مجید شاکری در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی پایگاه خبری خبرآنی با بیان اینکه بایستی به یک راه حل میانه در دو گانه بهداشت و اقتصاد در شرایط کرونایی امروز دست یافت، گفت: این موضوع به یکی از چالش برانگیز ترین انتخاب ها در میان تصمیم‌گیران کشورهای مختلف تبدیل شده است.
وی افزود، در حال حاضر دو روش مقابله‌ای مختلف در کشورها با توجه به نوع حکومت و نوع زیرساخت های موجود برای مقابله با کرونا اتخاذ شده است، بر این اساس در کشوری مثل چین قرنطینه کامل اعمال شد و در کشورهای غربی مانند انگلیس، کانادا، آمریکا و تا حدودی در کشور خودمان سعی شد تا به نحوی از روش ایمنی همه گیر استفاده شود.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه باید یک مسیر میانه بین دو خط سیاست‌گذاری کاملاً متفاوت در موضوع کرونا اتخاذ شود گفت: به نظر می رسد بایستی زیرساخت تست توزیع شده با حداکثر ظرفیت مهیا شود.
شاکری ادامه داد: مدل کره جنوبی تا حدودی بر این مسیر استوار بود در این سیاست به حفظ اقتصاد اولویت بیشتری داده شده بود و فقط بیماران قرنطینه می‌شدند اما نکته اساسی در این روش اتکا بر تعداد زیاد تست برای شناسایی حداکثری افراد مبتلا بود.
این کارشناس اقتصادی تاکید کرد، در موضوع کرونا موضوعی که مشخص است این است که به هر حال کل اقتصاد تحت تأثیر شیوع بیماری قرار گرفته است، ما می‌دانیم که رکود از سمت کدام اصناف در حالتِ حداکثر خود قرار گرفته، همچنین مشخص شد که تقاضا و کمبود عرضه عمدتاً در حوزه بهداشتی و مواد غذایی تمرکز داشته است.
وی با بیان اینکه این طیف بندی نشان می‌دهد در موضوع کرونا بایستی جزئی نگری با حداکثر شدت انجام شود گفت: بر این اساس اگر یک برنامه جزئی برای صنایع مختلف تدوین نشود عملاً هرنوع سیاست انبساطی نیز می تواند چالش برانگیز باشد.
این کارشناس اقتصادی گفت: یک مثال واضح از سیاست جزئی نگری می تواند تبدیل هتل ها به نوعی نقاهتگاه باشد. اگر 2 میلیون نفر در هتلها قرنطینه شوند تا حدودی میتوان روی حفظ اشتغال در بخشهایی از این دست نیز امیدوار بود.
شاکری با بیان اینکه در ایران فقط موضوع امهال وام ها مطرح شد اما در آمریکا مشکل بسیار پیچیده تر از این سطح است، گفت: پیشنهادی که اخیراً به رئیس‌جمهور ارائه شد یک قدم از طرح حمایتی دولت حداقل در بخش جزیی نگری جلو تر بود. این پیشنهاد مبتنی بر شارژ کارت رفاه به میزان یک میلیون تومان برای هر ایرانی بوده و می توانست حرکت تقاضا در حوزه مواد غذایی را با شدت قابل قبولی ایجاد کند.
به گفته شاکری به هر حال عمده کشورهای دنیا مجبور هستند مردم خود را حداکثر در میان مدت به سرکار بازگردانند و این یک امر واضح است چرا که چاره‌ای جز این در میان مدت وجود ندارد اساساً به همین دلیل بود که بحث چک‌های هزار دلاری در آمریکا زیر سوال رفت چرا که مشخص نبود تا کی قرار است این فرآیند ادامه یابد.
وی تاکید کرد، سیاست جزئی نگری صرفاً مربوط به زمان بازگشایی کسب و کارها و واحدهای تولیدی نیست. اتخاذ هر نوع سیاست برای اقدام در شرایط فعلی به سناریوی مقابله برمی‌گردد که تابعی از توان تست کرونا در کشورهاست.
وی افزود، در این سناریو باید تعداد قابل توجه فرد استخدام شوند، از طرف دیگر بازگشایی ها می‌تواند به نفع سناریو مقابله‌ای تمام شود چرا که با حضور افراد در جمع های عمومی امکان تست بیشتر فراهم تر است بنابراین همه چیز به منطق مقابله با ویروس در کشورها بر میگردد.
امیدها و فرصتهای مقابله با کرونا در ایران
به گفته شاکری، نکات امیدوار کننده‌ای در ایران برای مقابله با کرونا نیز وجود دارد به عنوان مثال با توجه به وقوع تحریم های اقتصادی از دو سال قبل از ذخیره نسبتاً مناسبی از کالاهای اساسی در کشور ایجاد شده است، توجه داشته باشیم که در پاییز و زمستان در کشورهای آمریکای جنوبی ممکن است سیاست محدودیت صادرات کالاهای اساسی در پیش گرفته شود که این موضوع تبعات خطرناکی برای بسیاری از کشورها در پی خواهد داشت.
وی افزود، با توجه به وجود خانه های بهداشت در اقصا نقاط کشور زیرساخت تست گسترده کرونا در ایران وجود دارد بنابراین تا حدودی می توان گفت سناریوی مقابله‌ای با منطق تست گسترده در ایران قابل پیاده سازی است.
به هر حال راه حل نهایی یک میانگین موزون از راه حل های روی میز است، کرونا ما را وادار می‌کند که جزئی نگر باشیم و سیاست جزئی نگری با شیوع کرونا به کشور تحمیل شده و این موضوع نیز می‌تواند در نهایت به عنوان یک فرصت قلمداد شود.
انتهای پیام/
