به گزارش گروه سیاسی پایگاه خبری خبرآنی، عباس سلیمی‌نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در شماره روز شنبه (15 تیر) روزنامه سازندگی به یادداشت سعید حجاریان، از شخصیت‌های مطرح جریان موسوم به اصلاحات با عنوان «مقاومت در برابر ترامپ» پاسخی داده و از وی خواسته بود تا در مناظره‌ای درباره مطالب مورد ادعای او در این یادداشت شرکت کند، اما سعید حجاریان نیز در نامه‌ای درخواست مناظره عباس سلیمی‌نمین تحلیلگر مسائل سیاسی و را نپذیرفت.
متن پاسخ حجاریان به سلیمی‌نمین مبنی بر رد درخواست مناظره با وی به شرح زیر است:
جناب آقای سلیمی نمین
مرقومه شریفه منتشره در روزنامه سازندگی واصل شد؛ از حُسن نظر شما سپاسگزارم. در یادداشت مزبور پیشنهاد مناظره با اینجانب را مطرح فرموده بودید، البته مستحضرید مناظره آدابی دارد! اولین آنها تناظر میان مناظرین است. این را خدای ناکرده از این باب نمی‌گویم که خود را اجل از انجام مناظره با شما می‌‌دانم؛ حضرتعالی واجد کمالات و سجایای فراوان هستید و این ناچیز خود را اخس از آن می‌داند که با چون شمایی هم‌آوردی کنم.
مشکل جای دیگری‌ست. همانگونه که اطلاع دارید من دو عقده در لسان دارم که با دعای حضرت موسی نیز قابل رفع نیست. اول آنکه اختلال تکلم مانع از انجام هر نوع مناظره می‌شود. دیگر آنکه در بسیاری از امور ناگزیر از خودسانسوری هستم تا مبادا خفیه‌نویسان دامن‌‌ام را بگیرند و کار به جای باریک بکشد! خوشبختانه شما از این دو مشکل بری هستید. اولا بحمدالله طلیق‌اللسان هستید و ثانیا محدویتی برای ابراز عقایدتان ندارید، لذا با کمال تأسف باید بگویم قادر نیستم دعوت شما را اجابت کنم.
حالا، عباس سلیمی‌نمین تحلیلگر مسائل سیاسی نیز پاسخی به رد درخواست مناظره سعید حجاریان داده است که در زیر می‌خوانید:
جناب آقاى سعید حجاریان
با سلام و تشکر از اظهار لطف و بزرگوارى شما نسبت به این کمترین حوزه قلم، از همین میزان عنایت و بیان ملاحظات قدردانم.
راستش دعوت به مناظره قلمى متأثر از پیامى بود که در اوایل روى کار آمدن آقاى ترامپ از سوى شما به واسطه یکى از خویشاوندانتان - که در جبهه اصولگرایان داراى وزانتى است - دریافت شد. دعوت به همگرایى و گفت‌وگو در برابر تشدید خصومت‌هاى دشمن موجب امیدوارى بود. افسوس که این مسرّت دوام چندانى نداشت و در فاصله کوتاهى رویکردتان به‌طور اساسى تغییر کرد.
اما در مورد "دو عقده در لسان" که کم سعادتى مرا موجب شده است، باید معروض دارم که همواره براى شما دستیابى به سلامت کامل آرزو نموده‌ام و اکنون نیز شفاى عاجل برایتان از خداوند متعال مسئلت دارم. البته اجازه دهید از تجاهل‌العارف نمودنتان گله‌مند باشم. درخواست بنده ارتباطى با لکنت در کلامتان نداشت، بلکه به روانى قلمتان و پر‌کارى آن مرتبط است.
اما در مورد مشکل دوم تنها مى‌توانم آرزو کنم خفیه‌نویسى از دست‌آموزانتان را به امر شما بگمارند که از سعه‌صدر و وسعت نظر استاد بهره کافى و وافى برده باشد. ضمن این که ظاهرا خفیه‌نویسان به امور پنهان سیاست‌پیشگان مشغولند و نه به آنچه مکتوب مى‌شود و همگان از آن آگاه‌اند و بعضاً چو منى به نقد آن مى‌پردازند.
جناب آقاى حجاریان! شما از جمله کارآزمودگان برجسته عملیات روانى هستید- که مظلوم‌نمایى بخش ناچیزى از آن است- از این رو خواهشمندم از این توانمندى در مورد درخواستى که از سر دلسوزى و علاقمندى به خودتان و آحاد ملت بیان شده، بهره نبرید. فلذا مجدداً درخواست خود را تکرار مى‌کنم، زیرا معتقدم اگر بتوانیم از طریق بحث‌هاى مکتوب اندیشه‌محور به تعاریف واحدى در مورد موضوعات اساسى نائل آییم به نحو شایسته‌ترى از مصالح ملت پشتیبانى خواهیم کرد. ما هنوز فهم مشترکى از مقاومت، آن هم در این شرایط نداریم. آیا این راهبردى که ملت ایران از ابتدای دهه چهل تاکنون در پیش گرفته اجتماعى است یا سیاسى؟ اگر اجتماعى است، کشاندن آن به عرصه سیاست، آن هم سیاست‌ورزى معیوب به چه میزان زیانبار خواهد بود؟
طرح مسائلى از این قبیل مى‌تواند تقویت توان ملى را در پى داشته باشد. لذا امیدوارم ما نیز در این وادى نقشى -هر چند اندک- ایفا کنیم.
با تشکر
عباس سلیمى‌نمین
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران
انتهای پیام/
