عصرایران؛ احسان محمدی- اروپا کوچکترین قاره دنیاست اما زیباترین فوتبال آنجا بازی می‌شود. با کیفیت‌ترین و چشم‌نوازترین. برای همین است که هر کودک و نوجوانی از کوچه پس کوچه‌های برزیل تا بیابان‌های تفته نیجریه، از شرجی تایلند تا کوه‌های بولیوی آرزویش این است که به «اروپا» برود.
فوتبال اروپا دیشب شاهد دو صحنه زشت و زیبا بود.
زیبا: اگر در یک مسابقه رسمی بازیکن حریف قوزک پای بازیکن شما را بشکند با او چه رفتاری می‌کنید؟ در فوتبال ایران حتی یک خطای کوچک هم خیلی وقت‌ها باعث حمله‌ور شدن بازیکنان هم تیمی به سوی حریف می‌شود اما دیشب در لیگ برتر جزیره، کاپیتان تیم اورتون و چند بازیکن این تیم به رختکن تیم تاتنهام رفتند تا به سونگ‌هیون‌مین که پای بازیکن آنها را شکسته بود دلداری بدهند!
دیشب در خلال دیدار اورتون- تاتنهام، سون در حاشیه زمین با تکلی خطرناک، آندره گومس بازیکن پرتغالی حریف را سرنگون کرد. گومس به سرژ اوریه دیگر بازیکن تاتنهام برخورد کرده و از ناحیه قوزک پا به شدت آسیب ببیند. لوکاس مورا برای اینکه صحنه پیچیده شدن قوزک بازیکن حریف را نبیند دست‌هایش را مقابل صورتش گرفت، سرژ اوریه وسط زمین دست هایش را به حالت دعا گرفت و سون که متوجه شد چه اتفاق تلخی افتاده، گریه کرد.
بعضی از بازیکنان اورتون از جمله جردن پیکفورد دروازه‌بان این تیم او را آرام کردند اما در نشست مطبوعاتی پایان بازی پوچتینو سرمربی تاتنهام گفت:« می‌خواهم از کاپیتان اورتون کلمن و بازیکنان این تیم تشکر کنم. آنها به رختکن ما آمدند و سعی کردند سون را آرام کنند. او بعد از این خیلی آرام‌تر شد»
این ماجرا گرچه تلخ بود اما رفتار انسانی بازیکنان اورتون که می‌دانستند اگر بازیکن خودی جسمش مصدوم شده، بازیکن حریف هم از لحاظ روحی تحت فشار است، بسیار انسانی و آموزنده بود.
زشت: ماه پیش بعد از حاشیه‌های دیدار گل ریحان البرز و استقلال تهران در یادداشتی با عنوان دست بردارید از «استراماچونی در مورد ما چی فکر می کنه؟» نوشتم که برخلاف آنچه برخی فکر می‌کنند که اینجا همه چیز سیاه است و در اروپا همه چیز گل و بلبل است، اتفاقاً در فوتبال ایتالیا که استراماچونی از آنجا آمده، بارها رفتارهای زشت و شرم‌آوری رخ داده است.
شب گذشته باز هم فوتبال این کشور شرمسار شد. ماریو بالوتلی، مهاجم ایتالیایی برشیا وقتی از سوی هواداران هلاس ورونا بار دیگر هدف شعارهای نژادپرستانه قرار گرفت، وسط زمین توپ را برداشت و با سوی آنها توپ شوت کرد و بعد از زمین بازی بیرون رفت.
بازیکنان خودی و حریف تلاش کردند او را آرام کنند و به زمین برگردانند، بلندگوی ورزشگاه بیانیه ضدنژادپرستی خواند و «انسان»های حاضر در ورزشگاه عرق شرم ریختند. بالوتلی به زمین برگشت و اتفاقاً در دقیقه 85 به زیبایی هرچه تمامتر به ورونا گل زد اما این لکه ننگ روی چهره فوتبال ایتالیا بار دیگر خودنمایی کرد. حتی در دیدار رم و ناپولی هم شعارهای نژادپرستانه آنقدر بالا گرفت که داور بازی را برای دقایقی قطع کرد.
اینکه در قلب اروپا و در ورزشی که همواره بر نقش دوستی‌افزایی و تکثیر حس خوب لذت در آن اصرار شده شاهد چنین رفتارهای زشتی باشیم که گمان می‌کردیم به قرن‌های پیش تعلق دارد، شرم‌آور است. دیشب هواداران نژادپرست، فوتبال زیبا را «زشت» کردند.
