به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از اویل پرایس، استفاده گسترده از موتورهای احتراق داخلی در آغاز قرن بیستم نفت را تبدیل به مهمترین کالای جهان کرد. کشورهای غنی از نفت مثل روسیه از این سفارش جدید دنیا سود می بردند. اجداد روسیه، اتحاد جماهیر شوروی و امپراطوری روسیه از اولین و مهمترین تولیدکنندگان نفت در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 بودند. ولی بخش نفت این کشور برای حفظ سطح فعلی تولید با چالش هایی مواجه شده است.
با وجود این که روسیه از نظر ذخایر اثبات شده نفتی در رتبه هشتم جهان قرار دارد، با 11.2 میلیون بشکه در روز، دومین تولیدکننده بزرگ نفت جهان است. فقط آمریکا بود که با میانگین تولید 12 میلیون بشکه در روز در 2019، بیشتر از روسیه تولید کرد. در حالیکه ذخایر اثبات شده روسیه تقریباً 70 درصد کمتر از ذخایر عربستان است، ولی تولید آن با این کشور برابری می کند. بیشتر نفت روسیه از میادین نفتی غرب سیبری می آید که دهه هاست مورد بهره‌برداری قرار گرفته اند. بنابراین شرکت های انرژی روسیه از فناوری های جدید برای پایین آوردن نرخ کاهش تولید استفاده می کنند.
گرچه مسکو برای باز کردن میادین جدید به قطب شمال امیدوار است، ولی هنوز هم بیشتر فعالیت های آن در غرب سیبری صورت می گیرد. بنابراین کاهش تولید تهدیدی بزرگ برای ثبات تولید نفت این کشور است.
شرکتهای نفت روسیه مثل یوگانسکنفتگاز و پورنفتگاز که از زیر شاخه های رزنفت هستند و شرکت سورگوتنفتگاز نرخ کاهش تولید خود را تا حدود 2 درصد نسبت به میانگین 5 تا 6 درصد سراسر کشور و 10 تا 15 درصد غرب سیبری پایین آورده اند.
علی رغم مشکلاتی که بخش نفت روسیه در بلند مدت با آن مواجه است، انتظار دارد در کوتاه مدت تولید خود را کمی افزایش دهد. با به کارگیری میادین نفتی جدید و نرخ پایین تر تخلیه منابع قبلی، روسیه می تواند تا پایان 2020 ، 11.35 میلیون بشکه در روز تولید داشته باشد. ولی تمدید قرارداد کاهش تولید اوپک تاثیری منفی بر تولید روسیه می گذارد.
شرایط صنعت نفت روسیه در بلندمدت بستگی به قیمت نفت دارد. مسکو علاقه مند است تولید از قطب شمال را افزایش دهد ولی شرایط جوی سخت و نبود زیرساخت مانع پروژه‌های جدید انرژی در این منطقه می‌شود و هزینه سرمایه گذاران را افزایش میدهد. بنابراین قیمت بالای نفت برای تضمین سود دهی آن ضروری است.
علاوه بر این، مسکو همچنان درگیر تحریم های غربی است. تحریم ها دسترسی مسکو به فناوری های جدید را محدود می کند این فناوری ها قبلاً توسط شرکتهای انرژی غربی مثل شل، اکسون و توتال در اختیار روسیه گذاشته می‌شد. گرچه شرکتهای انرژی روسی می‌توانند مستقلاً در مناطقی خاص حفاری کنند، ولی توانایی انجام حفاری های پیشرفته برای ذخایر نفتی که دسترسی به آنها مشکل است را ندارند. بنابراین همه چیز بستگی دارد به اینکه شرکتهای نفت روسی بتوانند با برداشته شدن تحریم ها به فناوری غرب دسترسی پیدا کنند یا خود دانش آن را بیابند.
در آخر روسیه از انگیزه های مالیاتی برای بهبود شرایط مالی شرکت ها برای تقویت فعالیت هایشان استفاده می کند. به گفته وزیر انرژی روسیه، در 2018 نیمی از نفت کشور تحت معافیت‌های مالیاتی تولید شد. گرچه این شیوه در برخی زمینه ها لازم است ولی مسکو آن را محتاطانه اجرا می کند چون درآمدهای دولت را پایین می آورد.
انتهای پیام/54
