به گزارش پایگاه خبری خبرآنی به نقل از گاردین، دانشمندان معتقدند منطقه وسیعی از منظومه شمسی باید به عنوان «مناطق دست نخورده» حفظ شود. هدف از این اقدام حفاظت از سیارات، ماه و اجسام فضایی دیگر در مقابل عملیات‌های استخراج و هرگونه سوءاستفاده است.
طبق این طرح انسان نباید در ۸۵ درصد منظومه شمسی هیچ فعالیت توسعه‌ای انجام دهد. به این ترتیب فضای کمی برای فعالیت و استخراج فلزات گرانبها، مواد معدنی و مواد ارزشمند دیگر برای شرکت‌های فضایی باقی می‌ماند.
هرچند چنین مرزبندی اجازه نمی‌دهد انسان بیش از اندازه از فضا استفاده کند اما هدف اصلی آن اجتناب از آینده‌ای فاجعه بار است که در آن تمام منابع در معرض دسترسی انسان برای همیشه از بین می‌روند.
مارتین الویس یکی از فیزیک اخترشناسان رصدخانه اسمیتسونیان در ماساچوست می‌گوید: هنگامیکه از منظومه شمسی هم استفاده شود، دیگر مکانی برای انسان باقی نمی‌ماند.
این در حالی است که بسیاری از شرکت‌های استخراج فضایی تصمیم دارند به هزاران کیلوگرم آهن و فلزات سنگینی موجود در سیارک‌ها، دسترسی یابند. همچنین عده‌ای نیز قصد استخراج مواد معدنی ارزشمند و آب در ماه را دارند.
درهمین راستا تونی میلیگان یکی از فیسلوفان کالج کینگ لندن با همکاری الویس سرعت دسترسی و مصرف منابع ارزشمند منظومه شمسی پس از شروع فعالیت شرکت‌های استخراج فضایی را تحلیل کردند. تحلیل‌های آنان نشان داد با رشد سالانه ۳.۵ درصد، یک هشتم منابع واقع گرایانه منظومه شمسی در ۴۰۰ سال مصرف می‌شود.
از آنجا که انسان برای استخراج از خورشید یا ژوپیتر (سیاره‌ای گازی) با مشکل روبرو می‌شود، محققان سیارک‌ها، ماه و مریخ و البته سیارات صخره‌ای دیگر را هدف اصلی شرکت‌های استخراج فضایی می‌دانند.
الویس اشاره می‌کند یک هشتم آهن موجود در کمربند سیارکی بیش از یک میلیون بار بیشتر از ذخایر آهن در زمین است.
