عضو تیم ملی فوتبال زنان ایران گفت: پدرم کارمند سازمان تربیت بدنی بود و در منزلی که در محل ورزشگاه شوشتر قرار داشت، زندگی می‌کردیم و من همان جا بدنیا آمدم.
فروغ موری عضو تیم ملی فوتبال زنان از ۱۰ سالگی فوتسال را در خوزستان شروع کرد و چند سال بعد وارد فوتبال خوزستان شد. او از سال ۸۶ در تیم‌های آینده سازان، ذوب آهن و سپاهان بازی کرد. این بازیکن یک دوره به عنوان بهترین گلزن فصل انتخاب شد و اینک در تیم وچان کردستان بازی می‌کند و همچنان لباس تیم ملی را بر تن دارد.
موری در گفت‌وگو با ایرنا اظهار داشت: پدرم کارمند تربیت بدنی بود و در منزل سازمانی در ورزشگاه ورزشی شوشتر زندگی می‌کردیم و به همین دلیل در این ورزشگاه بدنیا آمدم و از دوران کودکی با پدرم در زمین فوتبال بازی می‌کردم. در آن زمان تنها تفریحم توپ بود. قبل از آنکه فوتبال زنان تشکیل شود ۱۰ سال فوتسالیست بودم. هشت سال اول در خوزستان برای تیم‌های صنعت نفت آبادان، وحدت خوزستان و دزفول در لیگ برتر بازی کردم. در لیگ دسته یک نیز در تیم آویسا بودم تا این تیم را قهرمان کنم و خانم گل هم شدم.
موری عنوان کرد: در سال ۸۶ با تشکیل فوتبال زنان به سمت این رشته رفتم. یکسال در تیم دلوارکشی بوشهر و چهار سال در ملوان بازی کردم. از تیم‌های دیگر پیشنهاد داشتم اما بخاطر مریم ایران‌دوست سرمربی این تیم تمایل به حضور در ملوان داشتم. با منحل شدن ملوان با کمک یکی از دوستانم به لیگ عراق رفتم و در کنار سارا قمی بازیکن تیم زرکانی شدم. این تیم با وجود آنکه سال اول فعالیتش بود اما امکانات عالی با پوشش رسانه‌ای خوبی داشت. یک تیم دیگر هم سه بازیکن ایرانی داشت که در واقع آنها اول و ما دوم شدیم. با حضور بازیکنان ایرانی در این تیم‌ها بنظر نمی‌رسید که ۲ تیم عراقی به مصاف هم رفته‌اند.
وی ادامه داد: از آنجایی که دختران عراقی به فوتسال بیشتر از فوتبال علاقه مند بودند تیم فوتبال زرکانی دیگر فعالیت خود را ادامه نداد بنابراین به ایران بازگشتم و در تیم آینده سازان اصفهان بازی کردم و در سال ۹۵ قهرمان لیگ برتر شدیم. در آن زمان بهترین بازیکن لیگ ایران شدم و فصل بعد به سپاهان پیوستم اما ۶ هفته مانده به پایان بازی رباط پایم پاره شد و چهارم لیگ برتر شدیم. با ۲۱ گل زده و ۱۰ پاس گل دومین بازیکن برتر لیگ در سال ۹۶ شدم.
ملی‌پوش فوتبال یادآور شد: از سال ۹۴ هم به دلیل کسب عنوان بهترین بازیکن لیگ برتر به تیم ملی دعوت شدم. می‌خواستیم در آبان‌ماه ۹۸ به مرحله مقدماتی المپیک ۲۰۲۰ در تایلند برویم که متاسفانه در اردوی تیم ملی آسیب دیدم. همواره در اوج با مصدومیت روبرو شده‌ام. ۲ ماه و نیم طول کشید تا دوران نقاهتم گذشت و به فوتبال بازگشتم و در لیگ برتر در فصل گذشته برای ذوب آهن بازی کردم و ۱۵ گل زدم و ۱۰ پاس گل دادم.
وی درخصوص دعوای تلخ سال گذشته میان ذوب آهن و سپاهان گفت: در آن دعوا که با فحاشی و مصدومیت بازیکنان همراه بود، ایستاده بودم و نگاه می‌کردم. امسال هم در تیم وچان کردستان بازی می‌کنم که در رده دوم قرار دارد.
موری درباره وضعیت تیم ملی فوتبال زنان گفت: باید تیم فوتبال زنان همچون فوتسال اردوها و دیدارهای تدارکاتی مداومی داشته باشد تا بتواند در آسیا به قهرمانی برسد. از زمانی که حسین عبدی به عنوان مدیر فنی فوتبال زنان فعالیت خود را شروع کرد، خیلی به بازیکنان بها داد. با حضور او بازی دوستانه با هند و بلاروس داشتیم. تجربه بازی با این تیم‌های خارجی عالی بود. در مرحله دوم گزینشی المپیک ۲۰۲۰ در گروه سوم در قطر حضور داشتیم. در دیدار برابر چین تایپه و فیلیپین ۱۵ موقعیت گل داشتیم اما به ثمر نرسید. با حضور مریم آزمون و حسین عبدی که کادر فنی خوبی بودند تیم ملی فوتبال زنان در آن برهه پیشرفت کرد. فدراسیون باید بیشتر به فوتبال زنان رسیدگی و توجه کند. رده‌های سنی پایه از اهمیت زیادی برخوردار هستند و باید تیم ملی در آینده قوی شود تا در آسیا افتخارآفرینی کند.
وی در خصوص لیگ برتر فوتبال زنان عنوان کرد: سطح لیگ این فصل پایین بود زیرا ملی‌پوشان در سه تیم اول جمع می‌شوند و تیم‌های دیگر شانس کمتری برای قهرمانی دارند. در این فصل برابر شهرداری بم یک بر صفر جلو بودیم و ۹ دقیقه مانده به پایان بازی به تساوی ۲-۲ رسیدیم و در دقایق پایانی بم یک گل به وچان زد و شانس قهرمانی را از دست دادیم.
ملی‌پوش فوتبال خاطرنشان کرد: بهترین سرمربیانی که داشتم مریم ایران‌دوست و مهناز امیرشقاقی بودند که از نظر فنی و روانشناسی عالی هستند. سمیه شهبازی هم سرمربی خوبی در وچان کردستان است و عملکرد خوبی دارد و در آینده می‌تواند تاثیر زیادی در روند توسعه تیم ملی فوتبال زنان هم داشته باشد. با فروزان سلیمانی هم در تیم آویسا خوزستان در دسته یک بودم اما در لیگ برتر با این تیم نماندم. مسوولان ورزش خوزستان هرگز به فوتبال زنان اهمیت نمی‌دهند. امیدوارم که فوتبال زنان روز به روز پیشرفت کند و به آن بیشتر اهمیت دهند. نبود حامی مالی و پخش رسانه‌ای و تلویزیونی دلیل نبود پیشرفت در فوتبال زنان است.
