"چند روز پس از آنکه مصر، مردانی را اعدام کرد که گفته بودند بابت اعتراف کشتن دادستان سابق ارشد این کشور شکنجه شده بودند، رؤسای اروپایی از میزبانی رئیس جمهوری مصر لذت می‌برند. منطقه شرم‌الشیخ میزبان اجلاس سرانی از اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب است. دونالد تاسک، رئیس شورای اروپا ریاست اشتراکی این اجلاس را به همراه عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهوری مصر برعهده دارد؛ ترزای می، نخست وزیر انگلیس نیز در میان مدعوین است."
به گزارش خبرآنی، روزنامه گاردین در سرمقاله خود آورده است: اگر این رویداد در نوع خود نخستین باشد، اما رویکرد آن آشناست. درحالیکه سیسی حکومت خود را تقویت می‌کند و بر آنچه که دیده‌بان حقوق بشر آن را بدترین بحران بشری در طول چند دهه می‌داند، نظارت دارد، کشورهای اروپایی درباره "دیپلماسی آرام" خود بر چنین مسائلی زمزمه‌هایی دارند. سپس آنها اقدام به ایجاد روابط و ارائه شرایطی از مشروعیت بین‌المللی می‌کنند که او با توجه به این سوابق ترسناکش از زمان تصرف قدرت در کودتای ۲۰۱۳ به آن نیاز دارد. موج اخیر اعدام‌های سیسی پر از معنی است؛ او بایستی اطمینان خاطر می‌داشت که برای اعدام این افراد که با وجود دادگاه‌های کاملاً ناعادلانه و دقیقاً نزدیک به برگزاری نشست اجلاس سران در شرم‌الشیخ صورت گرفت، هیچ عقوبتی در انتظارش نخواهد بود.
مخالفان سیاسی با ناپدید شدن‌ها، شکنجه و دستگیری‌های خودسرانه سرکوب می‌شوند. سامی عنان، رئیس سابق ارتش مصر که به اتهام تلاش برای قیام علیه سیسی در انتخابات متقلبانه سال گذشته میلادی دادگاهی شد، زندانی شده است. مدافعان حقوق بشر و فعالان کارگری مورد ارعاب و پیگرد قرار می‌گیرند، خبرنگاران بازداشت و از کار منع می‌شوند و فعالیت سازمان‌های غیردولتی به شدت ممنوع است. تغییرات قانون اساسی که اکنون در پارلمان در جریان هستند احتمالاً به سیسی اجازه می‌دهد تا ۲۰۳۴ در قدرت بماند، به ارتش اختیارات سیاسی می‌دهد و کنترل ریاست جمهوری را بر قوه قضائیه بیشتر می‌کند. زمانیکه این تغییرات مورد تأیید قانونگذاران قرار گیرد، با همه پرسی‌ای روبرو می‌شود که انتظار می‌رود یک همه پرسی آزاد و عادلانه باشد البته به همان اندازه آزادی و عادلانه بودن نظرسنجی‌های سال گذشته میلادی که نشان داد سیسی ۹۷ درصد آرا را به دست آورده است!
حتی با وجود اینکه اقدامات سیسی باعث فشارهای بلندمدت می‌شوند، اما رهبران اتحادیه اروپا، رژیم سیسی را یک منبع بی سابقه از ثبات در منطقه می‌بینند. امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، مصر را یک دروازه‌بان علیه تروریسم می‌داند و در عین حال، به صورت زمزمه، به سیسی درباره ضرورت احترام به حقوق بشر یادآوری می‌کند. مساله مهاجرت در رأس دستورکار است؛ اگرچه مصر اکنون یک نقطه ترانزیتی مهم نیست، اما مذاکرات درباره توافقی آغاز شده که شاید مصر در ازای منافع اقتصادی از تعداد مهاجران بکاهد؛ اقدامی که بازگو کننده این مطلب است که مهم نیست مهاجران در شرایط بد و خطرناک گیر بیفتند، فقط همینکه به ساحل اروپا نرسند، کافی است.
فرانسه به عنوان اصلی‌ترین تأمین کننده سلاح برای مصر همچنین این فروش‌ها را باید در نظر داشته باشد – حقوق بشر در هر صورت پایین‌ترین دستور کار اتحادیه اروپا است. یکی از نویسندگان مصری می‌گوید: مصری‌ها سزاوار بهترین انتظارات هستند. کودتای قانون اساسی که حالا در جریان است، حتی "وعده یا آرزوی محال حکومت دموکراتیک" را از میان بر می‌دارد. یک حاکم به شدت مستبد شاید بر این باور باشد زمانیکه می‌تواند با استفاده از زور فرمانبرداری ایجاد کند، نیاز زیادی به حمایت ندارد. اما پیشینیان سیسی هم همینگونه فکر می‌کردند. فساد، تورم و بیکاری به همراه وضعیت خشونت بار، باعث نارضایتی و سرخوردگی می‌شود. یک ارزیابی دقیق از حکومت سیسی شاید برای الان، "ثبات" باشد اما برای ادامه حکمرانی او، احمقانه و غلط است.
انتهای پیام
