به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از نیواطلس، این ابرها حاصل پدیده ای موسوم به دود شهاب سنگ هستند که زمانی رخ می دهد که شهاب سنگ ها و صخره های فضایی به سمت مریخ یا سیاره ای دیگر سقوط کرده و تلاش می کنند وارد جو آن شوند.
اگر چه جو مریخ امروزه در مقایسه با جو کره زمین تنها یک پوسته نازک تلقی می شود و ضخامت آن به اندازه یک درصد ضخامت جو کره زمین است، اما این ضخامت در گذشته بسیار بیشتر بوده و لذا جو مریخ از توانایی لازم برای مواظبت از آب مایع در سطح این سیاره برخوردار بوده است.
همین جو در زمان سقوط شهاب سنگ ها با مقاومت خود باعث ذوب شدن آنها و تشکیل دود و ابر می شده است. ابرهای سیاره مریخ با ابرهای باران زای کره زمین تفاوت دارند.
این ابرها محلی برای پیوند مولکول های تشکیل دهنده بخار آب نیستند و روند تبخیر آب از سطح زمین و تشکیل بخار آب و ابر در جو مریخ اتفاق نمی افتد و یکی از علل مهم این امر فاصله بسیار زیاد ابرهای یادشده با سطح مریخ است که از ۳۰ تا ۶۰ کیلومتر در نوسان است.
یکی دیگر از علل این مساله ورود روزانه ۲ تا ۳ تن سنگ و شهاب سنگ فضایی به دور مدار کره مریخ است که فعالیت عادی ابرها را مختل می کند. بنابراین چشم انداز بارش باران و تشکیل منابع آب پایدار در سطح مریخ وجود ندارد.
