چند سالی است به لطف گسترش فضای مجازی، دلالان فوتبالی به راحتی با ایجاد یک موج تبلیغاتی و احساسی، بازیکن خارجی و بعضا داخلی بی‌اثر مورد نظر خود را به عضویت یک باشگاه در می‌آورند و بدون نتایج آن برای خود منافع ایجاد می‌کنند.
به گزارش ایسنا، هواداران در همه جای دنیا سرمایه اصلی فوتبال محصوب می‌شوند. چه در رده ملی و چه در مسابقات باشگاهی این هواداران هستند که زندگی به فوتبال می‌بخشند. تصور اینکه هواداری در ورزشگاه نباشد تصوری تلخ محسوب می‌شود اما همین هوادار که به فوتبال جان می‌دهد، گاهی دست‌مایه سودجویی برخی دلالان و واسطه‌ها می‌شود. حجم پولی در فوتبال ایران جابجا می‌شود آنقدر وسوسه کننده است که برخی به امید دستیابی به سهم بیشتری از آن، در این ماجرا هواداران را به بازوی تهاجمی خود تبدیل می‌کنند.
داستان حضور بازیکنان خارجی و البته ایرانی مشهور و گاهی محبوب در برخی از تیم‌ها آنقدر مفصل است که قطعا نمی‌توان در یک مطلب به آن پرداخت اما بحث اصلی این است که برخی از این بازیکنان خارجی که بعضاً بی کیفیت هستند و البته ایرانی‌هایی که نامی برای خود دست و پا کرده‌اند، با شگرد دلالان خود با قیمت چند برابری با باشگاه پر هوادار قرارداد همکاری امضا می‌کنند.
هواداران تیم محبوب خود را دوست دارند و برای موفقیت آن لحظه شماری می‌کنند و گاهی با شکست‌های آن تیم ساعت‌ها اشک می‌ریزند. این قاعده فوتبال است که با عشق، به حیات ادامه می‌دهد. حالا تصور کنید عده‌ای سودجو برای اینکه بازیکن بی کیفیت خارجی خود را به تیمی ببرند و سود کلان به جیب بزنند، دست یه دامن احساسات و تعصبات هواداران شوند.
داستان کاملا ساده اما هوشیارانه همیشه تکرار می‌شود. گویی اصلا نیازی نیست به سبک اجرای آن هم تغییراتی داد چون تکنیک اولیه همیشه جواب می‌دهد. وقتی وارد فصل نقل‌وانتقالات می‌شویم، برخی دلالان که ارتباط خوبی هم در باشگاه‌ها دارند، با اتکا به فضای مجازی از نیاز پست‌های مورد نیاز باشگاه مذکور پرده برداری می‌کنند و از قضا در یکی از همین پست‌ها، خودشان بازیکنی در اختیار دارند که می‌توانند به باشگاه معرفی کنند. غالبا هم اسامی این بازیکنان رسانه‌ای می‌شود تا هواداران دائم درباره روند جذب آنها صحبت کنند. همین که نام آن بازیکن بر سر زبان‌ها بیافتد، باشگاه تحت فشار قرار می‌گیرد که با بازیکن مذکور قرارداد ببندد.
هواداران همیشه به دنبال موفقیت تیم محبوب‌شان هستند و وقتی از طریق فضای مجازی مطلع می‌شوند تیم محبوبش نیاز به جذب بازیکن درپست خاصی دارد و باشگاه هم با بازیکنی در آن پست در حال مذاکره است، قاعدتاً به دنبال این هستند تا هرچه زودتر قرارداد همکاری به امضا برسد اما آنها از خیلی از داستان‌های پشت پرده و مبالغ جابجا شده اطلاعی ندارند. مدیرعامل هم که تحت فشار است و هر روز مطلبی در فضای مجازی می‌بیند، گاهی قدرت مقاومت در میان فشار را ندارد و به راحتی تن به امضای قراردادی می‌دهد که تبعاتش بزودی دامن تیم و باشگاه را می‌گیرد.
گواه این مطلب مصاحبه و اخباری است که طی سال‌های اخیر در اطراف باشگاه‌های لیگ برتری منتشر شده است. به طور مثال هر ساله تعدادی از باشگاه‌ها صحبت از نیاز به جذب بازیکن خارجی در یک پست خاص می‌کنند و هواداران هم که تقویت فنی تیم‌شان برای شان در اولویت است، پیگیر جذب این بازیکنان می‌شوند. در نهایت هم به واسطه همین تکنیک، بازیکنانی به ایران می‌آیند که گاهی باید به فوتبالیست بودن آنها شک کرد. حضور این دسته بازیکنان اگر از نظر فنی دستاوردی برای باشگاه‌ها نداشته باشد اما از نظر مالی، سودقابل توجهی به جیب دلالان و واسطه‌ها روانه کرده است.
