عصرایران؛ احسان محمدی- دقیقه 2+90 بازی پرسپولیس و استقلال سیدجلال حسینی با ضربه سر دروازه سیدمهدی رحمتی را باز کرد. جدال دو کاپیتان قرمز و آبی در شهرآوردی که شاگردان علی منصوریان کام برانکو را با سه گل تلخ کردند. این گل نتیجه بازی را 3-2 کرد. گلی التیام‌بخش اما نه چاره‌ساز. سیدجلال برای اینکه توپ را سریع‌تر به گردش در بیاورد درون دروازه رفت، رحمتی سد راهش شد.. درگیری... تنش... کارت قرمز برای رحمتی.
همان شب در برنامه 90 رحمتی شاد و خندان گفت قرار بود بعد از بازی سیدجلال بیاید خانه ما اما نیامد! حرف‌هایی که اصلاً به آنچه در زمین دیدیم شباهتی نداشت اما حقیقت دارد.
دو سید قرمز و آبی رفقای قدیمی و دوستان خانوادگی اند. وقتی هر دو در سپاهان بودند در یک آپارتمان همسایه بودند و رفت و آمد می‌کردند، حتی وقتی هر دو کاپیتان قرمز و آبی بودند هم روی یک پروژه مشترک فوتبالی با هم شریک شدند! این حقیقت فوتبال است. بازیکنان با هم بیرون از زمین دوست هستند و هواداران در هیچ حالی نمی‌خواهند تصور کنند که دوستی وجود دارد و تنها باید رقیب و فراتر از آن دشمن بود!
این دو ستاره بازنشسته تیم ملی فوتبال ایران نقاط مشترک زیادی دارند. از جمله اینکه هر دو در اوج توسط کارلوس کی‌روش از تیم ملی کنار گذاشته شدند.
سیدمهدی رحمتی البته خطای بزرگی کرد و گفته می‌شود در واکنش به اعتراض کی‌روش در رختکن از تیم ملی کناره گرفت و گفت به دلایل شخصی نیاز به استراحت دارد.
احتمالاً گمان می‌کرد با توجه به بازی‌های حساس در پیش، سراغش می‌آیند اما کی‌روش محکم ایستاد، خطش زد و خدا رحمان احمدی را بغل کرد. او در بازی با کره جنوبی درخشید و ایران را به جام جهانی 2014 برد. عذرخواهی رحمتی و درخشش او دیگر به چشم کی‌روش نیامد و با ظهور علیرضا بیرانوند پرونده بازی های ملی رحمتی با عدد 77 بسته شد. او هنوز هم در 37 سالگی یکی از بهترین دروازه‌بان‌های ایران است. باهوش، شوت‌گیر، زیرک در مهار پنالتی‌ها و قدرتمند در رهبری خط دفاعی.
سیدجلال حسینی هم بعید است در خلوت از کی‌روش به نیکی یاد کند. او یکی از بهترین مدافعان جهان در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی 2018 شد اما کارلوس کی‌روش او را با خودش به روسیه نبرد. یک شگفتی تمام عیار.
سیدجلال را می‌شود بهترین مدافع تاریخ لیگ برتر لقب داد. هفت عنوان قهرمانی با 3 تیم مختلف چیزی نیست که هرکسی بتواند به این زودی‌ها به آن دست پیدا کند. یک صخره واقعی که همیشه بی‌تعارف برای عدد و رقم قراردادش می‌جنگد، خیلی با رسانه‌ها گرم نمی‌گیرد و همیشه با احتیاط و فاصله دورتر از بقیه می‌ایستد و وظیفه حرفه‌ایش که دفاع از دروازه است را به نحو فداکارنه‌ای انجام می‌دهد. او در چند سال اخیر نمونه کامل یک رهبر و کاپیتان واقعی درون زمین بوده است. کسی که با 116 بازی ملی در باشگاه صدتایی‌های فوتبال ایران قرار دارد و خیلی‌ها می‌گویند امسال احتمالاً آخرین فصل حضورش در لیگ برتر است و شاید به انزلی برود و به صورت نمادین برای شهری که ریشه در آنجا دارد بازی کند.
این دو سید فوتبال ایران البته یک نقطه اشتراک دیگر هم دارند: هر دو متولد 14 بهمن هستند. سیدجلال هیچ وقت مثل ستاره‌های جوان اهل کُری خواندن نیست، رحمتی اما گاهی از این شیطنت ها می‌کند و چند بار رفت و برگشت به باشگاه استقلال و برخی نامهربانی‌ها هم باعث نشده که استقلالی بودنش را بگذارد کنار اما او حالا دروازبان یک تیم مشهدی است. شهر خودرو. وقتی گفتند در تهران جایی ندارد، ساکش را برداشت و رفت مشهد. جایی که حالا به لطف درخشش شهرخودرو را به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا رسانده و مگر می‌شود کتمان کرد که بدون او این اتفاق شبه معجزه رخ نمی‌داد! ...
سید مهدی رحمتی و سیدجلال حسینی بخش بزرگی از فوتبال ایران هستند. دو قدیمی که تقریباً هیچ دوره‌ای از لیگ برتر فوتبال ایران را بدون نام آنها به خاطر نمی‌آوریم. این استمرار و درخشش همیشگی شاید تنها یک راز دارد: تمرکز روی فوتبال و تمرین حرفه‌ای!
______________________
بیشتر بخوانید:
