پادشاه اردن در مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن پست بازنگری در ساختار نهادهای بین‌المللی و ایجاد موسسه‌های جدید در موارد نیاز را خواستار شد و تاکید کرد: باید اعتراف کنم، در تنظیم مجدد جهانی‌سازی هیچ کشوری به تنهایی نمی‌تواند موفق شود زیرا شکست یک کشور شکست همه ماست.
به گزارش خبرآنی، عبدالله دوم، پادشاه اردن در این مقاله که امروز (سه‌شنبه) ترجمه آن در سایت رسمی دفتر پادشاهی اردن منتشر شد، از کشورهای جهان خواست اختلافات خود را کنار بگذارند و متوجه باشند که "اختلافات دیروز دیگر در مقابله با این تهدید مشترک یعنی ویروس کرونا معنایی ندارند و برای مقابله با این تهدید مشترک باید به یکدیگر نزدیک شویم و با هم تلاش کنیم و هدف و تمرکز خود را یکی کنیم تا هدف ما یعنی بقا و سلامت بشریت محقق شود."
پادشاه اردن در ادامه این مقاله نوشت: درست به یاد نمی‌آورم کجا اما صحبت یکی از مسؤولان درباره اینکه من در میان رهبران کشورهای عربی طولانی‌ترین سال‌های خدمت را داشته‌ام، من را شگفت‌زده کرد، در حقیقت شتاب حوادث و کثرت آنها در طول دو دهه و نیم گذشته از جمله جنگ‌ها، حملات تروریستی، درگیری‌ها در منطقه، موج‌های آوارگی و بحران‌های مالی باعث شدند سال‌ها یکی پس از دیگری با سرعت سپری شوند.
عبدالله دوم در ادامه نوشت: اما به محض اینکه گمان کردم تمامی تجربه‌های ممکن را داشته‌ام، با ویروس کرونا مواجه شدیم، نمی‌توانم به یاد بیاورم پیش از این یک موضوع مشترک در راس اولویت‌های تمام سران این جهان قرار گرفته باشد، این واقعیتی که با آن مواجه هستیم، عجیب بودن این لحظه در تاریخ ما را نشان می‌دهد اما اولویت‌های مشترک همیشه به اقدام مشترک منجر نمی‌شوند.
پادشاه اردن افزود: قطعا رویکرد کادر پزشکی در سراسر جهان بر تبادل اطلاعات استوار است و در شرایطی که پزشکان و محققان در تلاش برای رسیدن به راه درمانی برای این ویروس هستند، نمی‌توانیم این حقیقت را انکار کنیم که این دشمن فرا مرزی زمانی پدیدار شد که به لطف شکل‌گیری قومیت‌های ملی کوچک، سیاست‌های حمایت اقتصادی و دامن زدن به شک‌ها و تردیدها درباره تمامی اشکال همکاری‌های فرا مرزی، اصطلاح "لغو جهانی‌سازی" وارد فرهنگ لغات ما شد.
او در ادامه نوشت: جهان ما امروز تصمیم گرفت که زنگ خطر را به صدا درآورد، بر خلاف تهدیدهایی که جهان پیش از این مواجه بود، امروز همه ما با هم و در یک زمان با این خطر مواجه هستیم، این بحران نگاه‌ها را متوجه نواقص و کاستی‌های ساختار جهانی‌مان کرد، نقص‌هایی که در نتیجه ظلم اجتماعی، اختلاف درآمدها، فقر و سوء حاکمیت به وجود آمدند. در شرایطی که بسیاری امیدوار هستند ما خواهیم توانست جهان‌مان را پس از این بیماری بازسازی کنیم، این تنها کافی نخواهد بود و باید تمرکزمان را بر ابداع مسایل جدید و بهتر بگذاریم.
عبدالله دوم در ادامه مقاله خود آورد: به جای لغو جهانی‌سازی که برخی خواستار آن هستند، بر این باورم با بازسازی جهانی‌سازی بهره‌های بسیاری خواهیم برد اما این بار باید تمرکز خود را بر اجرای صحیح آن بگذاریم تا از نو به تکامل در آن برسیم به این شکل که هدف اصلی ما تحقق منافع برای ملت‌هایمان باشد و تلاش کنیم پتاسیل‌های کشورهای خود را تقویت و بازسازی کنیم و به همکاری واقعی با یکدیگر برسیم و در این راه اعتراف کنیم که یک کشور به تنهایی نمی‌تواند موفق شود زیرا شکست یک کشور به منزله شکست همه ماست.
پادشاه اردن ادامه داد: این به معنای بازسازی جهان ما و ساختارهای آن است، ما باید نهادهای بین‌المللی را بازسازی کرده و هر جا که نیاز است موسسه‌های جدیدی را ایجاد کنیم، ما باید نهادهای جدیدی را بر اساس مهارت‌ها و منابع مختلف بخش‌ها کلید بزنیم و از مرزهای میان کشورها عبور کنیم، اردن باتوجه به تجربه‌اش در طرح "نشست‌های العقبه" کاملا برای کمک در این زمینه آماده است زیرا همانگونه که خطرات به تنهایی شکل نمی‌گیرند، راه‌حل‌ها نیز به تنهایی به دست نمی‌آیند.
وی در ادامه نوشت، این امر به شکل ویژه‌ای بر منطقه ما منطبق است زیرا ما کشورهای عربی گزینه‌ای جز همکاری با یکدیگر برای کاهش شدت اثرات این ویروس نداریم چراکه منابع طبیعی که برای رفع نیازهایمان به آنها تکیه کرده‌ایم اکنون دیگر کافی نیستند و ما باید اختلافات خود را کنار بگذاریم و درک کنیم که دشمنی‌های دیروز در مقابل این تهدید مشترک دیگر معنایی ندارند و ما باید از نقاط قوت و منابع هر کشوری برای ایجاد یک شبکه امن منطقه‌ای جهت حمایت از آینده مشترکمان استفاده کنیم.
پادشاه اردن در ادامه مقاله خود آورد: اگر با هم همکاری نکنیم، بیکاری، گرسنگی و فقر در انتظار ماست، ما باید به نبود فرصت‌های جهانی از جمله فراهم کردن خدمات بهداشتی بپردازیم و در الگوها و معیارهای مورد استفاده هیات‌های مالی جهانی در بازارهای جدید بازنگری کنیم تا بتوانیم داستان را به بهترین شکل جلو ببریم.
عبدالله دوم در پایان نوشت: ویروس کرونا تهدیدی است که تمامی رهبران جهان آن مواجه هستند اما اگر بخواهیم بر آن پیروز شویم باید کاری بر خلاف روال عادی خود انجام دهیم، باید سیاست‌بازی و تلاش برای کسب محبوبیت را کنار بگذاریم و با یکدیگر برای مقابله با این تهدید مشترک همکاری کنیم، باید هدف و تمرکزمان را یکی کنیم تا هدف نهایی یعنی بقا و سلامت بشریت در همه جا محقق شود.
انتهای پیام
