استراماچونی در تبریز مهمترین بردش روی نیمکت استقلال را به دست آورد. اگر پنج برد قبلی به حساب قرعه آسان در جام حذفی و تقابل با تیم‌های پایین جدول لیگ نوشته شد، او این بار توانست تراکتور مدعی را در خانه‌اش شکست دهد.
به گزارش آی اسپورت، کافی است به یاد بیاوریم که آخرین برد استقلال مقابل تراکتور در تبریز به هشت سال قبل برمی‌گشت، آن هم مسابقه‌ای که حاجی‌صفی در نیمه اول اخراج شده بود. بعد از آن مربیان مختلف استقلال نتوانسته بودند از زمین تراکتور با برد برگردند.
با بررسی روند نتایج استقلال کاملاً می‌توان اثرگذاری مربی ایتالیایی را دید. استقلال پس از ۵ بازی بدون برد در شروع فصل که بدبیاری‌ها هم نقش زیادی در آن داشت، توانسته به شش برد متوالی برسد و حالا می‌تواند ادعا کند که یک مدعی جدی لیگ است.
در هفته‌ای که هیچ‌کدام از مدعیان نتوانستند برنده شوند، استقلال با این برد به چهار امتیازی صدر رسید و امیدوار است با ادامه این روند نیم‌فصل را روی سکو به پایان ببرد. در تبریز مشخص شد که استقلال استراماچونی می‌تواند در بازی‌های بزرگ هم برنده باشد، اتفاقی که در زمان مربیگری شفر به یک آرزو تبدیل شده بود. در فصلی که پنج تیم برای قهرمانی دورخیز کرده‌اند، رسیدن به جام بدون بردن بازی‌های شش امتیازی غیرممکن خواهد بود و حالا خیال استقلال راحت است که می‌تواند روی شم تاکتیکی و کوچینگ مربی ایتالیایی برای این بازی‌های نزدیک حساب کند.
بازی بزرگ هفته نهم شش گل داشت، دو گل بیشتر از مجموع گل‌های هشت بازی دیگر! هر دو مدعی برای بردن آمده بودند، ولی یک تصمیم عجیب از دنیزلی بازی را به سمتی برد که کسی انتظارش را نداشت. او که تمام فصل را با ۴ مدافع بازی کرده بود، ناگهان تصمیم گرفت تیمش را با سه مدافع به زمین بفرستد. ترفندی برای مقابله با ۲-۵-۳ استقلال و خنثی کردن آن. با این حال سه مدافع تراکتور برای این چیدمان جدید هماهنگ نبودند. از همان شروع بازی مشخص بود که فضاهای پشت دفاع این تیم برای بازیکنان استقلال قابل دستیابی است و پس از پاس درخشان قائدی در صحنه گل تساوی این مسیر برای بازیکنان میهمان کاملاً باز شد.
فصل گذشته لیکنز با فوتبال بسته موفق شد با تک اشتباه بازیکنان استقلال به یک گل سه امتیازی برسد، ولی دنیزلی هرگز مربی محتاطی نبوده و پیش‌بینی می‌شد که در خانه با نفرات زیاد حمله خواهد کرد. وقتی استقلال دو بر یک پیش افتاد، فضاهای دفاع این تیم کاملاً باز شد و دیاباته با گام‌های بلندش توانست ستاره زمین شود.
اگر بخواهیم به کوچینگ مربیان بپردازیم، نمی‌توان به تعویض رضاوند اشاره نکرد. اولین تعویض بازی. او جای قائدی به زمین رفت که خطرناک‌ترین بازیکن استقلال تا آن لحظه بود. تصور اولیه این بود که استراماچونی می‌خواهد بازی را کنترل کند، ولی استقلال در دقایق بعدی به دو گل متوالی رسید. رضاوند با تبحرش در توپگیری کمک کرد استقلال توپ‌های بیشتری قطع کند و ضدحملات خطرناکی بسازد. هرچند دست او روی نیمکت به اندازه دنیزلی باز نیست، ولی از داشته‌هایش به بهترین شکل استفاده کرد.
نمی‌توان از این بازی نوشت و به درخشش شیخ دیاباته اشاره نکرد. مهاجم فرانسوی حتی در هفته‌هایی که گل نمی‌زد هم نمایش بدی نداشت و با سابقه درخشانش در لیگ فرانسه قابل انتظار بود که دیر یا زود گل‌هایش از راه می‌رسد. دوره تطبیق‌پذیری با لیگ ایران و مصدومیت‌ها آماده شدن مهاجم فرانسوی را به تأخیر انداخت، ولی او در حساس‌ترین بازی توانست برای استقلال بدرخشد و تیمش را در این بازی بزرگ برنده کند. استقلال که در شروع فصل گلزن نداشت، حالا دو مهاجم سه گله دارد و خوشبین است که این بردها در هفته‌های آینده ادامه داشته باشد.
البته این مسیر طولانی و دشوار است. سه‌شنبه استقلال باید در زمین صنعت نفت، پدیده لیگ نوزدهم بازی کند، ولی حالا هواداران می‌دانند که با حضور مربی خوشفکر ایتالیایی روی نیمکت می‌توان امید داشت راهی برای خروج از سخت‌ترین میدان‌ها پیدا شود.
