قهرمان بلامنازع دسته سنگین‌وزن در سال 2005 دستکش‌های خود را بعد از دوران پرافتخار 20ساله‌ای آویخت و حالا از طریق شرکتش با عنوان «تایسون رنچ» انواع محصولات تولیدشده از گیاه شاهدانه (کانابیس) را به فروش می‌رساند
به گزارش ایلنا، گریه به مایک تایسون نمی‌آید اما وقتی می‌خواهد از روزگار بعد از بازنشستگی صحبت کند و اینکه از درون تهی شده است، اشک امانش نمی‌دهد.
قهرمان بلامنازع دسته سنگین‌وزن در سال 2005 دستکش‌های خود را بعد از دوران پرافتخار 20ساله‌ای آویخت که در آن جوان‌ترین قهرمان بوکس سنگین‌وزن دنیا شد، کمربند قهرمانی اتحادیه جهانی بوکس (WBA)، شورای جهانی بوکس (WBC) و فدراسیون بین‌المللی بوکس (IBF) را به دست آورد و از 58 مسابقه‌اش 50تا را برد اما بعد از 15 سال همچنان درگیری‌های ذهنی رهایش نکرده و نتوانسته با این واقعیت کنار بیاید که دیگر قرار نیست در رینگ مسابقه بدهد.
در جریان آخرین قسمت از پادکست خود با عنوان «هات باکسینگ»، او که لقب «بدترین مرد روی زمین» و «مایک آهنین» را یدک می‌کشد، به بوکسور افسانه‌ای، «شوگر ری لئونارد» گفت همیشه به خودش و آن ورزشکار قدرتمندی که بوده، فکر می‌کند و به‌نوعی افسوس می‌خورد.
تایسون که سال‌ها با مشکلات روانی مبارزه کرده و در ژانویه اخیر از بی‌علاقگی‌اش به ادامه زندگی گفته بود، گفت: «من دانش‌آموز لعنتی مکتب جنگ هستم. همه جنگجوها را می‌شناسم، از شارلمان تا آشیل -جنجگوی شماره یک جنگجوها- و بعد اسکندر و ناپلئون؛ من همه را می‌شناسم. درباره آنها چیزهای زیادی خوانده‌ام. من هنر جنگیدن را خیلی خوب بلدم، هنر جنگ را می‌شناسم، این تمام چیزی است که من روی آن مطالعه کرده‌ام. برای همین است که وحشت‌زده‌ام و برای همین است که از من وحشت داشتند وقتی در رینگ بودم.
من یک نابودگر بودم و اصلاً برای این به دنیا آمده‌ام. حالا آن روزها رفته و از درون خالی شده‌ام. الان هیچ نیستم و دارم روی هنر فروتنی و افتادگی کار می‌کنم، برای همین است که گریه می‌کنم چون دیگر آن آدم سابق نیستم و دلم برایش تنگ شده است.»
تایسون همچنان جوان‌ترین بوکسوری است که در دسته سنگین‌وزن به قهرمانی رسیده. او سلطه بر این دسته را با پیروزی برابر ترور ببریک 33ساله در سال 1986 آغاز کرد وقتی تنها 20 سال داشت.
او 19 مسابقه اولش را با ناک‌اوت برد که در 12تای آنها در راند اول حریف را ناک‌اوت کرد و برای همین به قدرتمندترین بوکسور جهان معروف شد.
تایسون 53ساله در توضیح اینکه چرا گریه‌اش گرفته، گفت: «حس خوبی ندارم چون وقتی به یاد می‌آورم چه روزهایی داشته‌ام و الان چه دورانی دارم، همه‌چیز برایم تلخ می‌شود. این اصلاً بامزه نیست. شاید ظاهرم را حفظ کنم اما من آدم سرسختی هستم و از اینکه باید در گذشته‌ام زندگی کنم نفرت دارم؛ از این وحشت دارم. آن آدم قبلی مرده اما مردنش آسان نبود.
او نمی‌خواست برود اما به هر سختی بود رفت. مبارزه کرد، جیغ کشید، گریه کرد و تا وقتی که مرد همه‌چیز را خراش داد. می‌دانی چه می‌گویم؟»
«مایک آهنین» در سال 1992 به‌دلیل تجاوز به عنف محکوم شد و کمتر از سه سال از شش سال حبس خود را سپری کرد و برای همین چهار سال از دنیای بوکس دور بود. او در سال 1997 گوش راست اواندر هالیفیلد را گاز گرفت و از بوکس محروم شد.
او حالا از طریق شرکتش با عنوان «تایسون رنچ» انواع محصولات تولیدشده از گیاه شاهدانه (کانابیس) را به فروش می‌رساند، همچنین با بازی در چند فیلم هالیوودی، حضور در سینما را به‌عنوان یک حرفه جانبی تجربه کرده است. از فیلم‌هایی که تایسون در آنها بازی کرده، می‌توان به «ایپ من» و «خماری» اشاره کرد.
