمانی لیگ برتر هم رسیده است. قهرمانی‌یی که استیون‌جرارد حسرت آن را داشت و سریع‌ترین قهرمانی در تاریخ لیگ برتر به حساب می‌آید.
استیون جرارد که در مصاحبه‌ای گفته بود: وقتی بچه بودم پدربزرگم در ذهن من جمله‌ای را کاشت که شاید از روح فوتبال امروز به دور باشد اما همواره با من است: «سعی کن فراتر از دوست داشتن لیورپول به نفرت داشتن از منچستر یونایتد بیندیشی!»
چرا که پس از سه قهرمانی با کنی دالگلیش (محبوب‌ترین بازیکن تاریخ لیورپول) عصر طلایی منچستریونایتد شروع شده بود.
در مقابل طرفداران اِوِرتون نیزهمواره از باخت لیورپول خوش‌حال می‌شوند تا جایی که حتی وقتی لیورپول به فینال مسابقات اروپا رسید و «بروژ» بلژیک را شکست داد اورتونی‌ها که هواداران پرشمارتر و حتی قدمت بیشتری نسبت به لیورپول دارند اندوه‌گین شدند به حدی که خیلی‌ها‌شان فردای آن روز در سر کار حاضر نشدند!
لیورپول شهری بندری و کارگری است . کارخانه‌های بسیاری در آن شهر است و کارخانۀ پنبۀ آن نیز شهرت دارد و چون سطح زندگی متفاوتی به نسبت شهرهای دیگر دارند تیم لیورپول، عشق بی‌جایگزین آنان شده است.
این بندر البته یک شناسۀ دیگر هم دارد و آن گروه موسیقی «بیتلز» است که در ایران با عنوان بیتل‌ها و نمادشان – جان لنون - محبوبیت دارند.
هواداران لیورپول را می‌توان از جمله وفادار‌ترین هواداران تاریخ فوتبال دانست و می‌توان تصور کرد با این همه عشق و تعصب، تحمل ۳۰ سال قهرمان نشدن تا چه اندازه دشوار بوده است.
این واقعیت که رقیب دیگر و تیمی که از آن نیز بیزاری می‌جستند در زمان سر الکس فرگوسن به مقتدرترین تیم باشگاهی انگلیس بدل شده بود نیز قهرمان نشدن را برای هواداران لیورپول تحمل‌ناپذیرتر کرده بود.
با این حال همواره ترانۀ «تو هرگز تنها قدم نخواهی زد» را برای بازیکنان محبوب خود می‌خواندند، حتی هنگامی که شکست از منفور‌ترین رقیب را تجربه می‌کردند.
این ترانه بی‌شک مشهورترین ترانه دربین تمام تیم های فوتبال است و هر چند در سال 1945 ساخته شده اما رواج آن مربوط به دهه 1960 میلادی است. ترانه‌ای که در سال ۱۹۴۵ ساخته شده و هواداران دیگر باشگاه ها مثل سلتیک و بورسیا دورتموند نیز آن را می خوانند:
وقتی که تو در میان توفان قدم میزنی
سرت را بالا بگیر و از تاریکی نترس
در پایان توفان، آسمانی طلایی در انتظارت خواهد بود
و آواز شیرین سر خوشی سر خواهی داد
بر روی باد، شناور شو
بر روی باران، شناور شو
حتی اگر رویایت به دور دست ها رفته باشد به قدم‌زدن با امیدی درون قلبت ادامه بده
تو هرگز تنها قدم نخواهی زد
نکته هایی دیگر هم می‌توان دربارۀ لیورپول یادآور شد:
1. در سال ۱۹۷۸ و در مسابقات جام جهانی آرژانتین برگزار می‌شد، انگلیس موفق به حضور در این جام نشده بود و می‌گفتند اگر باب پیسلی مربی تیم ملی انگلیس بود می‌توانست این تیم را با ترکیب لیورپول قهرمان کند.
2. از مشهورترین اسطوره‌های این باشگاه می‌توان از باب پیسلی، جو فوگان، کوین کیگان، ری کندی، ایان راش، بابی فاولر ، استیو مک منمن و استیون جرارد نام برد. ستاره‌های کنونی نیز می‌توانند به جرگۀ این فهرست بزرگ باشگاه اضافه شوند.
3. هنگامی که از پله‌های ورزشگاه پایین می‌روید و وارد رختکن لیورپول می‌شوید با این شعار مواجه می شوید که «اینجا آنفیلد است» و بسیاری از بزرگان لیورپول بر روی این نوشته دست می کشند. کاری که یورگن کلوپ نیز پس از ورود به لیورپول انجام داد تا به هواداران پیام مثبتی بدهد و موفق شد آنها را به رؤیا‌یشان برساند.
4. سی سال برای این قهرمانی انتظار کشیدند اما این انتظار ۳۰ ساله تنها به خاطر مسائل فنی نبوده است و می‌توان به دو حادثۀ مشهور اشاره کرد:
یکی در سال ۱۹۸۵ در ورزشگاه هیسل و درگیری هواداران لیورپول و یوونتوس که ۳۹ کشته بر جای گذاشت و همین به محرومیت باشگاه‌های انگلیس به مدت 5 سال انجامید و خود لیورپول نیز 6 سال از حضور در مسابقات اروپایی محروم شد. اتفاقی که سبب شد بازیکن بزرگی به این تیم نیاید.
حادثۀ دیگر و در سال ۱۹۸۹ در حالی که لیورپول آرام آرام داشت خود را بازسازی می‌کرد در تجمع انسانی در بازی نیمه نهایی جام حذفی در استادیوم هیلزبورو شهر شفیلد و در دیدار بین تیم‌های لیورپول و ناتینگهام فارست ۹۶ لیورپولی جان خود را از دست دادند. این دو حادثه چنان ضربه های مهلکی به باشگاه لیورپول وارد کرد که تا سال‌ها نتوانستند قامت، راست کنند.
5. ویژگی مهم لیورپول آن است که این تیم به رغم خیلی از باشگاه‌های بزرگ دنیا در این چند سال هزینه های گزاف نکرده است و اگر اکنون در زمرۀ گران ترین تیم‌های جهان است به خاطر این است که خود این تیم ارزش بازیکن را بالا برده است.
به عنوان مثال غیر از دو بازیکن به نام «الیسون بکر» و «ویرجیل فن دایک» که آنها را نیز از فروش «کوتینیو» خرید بقیۀ بازیکنان این تیم را خود لیورپول به این سطح رسانده است.
آری، محمد صلاح، اندی رابرتسون، الکساندر آرنولد،سادیو مانه،بابی فیرمینیو،... بازیکنانی بسیار گران‌قیمت‌اند اما قبل از حضور در لیورپول به هیچ عنوان قیمتی این گونه نداشتند.
با این همه لیورپول مانند بعضی از باشگاه‌ها نیست که تنها به فکر درآمدزایی اند و به عنوان قهرمانی فکر نمی‌کنند کما این که هم اکنون لیورپول هر دو را با هم دارد. باشگاهی که روزی توان مالی بازسازی ورزشگاه خود را نیز نداشت در 10 سال اخیر بار دیگر به یکی از 10 باشگاه فوتبال ثروت‌مند دنیا بدل شده است.
6. با چهار جام اخیر از «من یونایتد» نیز در کل بیشتر جام برده است (۴۸ در مقابل ۴۵) و این برای هوادارانی که رقیب را یک دم از نظر دور نمی دارند کم افتخاری نیست.
7. اول ماه مه ۱۹۹۰ لیورپول قهرمان شد و پس از آن 1149 بازی در لیگ برتر انجام داد تا قهرمان شود. در این سی سال به جز تیم های مشهور منچستر یونایتد، منچستر سیتی، چلسی و آرسنال حتی تیم هایی چون بلکبرن و لستر سیتی هم قهرمان شدند اما لیورپول نشد و نشد تا حالا.
8. در این بازۀ زمانی و در میان ۲۳۹ بازیکن، جیمی کاراگر - محصول آکادمی لیورپول - با ۵۰۸ مسابقه، رکورددار بازی برای باشگاه است.
بهترین گلزن لیورپول در این مدت نیز یکی از دستاوردهای خود باشگاه است: رابی فاولر با ۱۲۸ گل زده در لیگ برتر.
9. لیورپول از آغاز فصل ۱۹۹۰-۹۱ تا کنون 9 سرمربی دائمی داشته است. گذشته از سونس که در پنج بازی انتهایی فصل ۱۹۹۰-۹۱ هدایت تیم را عهده‌دار بود، چهار سرمربی دیگر طی این ۳۰ سال توانستند تا یک قدمی قهرمانی پیش روند: ژرار هولیه (۲۰۰۱-۰۲)، رافائل بنیتس (۲۰۰۸-۰۹)، برندان راجرز (۲۰۱۳-۱۴) و یورگن کلوپ (۲۰۱۸-۱۹)
10. و سرانجام لیورپول با یورگن کلوپ توانست جایگزین شایسته ای برای "کینگ کنی" پیدا کند. سرمربی آلمانی تنها مربی قرمزها پس از رفتن کنی دالگلیش (شامل دومین دوره حضور سرمربی اسکاتلندی) است که بیش از ۶۰ درصد مسابقات را برده است.
- اجازه می‌خواهم این نوشته را به عادل فردوسی‌پور تقدیم کنم که پس از بی‌مهری‌هایی که به خاطر کُرنش نکردن در15 ماه اخیر دیده به سبب قهرمانی لیورپول دلیلی دارد تا از سُوِِیدای دل بخندد و شاد باشد و پیشنهاد می‌کنم یک بار دیگر گوش جان بسپارد به ترانۀ «تو هرگز تنها قدم نخواهی زد»:
بیشتر بخوانید:
*برتری چلسی مقابل منچسترسیتی لیورپول را قهرمان کرد/پایان طلسم 30 ساله
*سولسشر: قهرمانی لیورپول برای اعضای منچستریونایتد دردناک است
