"موفقیت دومین اجلاس میان دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی بیشتر وابسته به این است که کیم ثابت کند که او صادقانه متعهد به خلع سلاح هسته‌ای است."
به گزارش خبرآنی، خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی نوشته است: یکی از راحت‌ترین و آسان‌ترین و مطمئن‌ترین راه‌ها برای کیم افشای جزئیات کامل برنامه هسته‌ای کشورش و اجازه دادن به روند راستی آزمایی کامل است، اما او در حال حاضر با امضای چنین بیانیه‌ای مخالف است، زیرا می‌گوید بدون وجود اعتماد متقابل، تهیه چنین لیستی به معنای تهیه لیست هدف‌های حمله برای آمریکا است.
در سالیان گذشته برنامه هسته‌ای کره شمالی به عنوان یک راز سرپوشیده باقی مانده است. تحلیلگران حاضر در کشورهای دیگر تخمین زده‌اند که کره شمالی دارای زرادخانه‌های هسته‌ای است. اگر کیم به طور واقعی در نظر دارد که برنامه هسته‌ای‌اش را همان گونه که اعلام کرده است، کنار بگذارد، او می‌تواند ابتدا جزئیاتی درباره برنامه تسلیحاتی‌اش از جمله تعداد کلاهک‌های هسته‌ای، موشک‌ها و مواد هسته‌ای مورد نیاز برای ساخت بمب و سایت‌های غنی سازی اورانیوم را منتشر کند.
شین بئومچول، تحلیلگر موسسه مطالعات سیاسی آسان سئول، می‌گوید: کیم جونگ اون می‌تواند به آمریکا و دیگران اجازه دهد که با بازدید از سایت‌های اعلام شده، نمونه گیری‌ها و مصاحبه با دانشمندان و مهندسانی که در آنجا کار می‌کنند، اطلاعات هسته‌ای‌اش را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند. این راستی آزمایی باید پیش از هر گونه اقدام کره شمالی برای انهدام و تخریب فعالیت‌های هسته‌ای‌اش انجام گیرد تا به این شکل از تخریب شواهد درباره فعالیت‌های هسته‌ای گذشته جلوگیری به عمل آید.
دفتر ریاست جمهر کره جنوبی اعلام کرد: اما در طول دیدار مون جائه این، رییس جمهور کره جنوبی در ماه سپتامبر با کیم، وی گفته است که درخواست امضای یک بیانیه هسته‌ای در حالی که هیچ گونه اعتمادی بین آمریکا و کره شمالی وجود ندارد، مانند این است که لیستی از مکان‌ها برای حمله کشورهای دیگر را فراهم کنیم.
شین می‌گوید: این اظهارات کیم تلاشی برای بهانه آوردن برای امضای این بیانیه است.
او می‌گوید: کره شمالی می‌تواند بیانیه اولیه را بدون اعلام دقیق مکان‌ها و جزئیات امضا کند که در این صورت دیگر می‌تواند نگران حمله آمریکا نباشد. یا اینکه محل دقیق سایت‌ها را زمانی که خواست آنها را خلع سلاح و منهدم کند، اعلام کند.
یک فیزیکدان هسته‌ای که بارها تاسیسات هسته‌ای در کره شمالی را بازدید کرده است و در اواخر ماه نوامبر اعلام کرد: بیانیه نهایی به معنای تسلیم شدن است، اما کیم نمی‌خواهد تسلیم شود.
این فیزیکدان اعلام کرد: اقداماتی مانند اینکه کره شمالی تاسیسات هسته‌ای کلیدی خود را تخریب کند و گام‌هایی برای عادی سازی روابط برداشته شود، نیاز به اعتمادسازی دارد.
بر هیچ کسی پوشیده نیست که کره شمالی می‌تواند پلوتونیوم و اورانیوم غنی شده، دو ماده کلیدی برای تولید بمب را در برخی تاسیسات از جمله تاسیسات هسته‌ای در شمال پیونگ یانگ تولید کند. کارخانجات پلوتونیومی که مورد بازرسی بین‌المللی قرار گرفت و کره شمالی در سال ۲۰۱۰ بخش کوچکی از تاسیسات اورانیوم غنی شده را مورد بازدید هیاتی از دانشگاه استنفورد قرار داد.
اما با این حال مشخص نیست که پلوتونیوم و اورانیوم غنی شده در سطح بالا به چه میزان است. کره جنوبی و کشورهای دیگر اعلام می‌کنند که کره شمالی دارای مواد لازم برای ساخت ۶۰ تا ۷۰ کلاهک است.
اما باز هم مشخص نیست که سلاحهای هسته‌ای این کشور در کجا مستقر شده است. کره شمالی بیش از هزار موشک بالستیک در اختیار دارد و برخی از آنها قابلیت حمل این بمب‌ها را دارند، اما باز هم اطلاعات قابل استنادی درباره محل‌های دقیق استقرار این موشک‌ها وجود ندارد.
لی چونگ گئون، تحلیلگر موسسه سیاسی تکنولوژی و علمی کره جنوبی، اعلام کرد: هسته اصلی این بیانیه باید اعلام میزان مواد هسته‌ای و تعداد کلاهک‌ها باشد. کلاهک‌ها به جای نام سایت‌های هسته‌ای باشد.
کارشناسان می‌گویند: کارخانجات پلوتونیوم نسبتاً بزرگ هستند و شناسایی آنها آسان است. بنابراین با تصاویر ماهواره‌ای و جزئیات بازرسی‌های گذاشته می‌توان آنها را شناسایی کرد و دانست که به چه میزان پلوتونیوم وجود دارد. اما آنچه که سخت است میزان اورانیوم غنی شده است، زیرا کره شمالی چندین سایت هسته‌ای غنی سازی اورانیوم در حال فعالیت دارد.
در کره جنوبی گمانه زنی‌های اخیر رسانه‌ای وجود دارد که کره شمالی پس از پایان این اجلاس یک بیانیه نسبی هسته‌ای در ویتنام به دست آورد.
استفن بیگان، نماینده ارشد آمریکا در امور کره شمالی پیشنهاد داده که واشنگتن ممکن است در همان ابتدا، روند خلع سلاح کامل هسته‌ای کره شمالی را به امضای بیانیه هسته‌ای موکول نکند. ما باید به درک کاملی از سلاحهای هسته‌ای و سلاحهای کشتار جمعی و موشکهای کره شمالی دست یابیم.
تاریخچه برنامه هسته‌ای کره شمالی
برنامه هسته‌ای کره شمالی به اواخر دهه ۱۹۵۰ زمانی که یک توافق همکاری هسته‌ای با اتحاد شوروی امضا کرد، بازمی‌گردد. این کشور به آژانس انرژی اتمی در سال ۱۹۷۴ و به معاهده منع اشاعه تسلیحات هسته‌ای در سال ۱۹۸۵ پیوست.
بعد از سال‌ها تاخیر کره شمالی به بازرسان آژانس انرژی اتمی در سال ۱۹۹۲ لیستی از تاسیسات هسته‌ای‌اش را داد. آژانس خواستار بازرسی‌های ویژه در سایت‌های اعلام نشده بود اما کره شمالی بعد از رد این درخواست در سال ۱۹۹۳ که از معاهده عدم اشاعه خارج شد و اولین بحران هسته‌ای ایجاد شد. در سال ۱۹۹۴ نیز از آژانس انرژی اتمی خارج شد.
تنش‌ها پس از اینکه آمریکا و کره شمالی توافقی مبنی بر خلع سلاح در اکتبر ۱۹۹۴ امضا کردند، کاهش یافت، اما دومین بحران در سال ۲۰۰۲ زمانی که مقامات آمریکایی کره شمالی را به انجام برنامه محرمانه غنی سازی اورانیوم متهم کردند، افزایش یافت.
پنج سال مذاکرات منطقه‌ای خلع سلاح با حضور آمریکا، کره شمالی، کره جنوبی، چین، روسیه و ژاپن در سال ۲۰۰۳ آغاز شد. این مذاکرات شش جانبه در پکن آغاز شد، اما به سرانجام نرسید. در ژوئن ۲۰۰۸ کره شمالی حدود ۱۸ هزار سند درباره برنامه پلوتونیوم و یک سند ۶۰ صفحه‌ای درباره دیگر اقدامات هسته‌ای‌اش داد. اما در آن جزئیاتی درباره کلاهک‌های هسته‌ای، برنامه غنی سازی اورانیوم و اشاعه احتمالی هسته‌ای حذف شده بود.
قرار بود در پایان این نشست، کره شمالی از لیست سیاه تروریسم حذف شده و تحریم‌های تجاری لغو شود.
مقامات آمریکایی اعلام کردند که کره شمالی در گذشته توافق کرده بود که کارشناسان نمونه گیری کرده و همچنین تمام آزمایشات و بررسی‌های لازم درباره تاسیسات هسته‌ای اعلام شده و غیر اعلام شده را بدهد، اما کره شمالی اعلام کرد که این کشور تنها توافق کرده است که بازرسان هسته‌ای از تاسیسات یانگ بیون بازدید کرده و اسناد مربوطه را ببینند و با دانشمندان گفت‌وگو کنند و اجازه نمی‌دهد که بازرسان خارجی نمونه گیری کنند.
به دلیل اختلافات بسیار مذاکرات شش جانبه در دسامبر ۲۰۰۸ برای حل مساله هسته‌ای کره شمالی شکست خورد و دیگر برگزار نشد.
در حال حاضر احتمال می‌رود که اگر دومین اجلاس تاریخی میان رهبران آمریکا و کره شمالی به نتیجه برسد این مذاکرات دوباره از سر گرفته شود.
انتهای پیام
