به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری فارس، سیل که در بخشی از سرزمین پهناورم که به ناگاه در ایام نوروز ۹۸ رخ داد ،تمام دل و جانم را لرزاند و گویی انوار خورشید زندگی بر پهنای زاگرس نشینان سرزمینم،به یکباره بی نور و بی سو شد.
هموطن سوگوار و صبورم،داغ تو، داغ من است.بدان و آگاه باش، اهالی سرای احسان، گرچه خود از انسانهای فراموش شده و تنهای این دیارند، اما معنای همدلی، همبستگی و همراهی را خوب می‌دانند. ببخشید ما را، اگر در حمایت از شما دست‌هایمان خالیست و تحفه ای ندارد تا تقدیمتان کند و هرچند ظاهرا در کنارتان نیستیم تا اشکهای این داغ سنگین را با آستین مهر و نوازش، از گوشه‌ی چشمان غمگین و مصیبت زده و چهره خش‌دار و پیشانی پرگرد و غبارتان بزداییم، اما هرگز فراموشتان نکرده و نخواهیم کرد.
در گوشه ای از این دنیا ، با دلی پردرد نشسته ایم و دست های بی نوایمان را، رو به گنبد کبود خدا به دعا برمی آوریم و یقین داریم، به‌یاری خدا و همدلی همیشگی مردم بی همتای ایران، این زخم نیز به‌زودی، ناگزیر از بهبودی خواهد بود و روزهای روشن، از پشت غبار زمین‌های سیل زدتان فرا می‌رسند.
اما پیامی داریم برای همه مسئولین و یاری گران دولتی و مردمی، که آگاه باشند رخداد چنین حوادثی، گذشته از خرابی های بر جای گذاشته ظاهری ،مصایب بی شماری را نیز در پی دارد و علاوه بر کمک های مادی فراموش نکنند یاری معنوی شان را که از ورای این غم بزرگ که بر جسم و جانتان مستولی گشته و چارچوب خانه و زندگی تان را ویران کرده،بی شک ستونهای روحتان نیز ویران شده و نیاز به باز سازی و ترمیم دارد.
ای کاش متولیان امر به هوش باشند تا در آینده، روح و روانتان مبتلا به هزاران کنش و واکنش تنش زا و درد نخواسته نشود.
دوست‌دار شما و سوگوار غمتان
۵۰۰ نفر از بیماران روانی مقیم در سرای احسان
انتهای پیام/
