قهرمان کشتی جهان می‌گوید:«از مسئولان می خواهم به داد مردم سیل زده برسند و در سال جدید هم کنار مردم باشند تا مشکلات همه آنها برطرف شود.»
به گزارش خبرآنلاین، خداحافظی حسن رحیمی را بدون شک باید یکی از تاثیرگذارترین اتفاق های ورزش در سال ۹۷ دانست.او تصمیم اش را گرفته بود و هر چه دوستان نزدیکش تلاش کردند دیگر بازنگشت که نگشت.خیلی ها می گویند او دلزده شده و خیلی ها از نامهربانی ها حرف می زنند.با حسن رحیمی تماس گرفتیم تا خودش از تصمیمی که گرفته حرف بزند.
* خداحافظی کشتی گیر ۵۷ کیلوگرم حاشیه های زیادی را رقم زد.در این باره برای ما حرف می زنی؟
- در هر صورت هر شروعی یک پایانی دارد.به خصوص در ورزش،در رشته کشتی و در سبک وزن.اتفاق های زیادی افتاد که اگر نبود شاید من تا ۲۰۲۰ می ماندم و کشتی می گرفتم اما واقعا برای کسی مهم نبود.حسن رحیمی برای کسی مهم نبود.
* یعنی هیچ کس حمایتی نکرد؟
- هیچ کس.شما حمایتی دیدید؟خودمان قهرمان ها را پس می زنیم و در مواقع مهم و حساس از آنها توقع مدال داریم.من باید الگوی خیلی ها باشم اما آیا مسئولان ما به فکر الگو سازی بوده اند؟اصلا این چیزها برای کسی مهم است؟
* ظاهرا دلت خیلی پر است.
- دلم پر است چون در مملکت ما دوست ندارند یک ورزشکار یا یک قهرمان در سطح یک انسان به رده های بالا برسد.ورزش اولویت مسئولان ما نیست.
ما از بچگی در ورزش بوده ایم و زمانی را که باید حرفه ای یاد می گرفتیم را ورزش کرده ایم.به مقام قهرمانی رسیده ایم و مدال های زیادی هم آورده ایم اما کسی حمایتی نمی کند.همه این دلایل را که کنار هم بگذارید می فهمید که من حسن رحیمی چرا خداحافظی کردم.
* و این تصمیم سختی بود.
- از سخت هم سخت تر.البته من پیش بینی تمام این اتفاق هایی که افتاد را می کرد.همه سال ها دغدغه ام همین بود.از همه چیزم زدم اما...در ورزش همه از ما فقط انتظار دارند اما زمانی که مدال می گیریم همه می روند سراغ زندگی شان تا ۴ سال بعد.حالا بعد از ۲۹ سال که از عمرم می‌گذرد تازه باید از صفر شروع کنم.
من به عنوان یک قهرمان جهان و المپیک باید تازه به این اداره و آن اداره بروم و درخواست کار کنم.
من به غیر از کشتی گرفتن چه کار دیگری بلدم؟ هر قهرمانی بعد از پایان دوران قهرمانی افسردگی می‌گیرد؛ یکی کمتر و یکی بیشتر. من هم گرفتم، اما تلاش کردم با خودم کنار بیایم. من چند روز پیش مصاحبه ای کردم و گفتم اگر در هند قهرمان شده بودم مجسمه ام را می ساختند و واقعا این کار را می کردند اما در ایران قهرمان ها را نابود می کنند.
* به همین دلیل بود که نامه خداحافظی نوشتی و رفتی؟
- باور کنید اهل غر زدن نیستم اما اگر حمایت می کردند می توانستم در المپیک توکیو هم مدال بگیرم.اما نشد.من این توانایی را در خودم می دیدم اما دیگر کشتی نمی گیرم.کشتی بگیرم که چه شود؟در آستانه رسیدن به سی سالگی هستم اما فاصله ام با زندگی زیاد است چون بیشتر عمرم را ورزش کرده ام.
* یعنی حسن رحیمی را دیگر در کشتی نمی بینیم؟
- من بعد از ریو واقعا دیگر نمی خواستم کشتی بگیرم اما به خاطر مردم ماندم.به عشق آنها ماندم و اما حالا واقعا انگیزه ای ندارم.
* تو از کشورهای دیگر هم پیشنهاد داشتی درست است؟اما هیچ وقت قبول نکردی؟
- من یک وجب از خاک کشورم را با هیچ کجا عوض نمی کنم.مشکل زیاد داریم اما اینجا خاک من است.هر چه دارم از ایران است.من از محله پایین تهران کشتی گیر شدم اما یک وجب از خاک اینجا را با هیچ چیز در دنیا عوض نمی کنم.
* حرفی مانده که بخواهی بزنی؟
- نه،فقط و فقط نگران مردم هستم.الان هم که در شمال کشور سیل آمده و مردم واقعا در فشار هستند.شرایط خیلی سخت شده است و از مسئولان می خواهم که کنار مردم باشند و به آنها کمک کنند.
